Bokt.nl

ik heb geprobeerd een heel groot deel te schrijven!
er zit heel wat variatie in

Citaat:

De volgende ochtend liep ze naar beneden en ging aan de ontbijttafel zitten.
Snel at ze twee croissantjes op en ging naar buiten.
Ze deed de staldeur open en werd meteen begroet door een zacht gehinnik.
“ja jongen, je ontbijt komt eraan” zei Gini terwijl ze even over Malher’s snoet aaide die hij al door de voergat in de tralies stak.
Ze keek even naar Phantom want die was ze haast vergeten maar deze stond in een hoekje van de stal.
Ze gaf Malher vlug zijn emmer voer en haastte zich naar Phantom.
“wat is er jongen? Ben je ziek?” vroeg Gini angstig.
Phantom had zwakke oogjes en ademde heel snel en zijn borst en nek voelde vochtig aan.
Gini liep snel terug naar huis en Belde de Dieren arts.
Ze omschreef de toestand van Phantom en de dierenarts had haar verteld dat ze alvast moest stappen met Phantom.
Gini had Phantom maar geen voer gegeven want ze dacht dat dit toch helemaal niet goed zou aflopen.
Ze deed de staldeur van Malher open en deze ging vanzelf naar de wei.
Ze deed Phantom zijn halstertje om en nam hem met het touw mee naar buiten.
Hij stribbelde heel wat tegen en ondanks dat Gini zo rustig mogelijk tegen hem praatte, hield hij ook tegen met het meelopen.
Even later had hij de strijd opgegeven en liep lusteloos achter Gini aan, die hem nu praktisch vooruit moest sleuren.
“Kom nou Phantom, doe me dit niet aan!” zei ze terwijl ze het beestje probeerde aan te moedigen.
Ze stuurde een berichtje naar Ingrid dat er iets mis was met Phantom en dat ze de dierenarts al gebeld had.
Maar Ingrid bleek niet terug te sturen.
Na een kwartiertje kwam de dierenarts aan en Gini wenkte naar hem vanuit de wei.
De dierenarts gaf teken dat hij haar opgemerkt had en liep de wei binnen.
Gini vertelde wat ze ondertussen gedaan had en dat Phantom opeens heel rustig geworden was.
De dieren arts onderzocht Phantom en zei dat Gini hem eens even moest loslaten in de wei.
Ze observeerde Phantom even.
Phantom strompelde naar het midden van de wei en wou gaan liggen.
Toen ze hoorde dat Phantom rare kreungeluidjes maakte liepen ze er heel snel naar toe en deden hem met veel moeite terug op te staan.
De dierenarts gaf hem een spuitje en voelde hem op.
“hij heeft een prop in zijn darmen” vertelde de dierenarts.
“wat heb je hem te eten gegeven?” vroeg hij weer.
“een klein beetje mengelingen” zei Gini vlug
“het meisje waar ik hem van kocht heeft dit altijd gegeven en er zijn nooit problemen van gekomen” zei Gini er nog na.
De dierenarts was bezig met een soort papje klaar te maken en verdoofde Phantom lichtjes.
“we gaan hem een vloeistof geven dat de prop ook vloeibaar zou moeten maken zodat hij gaat mesten” zei de dierenarts tegen Gini.
“nou moet ik even jou hulp hebben, als je tenminste niet zo heel gevoelig bent” vroeg de Dierenarts.
“nee ik kan goed helpen” zei Gini.



“ok, dan hou jij zijn halsje omhoog en neemt zijn tong uit zijn mond” zei hij.
Gini deed wat hij vroeg, en Phantom liet dit goed toe door de verdoving.
De dierenarts nam een grote slang waar hij een trechtertje op maakten en liet de slang tot in de maag van Phantom glijden.
Hij goot het vloeistof door de trechter en Phantom schudden even mijn zijn hoofdje.
“goed vasthouden” zei de dierenarts weer.
Gini deed heel goed haar best om Phantom niet te laten bewegen.
“ok, tis al over” zei hij tegen Phantom en aaide hem over zijn hals terwijl hij langzaam het slangetje terug uit zijn maag omhoog haalde.
“nou ga je weer met hem lopen” zei de dierenarts.
“Kan je ondertussen mijn haflinger onderzoeken?” vroeg Gini.
“is hij ziek?” vroeg hij.
“nee, dat denk ik toch niet, maar gewoon een onderzoek of er misschien iets met hem scheelt” zei Gini
“ok, zei de dierenarts, mag ik dan een halster?”
“oh ik ga u er een halen” zei Gini en gaf Phantom aan de dierenarts.
Ze liep op een drafje terug met een halster en touw aan haar hand en deed hem vlug bij Malher om.
De dierenarts begon Malher te onderzoeken terwijl Gini wat met Phantom wandelde.
“hij is prima in orde!” zei de dierenarts
“alleen kon hij best een paar kilootjes kwijt” zei hij lachend.
“ja hij staat nu na lange tijd op de wei” zei Gini.
“nou ik zou hem er nu halve dagen opzetten” zei de Dierenarts.
“tot hij zijn ritme vind en niet gewoon alles opschrokt, want hij zal vast gewoon zijn om zoveel mogelijk te eten voor hij weer van de wei afgehaald wordt” zei hij.
“gewoon halve dagen op vaste uren op de wei, dan leert hij die ritme wel, en gaat hij het ook grotendeels overnemen” zei hij en liet Malher terug los in de weide.
“Hij is aan het mesten” riep Gini toen de dierenarts terug kwam.
Gini hield Phantom vast en de dierenarts bekeek de mest goed.
“geef je hem hooi?” vroeg hij
“nee, hij heeft geen hooi gehad” zei Gini
“staat hij op stro?” vroeg de dierenarts weer
“ja dat wel” zei ze
“nou dat was dan het probleem, hij heeft het stro in de avond opgegeten en het heeft een prop gevormd in zijn darmen” zei hij
“ik zou aanraden om hem op strooisel te stallen” zei hij
“ok, dat ga ik dan doen, komt hij nu wel helemaal in orde?” vroeg ze aan de dierenarts
“ja nou zou hij wel moeten opknappen, ik ga hem nog zo’n prik geven om makkelijk te kunnen mesten en dan zou hij wel beter moeten worden, hij zal wel de eerste twee dagen vloeibare mest hebben, maar dat zal vanzelf wel terug in orde komen, blijven er verder problemen opduiken dan zou u me beter even kunnen terugbellen” zei de dierenarts
“ja ok dat zal ik doen” zei Gini
“mag Phantom nu gewoon los lopen?” vroeg ze
“ik zou hem nog een dagje op stal laten en geen voer geven” zei hij
Gini nam Phantom mee naar de uiteinde van de wei en belde bij haar thuis aan.
Haar moeder deed open en rekende af.
“nou bedankt voor het helpen” zei Gini en zwaaide de dierenarts uit.

Ze liep samen met Phantom terug naar de stal en verwijderde de stro uit Phantom’s stalletje.
ze deed hem weer in zijn plaatsje en gaf hem nog een dikke knuffel.
Toen ze naar buiten liep zag ze twee emmers met beige verf in de hoek staan
“papa is hier geweest? En hij heeft niet gezien dat Phantom ziek was?” zei Gini in haar zelf mompelend.
“hij kent de symptomen vast ook niet” zei ze en nam de twee potten verf en een zakje met verfborstels in mee naar buiten.

Malher stond haar aan te gapen of Phantom niet mee in de wei mocht.
“sorry jongen vandaag niet” zei ze.
“en geniet maar van de wei, want straks ga je terug binnen!” zei ze
Malher begon terug te eten, niet alsof hij haar begreep, maar door gebrek aan interesse nu ze zijn nieuw vriendje niet meer bij had.

Ze zette de verfpotten neer en liep terug naar de stal.
Haar vader had een werk kist in de stal gezet waar alle nodige spullen inzaten en ze nam een stukje schuurpapier uit de kist.
Ze begon het eerste gedeelte van de hek af te schuren.
Na een half uurtje was ze klaar en veegde het zweet van haar voorhoofd.
Daarna nam ze de eerste pot en zocht een stokje, daarmee begon ze krachtig te roeren in het verf zodat het zich goed vermengde.
Daarna begon ze…

“phoe phoe, dat is ook niet niets” zei ze en zuchtte.
Ze hoofde Malher zachtjes hinniken en riep zonder om te kijken “jij moet veel zeggen, lach maar, maar morgen kan ik lachen” zei ze.
“maar wij lachen helemaal niet” hoorde ze een stem zeggen.
Haar mond viel open toen ze zich omdraaide en Tristan langs Malher zag staan.
Tristan leunde tegen Malher en beiden keken ze geïnteresseerd naar Gini.
Alleen duurde Malher’s interesse niet zo lang als die van Tristan.
“hoe, waarom , wanneer”? stotterde Gini
“met de fiets, omdat jij gisteren zei dat ik kon helpen, en zojuist een tien minuutjes geleden” antwoorden Tristan haar.
Gini lachte en Tristan liep naar haar toe.
“ik heb je gemist” zei Tristan terwijl ze Gini een zoen gaf.
“ik jou ook” zei Gini en gaf hem een zoentje terug.
“heeeeeel erg” voegde ze er nog aan toe.
“nou mooi plekje is het hier” zei Tristan.
“en het gaat nog mooier worden” zei Gini lachend en gaf hem een verfborstel.
Tristan lachte en ging langs haar zitten verven
Na een uurtje begon Gini
“nou, we hebben het eerste gedeelte al helemaal af.”
“jeeej en wat nu?” lachte Tristan sarcastisch.
“nu schuren we” zei ze
“correctie nu schuur jij” zei Gini lachend en daagde hem uit met het stukje schuurpapier.
Zo kwamen ze in een worsteling terecht om het stukje schuurpapier.
“ha HA, ik heb het stukje toch te pakken gekregen” zei Tristan
“May the force be with me!” zij hij terwijl hij zoals superman ging staan.
Gini kreeg de slappe lach.
“wat is het warm hé” zei Tristan en trok zijn Shirt uit.
Het was alsof Gini in een meisje droom belande.
Een mooi gespierd bovenlijf met brede schouders die een beetje vochtig waren van het zweet.
Gini die eigelijk nooit omkeek naar jongen en haar ogen afwende als ze er eentje zag omdat ze zo verlegen was keek nu haar ogen uit.
“En dat is allemaal voor mij” mompelde ze
“wat?” vroeg Tristan
“oh niets hoor” zei ze
Tristan begon te schuren en Gini kon het gewoon niet helpen, ze moest en zou om de minuut eventjes kijken naar Tristan.
“en nou nog het liedje van de CocaCola reclame” zei ze zachtjes en schoot in de lach.
Ze praatte vaker tegen haarzelf alsof ze tegen een beste vriendin bezig was, gewoon om het niet te denken maar te zeggen.
“I want you.. toedoedoedoedum, To Work al day.. toedoedoedoedum..But I want you to be true, And I just wanna make Love to you.. toedoedoedoedum”
“Vind ik prima hoor” zei Tristan lachend van achter het hek.
“jij gluiperd, jij mag me niet afluisteren” zei ze en zwaaide met haar verfborstel waardoor er een deel verf op Tristan’s gezicht en boven lijf vloog.
“ohhhh sorry” zei Gini en moest haar hand voor haar mond houden om niet in lachen uit te barsten.
“kom ik veeg het even af” zei ze
en ze kroop naar Tristan toe.
Juist toen ze het voorzichtig wou afvegen nam Tristan haar vast en duwde zijn lijf tegen haar zodat ook zij vol verf hing.
“oooooooooooooooooooohhhh, jij ….” Zei ze
“nou boontje komt om zijn loontje” zei Tristan lachend
en beiden moesten lachen om dit voorval.
Gini was zo gelukkig, dit had ze in lange tijd niet meegemaakt, zelfs toen ze Malher kreeg had ze nog niet zo’n gevoel.
Ze was heel blij toen ze Malher kreeg, maar op een heel andere manier, een ander gevoel had ze nu.
Ze voelde haar zelfs een beetje opgewonden, en uitgelaten.

“Hij mag ik helpen?” vroeg een stem
Gini keek om en zag Ingrid staan
“hij, natuurlijk” zei ze.
“je waar gisteren zo snel van Msn af, ik wou je nog vanalles vragen… Denk je nu dat Tristan zou komen helpen?” vroeg ze
“Ik weet niet…..ik heb toch zo’n gevoel van wel” zei ze
“hoezo, je bent zo zeker ervan….” Zei Ingrid
“nou ik heb er gewoon zo’n geweldig visueel beeld van” zei ze
“hé?” vroeg Ingrid
Gini lachte en deed teken dat Ingrid achter haar moest kijken.
Daar stond Tristan over het hek leunend met ontblootte lijf.
“als een engel” zei Gini lachend
Ingrid kon niets uitbrengen, en werd meteen zo rood als een tomaat.


Na een beetje kennis te hebben gemaakt ging Tristan terug aan het werk en verbaast vroeg Ingrid waarom Phantom niet in de wei stond.
“heb je mijn berichtje niet ontvangen?” vroeg ze
“nee, ik heb eerlijk gezegd nog niet eens op mijn gsm gekeken” zei Ingrid terwijl ze haar gsm boven haalde.
Ze las het bericht en keek verschrikt naar Gini
‘tis allemaal in orde nu, hij staat in de stal” zei ze
Gini stond op en nam Ingrid mee naar de stal waar Phantom stond en legde haar alles uit.
“oh ik ben zo blij dat je het opgemerkt had” zei ze
Phantom wakkerde even op toen hij Ingrid’s stem hoorde.
Ingrid knuffelde hem de hele tijd en gaf hem kleine kusjes
“ik heb je zo gemist, kleine schat” zei ze.


Na een half uurtje waren ze met z’n drieën aan het verven aan het hek.
Toen ze aan de binnen kant van de bak bezig waren moest Ingrid door en ze nam afscheid van Gini en Tristan.
Gini liep even mee naar het einde van de wei en Ingrid keek samen met Gini even hoe Tristan werkte.
Ingrid stak een duim omhoog en knipoogde
Gini moest lachen en omhelsde Ingrid even.
“ik zie je nog wel” zei ze
en Ingrid fietste weg.

Na een uurtje hadden ze het hele werk af en ze keken er samen naar.
“bedankt” zei Gini en gaf Tristan een serieuze kus.
“is heeel graag gedaan hoor” zei hij met een duivels glimlachje.
Gini liet Tristan de stal zien en ging even zitten op de stro opslagplaats.
Tristan ging naast haar zitten en ze vertelde over hoe ze Malher nu gekregen had.
Ze vertelde het hele verhaal tot aan hun ontmoeting en de redding en waarom ze nu daar in de bos terecht was gekomen.
“ik ben echt ongelooflijk blij dat ik jou heb” zei ze.
“en ik dat ik jou heb, jij bent het enige waar ik bij wil zijn als ik niet bij de paarden ben” zei hij.
Door het gesprek was een spanning vrij gekomen, en ze begonnen elkaar te zoenen.
Gini liet haar lijden door Tristan en haar lichaam vulde zich met een warme gloed.
Ze wist ook niet echt wat ze moest doen en liet alles aan Tristan over die heel zacht was en helemaal niets opdrong.
Hij wist ook precies wat Gini wel wou en wat haar nog te vroeg was.
Zo bleven ze een hele tijd lang kussen en samen met een paar aanrakingen bleef het erbij.

Gini lag met haar hoofd op Tristan’s borstkast en droomde weg.
Ze was zo ontzettend gelukkig.

Gini spitste haar oren omdat ze dacht dat ze iets gehoord had maar omdat Tristan kalm bleef liggen zal het wel niets zijn dacht Gini
De staldeur ging open
En haar vader stond met een kan limonade aan de ingang
“GINI” riep hij en liet de kan vallen….