Bokt.nl

groot stukieeeeeeeeeeeee (4bladzijden op word)

Citaat:

“oh mam! Daar zullen we alle twee blij om zijn, dank je” zei Gini terwijl ze haar moeder een dikke knuffel gaf.
“ha, kan je dat geloven, twee paarden in een week tijd gekocht” zei haar moeder en lachte.
“pony mam, pony” lachte Gini.
Opeens hoorde ze de bel
“OH DAT ZAL INGRID ZIJN MAM” riep Gini
“MET ONZE PONY” knipoogde Gini naar haar moeder.
Ze opende de deur
“hij Ingrid!” zei Gini
“en Phantom” Gini gaf de shet een dikke knuffel.
Haar moeder kwam erbij staan.
Gini keek naar haar moeder toen naar phantom en zo naar Ingrid.
“Ingrid, je hoeft niet verder te zoeken om Phantom ergens te plaatsen” zei Gini en keek schijnheilig naar Ingrid.
“Hoe bedoel je? Mag hij dan werkelijk bij jullie staan?” vroeg Ingrid hoopvol.
Gini keek naar haar moeder
“nog beter, ik ga hem van je kopen” zei Gini’s moeder tegen Ingrid.
“meent u dat? Oohhhh ik ben zo blij, zo kan ik hem altijd zien en weet ik zeker dat hij goed terecht is gekomen” zei Ingrid.
“ik heb hem mee, en daar op de fiets is de rest” zei Ingrid.
Gini liep mee naar de fiets en haar moeder ging terug binnen.
“ik zal het materiaal wel allemaal nemen” zei Gini.
Ze nam het karretje van Ingrid’s fiets af en liep samen met Ingrid en Phantom mee naar de wei.
“hij staat in het tweede helft van de wei, dus we kunnen veilig binnen” zei Gini.
“wat heb je het hier mooi gemaakt” zei Ingrid.
“dat is waar, jij bent nog niet komen kijken hé” zei Gini.
“nee maar het is echt mooi” zei Ingrid.
“nou dan heb je mijn stal nog niet gezien, mijn vader heeft echt zijn best gedaan, en ik ben dan ook heel trots op m’n nieuw stalletje” zei Gini trots.
Ze liepen tot aan de stal.
Malher kwam hinniktent aan gegaloppeerd en liep heen en weer voor de omheining.
Phantom hinnikte schel terug.
“zal ik hem loslaten?” vroeg Ingrid.
“nee hij kan onder de onderste stroomlint, maar ik denkt dat ik ergens nog genoeg overschot heb, en dan ga ik nog een onderste lint bijspannen, daar kan hij helemaal niet onder.” Zei Gini.
‘zet hem maar even in de stal” zei Gini en wees ingrid naar de stal.
“dan kunne wij ondertussen even een 3de lint hangen”.
Ingrid liet Phantom in Malher’s stal terwijl ze verbaast rondkeek.
‘jou vader heeft echt mooi werk gedaan, lang geleden was dit ook zo bij mij” glimlachte Ingrid.
‘GEVONDEN” riep Gini terwijl ze een rol met stroomlint omhoog hield.
“kom meid, spannen maar, voordat het eigenwijze ukkie nog wat overkomt” zei Gini
“door dat monster van jou” zei Ingrid en de twee meiden schoten in de lach.
“hey malher” riep Ingrid en wou Malher over zijn neus aaien, maar deze was alweer vertrokken en liep naar de stal om te luisteren of hij het kleine shetje nergens hoorde.
Af en toe hinnikte hij liep wat rond en luisterde weer heel gespannen toen Phantom antwoordde.
“ziezo, dat is dan ook weer geklaard” zei Ingrid.
“wacht, ik ga even de stroomklok lager zetten, voordat Phantom de schrik van zijn leven meemaakt” zei Gini en stelde de stroomklok opnieuw in.
Ingrid haalde Phantom uit de stal en hiel hem vast.
“ja loslaten maar” riep Gini en ging langs de draad staan om in te springen mocht er iets gebeuren.
Phantom begon als een gek rond te galopperen en ging werkelijk plat door de bocht.
Aan de andere kant stond Malher als een ware dekhengst te pronken en te showen met hier en daar een steigering die gevolgd werd met een heuse galop ronde waarin allerlei bokkensprongen gecreëerd werden.
Ze draaide hun allebei om en bleven stilstaan. Ieder aan een uithoek van de wei, daar stonden ze dan uitdagend naar elkaar te kijken.
Opeens gaf Malher een hoog gebrul en liep in volle galop op de omheining af.
Phantom begon ook te galopperen…
“oeioei” riep Ingrid.
Phantom vloog langs de omheining en galoppeerde terug naar de plek van vertrek.
“GINI PAS OP” schreeuwde Ingrid met grote verschrikte ogen.
Alsof het slow-motion was draaide Gini haar hoofd naar Malher’s kant om nog juist de grote afzet te zien.
Verschrikt liet Gini zich vallen en zag een hoe haar paard over de draad, over haar heen vloog en een halve meter van haar vandaan de grond terug raakte.
Malher galoppeerde recht naar Phantom toe.


In twee seconde stond Gini recht en liep naar de twee toe.
“Gini niet doen !” riep Ingrid terwijl ze achter haar vriendin aanholde.
“laat ze even doen, je moet nooit tussen een paardengevecht komen, dat is levensgevaarlijk” zei Ingrid
“ja maar Phantom heeft geen enkele kans als Malher iets doet!” zei Gini.
Malher stond recht tegenover Phantom en snuifde als een stier.
Phantom stond op zijn beurt ook kaarsrecht tegenover Malher en met gespitste oren maar met zijn staart tussen zijn benen.
Toen hun neuzen elkaar raakte, stokte Gini haar adem even.
Malher haalde even met zijn voorpoot uit om te laten zien dat hij de baas was, maar deed verder niets.
Waarschijnlijk omdat Phantom liet zien dat hij zich overgaf, want hij boog zijn nekje en drukte zijn staart tussen zijn benen.

Malher begon terug te draven en Phantom volgde, zo liepen ze een vijftal minuutjes door en gingen daarna grazen.
“phiew gelukkig is dit goed afgekomen” zei Ingrid
“ja” zei Gini maar was even stil.
Ze nam Malher bij zijn halster en bracht hem terug naar het tweede deel van de wei, en Phantom die volgde gewoon vanzelf.
Gini zette de stroomklok terug op zijn normale graad en liep naar de stal.
“zou de box groot genoeg zijn voor Malher en Phantom?” vroeg Gini
“ik weet het niet…” antwoordde Ingrid
“gewoon maar tot we een andere stal hebben hé” antwoordde Gini.
Ze laadde alle spullen van Phantom uit.
“het is niet veel, omdat ik nog geen persoonlijke borstels had voor hem” zei Ingrid
het enigste wat Ingrid bij had, was een zelfgemaakte dekentje van een fleece paid, een lik-it, en een tweede halstertje met touw waarop zijn naam geschreven stond.
“dat is niet erg hoor” zei Gini
“ik haal me wel een paar andere borsteltjes voor hem, ik moet trouwens ook een paar nieuwe borstels hebben voor na de winter, en nu heeft de winkel uitverkoop” zei Gini.
“maar eum, wat geef je hem te eten?” vroeg Gini.
“nou, wat geef jij Malher”? vroeg Ingrid
“gewone mengelingen, met een paar scheppen zemelen, en af en toe een paar appeltjes” zei Gini.
“nou dat is goed hoor, dat gaf ik hem ook” zei Ingrid
“alleen heeft hij nog geen zemelen gehad, hij is bijna een jaartje, maar hij heeft nog nooit zemelen gehad, ook eet hij maar een beetje.” Zei Ingrid.
“hij is niet zo’n schrokker als Vanilli” zei Ingrid lachtent.

Ze liepen terug naar buiten en keken nog even naar de paarden die rustig stonden te grazen.
“ik zal hem wel missen” zei Ingrid
“hij is zo’n speelse rakker, sinds hij er is, is er weer wat leven” zei Ingrid
“je mag hem altijd komen bezoeken, of met hem gaan wandelen als je wilt” zei Gini
“echt wanneer je maar wilt” zei ze terwijl ze Ingrid even aankeek.
“Phantom’ riep Ingrid terwijl ze een schel op haar vingers floot.
Phantom keek meteen op en liep op Ingrid af.
“tot ziens mij kleiner rakkertje, ik kom je nog vaak bezoeken hoor” zei Ingrid ze gaf het jaarlingetje een dikke knuffel en draaide haar hoofd weg.
Gini zag dat ze stiekem een paar traantjes wegpinkten.
Phantom keek haar na en hinkten.
Ingrid liep snel naar de uitgang van de wei en Gini volgde.
Ze wist dat dit enorm moeilijk was voor Ingrid, maar ze mocht van haar komen wanneer ze maar wou.
“hij zal altijd een deel van jou blijven!” zei Gini
“van mijn part ben je nog altijd eigenaar nummer 2” zei Gini
“merci meid, daar ben ik blij om” zei Ingrid
Ze liepen samen naar Gini’s huis en belde aan.
Haar moeder deed open en ze liepen naar binnen.
Haar moeder maakte speciaal warme chocolade melk klaar met echte stukken chocolade zoals Ingrid dat graag had.
Toen gingen ze bij aan tafel zitten en legde een doos koekjes neer.
“zo meid, wat moet ik je?” vroeg Gini’s moeder
“je hoeft me niets te betalen voor phantom, ik ben al dolblij dat hij een goed huis gevonden had.
Gini’s moeder stond op en liep naar de living, even later kwam ze terug en gaf Ingrid 100 euro.
“hier neem maar, ik ben al blij dat zo’n lief paardje hier komt staan, en je mag altijd langs komen als je wilt” zei Gini’s moeder.
Daarna knipoogde ze naar de meiden en vertelde dat ze verder de kelder ging opruimen.
Gini en Ingrid praatte nog over alles en nog wat, daarna zei Gini
“ik moet je wat vertellen, maar op mijn kamer” zei Gini
“wat dan vertel maar?” zei Ingrid
“Gini deed gebaar dat ze moest zwijgen en haar moest volgen naar haar kamer.
Zo slopen Gini en Ingrid naar boven en gingen beiden op Gini’s bed zitten.
“wat moet je mij nou zo dringend vertellen?” vroeg Ingrid.
“weet je nog die jongen van de manege?” vroeg Gini
“er zijn er zo veel? Je bedoelt …” vroeg Ingrid
“ja, Tristan” zei Gini
“oe, wat is er met hem?” vroeg Ingrid
“nou,…. Ik eum… ik mag zijn paard verzorgen,” zei Gini
“Meen je dat! Wauw,… denk je dat er iets tussen jou en hem wordt?” vroeg Ingrid
Gini keek heel geniepig…
“JE MEENT HET NIET” schreeuwde Ingrid “ TRISTAN”?
“sssssssssssssstttt” deed Gini
“ja, we hebben samen al een buitenrit gemaakt, en samen op zijn hengst gereden, en hij heeft me toch ook gered toen …”vertelde Gini
“oh wauw! Ik ben zo blij voor je!” zei Ingrid.

Opeens hoorde ze wat geluid op de trap en ze zwegen…
“ik moet gaan, ik moet zo thuis zijn” zei Ingrid
“ok, dan laat ik je even uit” zei Gini
toen ze aan de deur stonden zei Ingrid
“verzorg mijn klein ventje goed he” zei ze
“je weet dat ik dat altijd zou doen, enne, je mag hem echt altijd komen bezoeken, maar moet je wel even bellen” zei Gini
“is goed, dag” zei Ingrid
“DAG” zei Gini en sloot de deur

ze liep terug naar haar kamer om haar oude kledij aan te trekken
toen er op haar deur geklopt werd
“ja?” zei Gini
haar moeder deed zachtjes de deur open
“hij Gini, wat ga je doen?” vroeg haar moeder
“ik ga dat klein stukje ontbossen, ik wil daar een rijbak maken” zei ze tegen haar moeder
“ah…eum Gini …” zei haar moeder
“ja?” zie Gini terwijl ze oude sokken aantrok
“wie is Tristan?” vroeg haar moeder…..