Bokt.nl

Citaat:

Toen ik de volgende morgen wakker werd rende ik met mn pyjama nog aan naar buiten toe om Star te voeren. Echter toen ik buiten kwam zag ik nog maar één helft van de stal staan, en ik bedacht me opeens dat Star helemaal niet meer thuis stond. Hoofdschuddend liep ik weer naar binnen toe, en ik kwam mijn moeder tegen die net mijn ontbijtje klaar had gemaakt. Langzaam propte ik het broodje in mijn mond, en spoelde het weg met een glas melk. 'Hoe laat moet je beginnen? ' vroeg mijn moeder ineens. Snel keek ik op de klok, en ik schrok me kapot. Het was al half 9. 'Een kwartier geleden moest ik beginnen' riep ik haar na terwijl ik de trap op stampte. Zo snel als ik kon rukte ik een broek uit de kast en deed hem aan. Ik pakte een t-shirt, omdat ik zo snel geen trui kon vinden. Snel haalde ik een borstel door mijn haren en ik rende de trap weer af. Ik flikkerde de borstel in de gang en deed mijn schoenen aan zonder de veters te strikken. 'Zeg maar dat het mijn schuld was' riep mijn moeder me nog na toen ik al naar buiten was gerend. 'Hebbie haast wijfie' zei zo'n bouwvakker tegen me. Ik keek hem verbaasd aan, gatver was een vies ventje was dat zeg, blèh. Snel fietste ik naar school toe, en natuurlijk zaten alle stoplichten tegen. Snel liep ik de school in, terwijl ik een goede smoes bedacht. 'En waar kom jij zo laat vandaan dame' riep de conciërge boos. Ik kreeg een rood hoofd en riep onbenullig hard 'van huis! '. De conciërge, die Jaap heette, begon te lachen. 'Ik ehm, nou kijk. Het zit zo. Ik. Ja. Nou. Ehm. Mijn moeder.. Die, ja, ehm' stamelde ik. 'Jij bent slecht in smoezen, maar goed, een mazzeltje voor de moeite! En nu snel naar je les' zei hij, en ik bedankte hem. Snel liep ik naar mijn kluis en pakte de goede boeken.

De rest van de week verliep erg warrig. Op school viel het één na het andere uur uit, en ik moest ook telkens nakomen vanwege mijn vele gepraat, waardoor ik dus telkens op een ander tijdstip thuis was dan wat ik gepland had, maar goed, het moest maar. Thuis waren de bouwvakkers druk bezig, en binnen 2 dagen was de hele schuur al weg. De derde dag ruimden ze hun rotzooi op, en daarna hebben we ze nooit meer teruggezien, zelfs niet om een rekening af te leveren, lekker goedkoop dus. Op Vrijdag middag zouden de volgende bouwvakkers komen, om de nieuwe schuur en de bak te gaan bouwen. En natuurlijk om de omheining tussen ons land van vroeger, en ons nieuwe land, weg te halen en dat als één stuk grond te maken.

'Alice en nu kom je eens op tijd uit je bed, ik ben het helemaal zat met dat gedrag wat jij op school vertoont' riep mijn moeder vrijdagochtend boos toen ze mijn kamer binnenstormde. Geeuwend opende ik mijn ogen en ik keek recht in het woedende gezicht van mijn moeder. 'Goedemorgen' zei ik. 'Je ligt nu al wéér te lang in bed, je bent de hele week al te laat op school en je moet om de haverklap nakomen! Ik ben het spuugzat! ' riep mijn moeder boos terwijl ze naar de badkamer liep. Ze zette de douche aan en commandeerde dat ik er per direct onder moest gaan staan. Ze bleef maar preken over wat ik allemaal wel niet fout deed. 'Waar heb je last van joh, idioot' zei ik opeens. Maar dat had ik beter niet kunnen zeggen. Mijn moeder werd bozer en bozer, en ik besloot al dat geschreeuw maar te negeren. Ze was gewoon boos, omdat ze iets wou wat niet kon, en dat reageerde ze op mij af. Ik wist het zeker. Toen ze eindelijk uitgerateld was zei ik droog 'het zijn je hormonen', en daar kon ze dan gelukkig wel om lachen. Ik was véél te vroeg klaar om al naar school te gaan, en ging dus gezellig een kopje thee drinken met m’n moeder. Na een poosje kwam er een man binnen, die voor mij een vette vreemdeling was, maar voor moederlief blijkbaar niet. 'He hallo, was je er weer ! ' riep ze jolig. 'Ja ik was even mijn vrouw bellen' antwoordde de man, en meteen zag ik mijn moeders gezicht betrekken. Het was ook net een kind af en toe. Nadat de man ook gezellig een kopje thee had gedronken zette mijn moeder hem aan het werk en ging ik naar school toe. Onderweg op de fiets ging mijn telefoon. 'Met Alice' nam ik vrolijk op. 'Hoi met Jeroen' zei hij.
'Oh, ben jij ’t maar. Ik dacht al, ’t is school weer met hun eeuwige gezeik' antwoordde ik lachend. 'Ja daar wou ik het over hebben, gedraag je ff op school, dan kun je vanmiddag rijden én vlechten, anders moet je morgenochtend zo vroeg op hè' zei Jeroen. 'Jaja, ik doe mn best al ' riep ik door de telefoon, en zonder op verder antwoord te wachten hing ik op. Die zeikende volwassenen ook altijd. Opeens hoorde ik iemand fluiten achter me, en ik keek verbaasd om, het was Sandro ! 'Hey chick, ben je ook eens op tijd? ' vroeg hij lachend. 'Ha, ha, ha, wat leuk, etter' plaagde ik terug. 'Ga je nog wat leuks doen ’t weekend? ' vroeg Sandro geïnteresseerd. 'JAAAA ! ik heb morgen een wedstrijd' riep ik blij. 'En wat houd dat dan in' vroeg Sandro dom. 'Dan moet ik zo’n proefje rijden, weet je toch wel!! ' zei ik. We reden het schoolplein op een hoorde de tweede bel al gaan. 'oliebol, weer te laat' riep ik, en daarna rende ik snel de school in.

Ik had een vétte uitbrander van de conciërge gekregen, en hij ging mn moeder bellen. Gelukkig mocht ik naar de les, want ik wóu niet eens horen wat hij allemaal tegen mn moeder ging zeggen. Toen de leraar Engels vroeg waarom ik zo laat was, loog ik 'privé omstandigheden', en met die wijze woorden ging ik snel op mijn plek zitten en sloeg mijn boek open, alsóf ik op ging letten. Maar het ging na een kwartier al mis, ik zat te tekenen, en aan de wedstrijd van morgen te denken, toen de leraar een vraag aan mij vroeg en ik het antwoord niet wist. Meteen werd ik eruit gestuurd. 'Naar het straflokaal! ' bulderde hij, terwijl hij mijn boeken al in mijn tas deed. 'Wat een service zeg' zei ik nog net voordat ik het lokaal verliet. Lachend, omdat ik elke dag minstens twee keer langskwam, liep ik het straflokaal in. Tot mijn 'grote verbazing' (uhum) zat Sandro ook in het straflokaal. Ik ging gezellig naast het zitten en kletste meer als ooit tevoren. 'Zou ik morgen na die wedstrijd toekomen? ' vroeg Sandro opeens. 'Nee dat vind je toch niet leuk' antwoordde ik grappend. 'Ik kom toch voor jou! ' riep Sandro. Ik bloosde. 'Oké, leuk! Je mag wel meerijden met mij, maar dan moet je om zeven uur bij mij thuis op de stoep staan' commandeerde ik. Sandro schoot in de lach en zei 'Yeah, sure! '. We kletsten nog even lachend verder totdat we op onze kop kregen van de conciërge in het straflokaal, en toen mochten we fijn 2 hoofdstukken gaan overschrijven.

Toen ik éindelijk vrij was, om twaalf uur al, fietste ik snel naar huis toe, waar ik eens een goed gesprek met mn moeder ging voeren. 'Jou moet ik spreken' riep ik toen ik mijn moeder in de voortuin zag, met een visnetje in haar hand. Giechelend liep ze mee de keuken in, waar ik haar op een stoel zette. 'Jij vind die man leuk, maar hij heeft al een vrouw, dat vind je niet leuk, dus je reageert het op mij af. Goed geraden? ' ratelde ik aan één stuk door. Mijn moeder begon te lachen en knikte ja. 'Wacht maar! Dit gaat goed komen, nadat ik eens heb geïnspecteerd of hij wel jouw type is' zei ik geheimzinnig. Ik liep mijn kamer in, een kleedde me om, en ik kreeg ineens een gewéldig plan.