Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-05 20:24

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-05 20:24

De volgende dag besloot ik met mijn moeder naar het ziekenhuis te gaan. Ik twijfelde nog steeds over wat Jason had gezegd. Ik wilde het zeker weten, desnoods zou ik het aan een andere arts vragen.
"Mam, Jason zei dat mijn been over twee weken wel beter zal zijn," zei ik terwijl ik uit het raam keek.
Mijn moeder haalde haar schouders op. "Ik zou het niet weten, lieverd, we kunnen het beter eerst aan de arts vragen." Ze reed de parkeerplaats van het ziekenhuis op. "Oei, het is wel druk, ik betwijfel het dat je behandeld wordt."
"Ze zorgen maar dat ze tijd maken," grapte ik en we stapten uit. We gingen naar binnen en bijna de hele wachtkamer zat vol met mensen. Ik ging met mijn moeder meteen naar de balie. "Is dokter van Harten ook aanwezig?" vroeg mijn moeder aan de vrouw achter de balie.
"Ja, maar hij is momenteel aan het opereren. U kunt blijven wachten tot hij klaar is, maar ik vrees dat dat nog even gaat duren."
"Zijn er nog andere artsen?"
"Nee, alle artsen zijn bezig en zoals u ziet, is de wachtkamer behoorlijk vol. Ik denk niet dat u vandaag nog behandeld wordt."
"Oke, wij komen nog wel een keer weer, tot ziens." Mijn moeder liep de deur uit en ik ging achter haar aan. "Gaan we nu weer naar huis?"
Mijn moeder zei niets, maar wenkte dat ik in moest stappen. We reden ergens heen, maar niet naar huis. We reden naar een ander huis. Voor het huis stond een bordje: Praktijk Vermeulen.
"Hier werkt een kennis van papa, misschien kan hij ons helpen," zei mijn moeder.
"Vrolijk stapte ik uit de auto en knalde de deur achter me dicht. "Ik hoop dat mijn been snel geneest!" zei ik, terwijl we zaten te wachten in de wachtkamer. Er was bijna niemand, behalve een vrouw met een neksteun.
De assistente van de huisarts deed de deur open en zei een jongen met zijn arm in het gips gedag. "Wie is de volgende?" vroeg ze vriendelijk. Mijn moeder en ik keken allebei naar de vrouw met de neksteun, die opstond.
Een kwartier later waren wij aan de beurt.
"Nou meid, je hebt geluk! Je been geneest snel, waarschijnlijk kan je over anderhalve week zonder krukken lopen!"
Ik kon wel een gat in de lucht springen! Dat betekende dus dat Jason gelijk had én dat ik mee kon doen aan die belangrijke springwedstrijd!

**Geplaatst**: 23-08-05 20:29

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 23-08-05 20:29

Weer een leuk stukje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-05 20:30

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-05 20:30

Ja, nou ja, zelf vind ik hem een beetje saai, maar ja..

**Geplaatst**: 23-08-05 20:54

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 23-08-05 20:54

wrom ben je niet op msn?? en on topic ga door:D:D

**Geplaatst**: 23-08-05 21:03

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 23-08-05 21:03

Jason heeft Fox wel snel gereden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-05 21:06

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-05 21:06

Mijn msn doet het niet..

Ik kom zodra hij het weer doet.

Haha, ik ben nog weer eens bezig met een tekening.

En ik heb op dit moment even geen inspiratie. Ik bedenk zo gauw mogelijk weer iets!

Emkelover: Hij was alleen even aan het kijken hoe Fox reed.

Hoeft niet lang te duren.

**Geplaatst**: 24-08-05 07:48

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 07:48

Leuk stukje!

Ik wil meer!

**Geplaatst**: 24-08-05 10:48

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 10:48

leuk stukje
en benieuwd hoe het verder gaat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-05 15:34

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-05 15:34

"Yes! Yes! Yes!" We kwamen thuis en ik ging zo snel ik kon naar Jason op zoek, om hem het goede nieuws te vertellen. Onderweg kwam ik mijn vader tegen.
"Wat is er lieverd?" vroeg hij zo vriendelijk mogelijk.
Maar ik negeerde hem en liep met mijn krukken verder. "Jason? Waar ben je?" Ik keek in elke stal, maar kon hem niet vinden. Ik zag dat Danger niet in zijn stal stond en dus ging ik naar de buitenbak. Daar zag ik danger staan, met Jason. Naast hem stond een meisje.
Ik liep er naartoe om het goede nieuws te vertellen, maar net toen ik de dedeur open wilde doen zag ik Karin naast hem staan, en ze stonden te zoenen!
Jason had mij gezien en hield snel op. "Rochelle! Wacht even!" Hij ging achter mij aan, maar ik ging snel de andere kant van de stal langs, op weg naar huis. "Hoe kan hij dit nou doen! Ik dacht dat hij me leuk vond!" dacht ik boos en boos ging ik naar mijn kamer. Ik plofte neer op mijn bed en deed de televisie aan.
"Wat een eikel!" schreeuwde ik en ik gooide mijn kussen tegen de muur. "Ik kan de wedstrijd samen met hem rijden en wat doet hij: Hij gaat met KARIN zitten zoenen!" Er rolden tranen over mijn wangen.
Fieke, mijn poes, zat op mijn bed en sprong op mijn schoot.
"Oh schat, ik voel me zo in de steek gelaten..."
Iemand klopte op de deur. Er werd niet op antwoord gewacht en ik zag Jason in de deuropening staan. "Rochelle, laat het me uitleggen." zei hij met een serieus gezicht.
"Wat uitleggen?! Wat VALT er uit te leggen?!" riep ik woedend en ging onder de dekens liggen. Fieke sprong geschrokken van het bed af ne glipte langs Jason de kamer uit. "Ik wil je even niet meer zien!"
"Rochelle, toe nou. Ik weet niet of je het weet, maar mijn broer ligt in het ziekenhuis. Hij heeft een motorongeluk gehad. Ik was verdrietig en zocht eerst afleiding bij Danger. Toen kwam Karin bij me staan en probeerde me te troosten en voor ik het wist gebeurde het... Maar ik zal je niet verder storen..." Net op het punt dat hij weg wilde gaan, kwam ik onder de dekens vandaan.
"Wacht even, Jason. Ik wist dat helemaal niet, van je broer. Kom eens zitten." Ik legde mijn hand op het bed als teken dat hij naast me kon zitten.
Met zijn hoofd gebogen kwam Jason naast mij zitten. "Ik wil gewoon niet dat je boos op me bent, ik vind je echt heel erg leuk. Maar Karin..."
Ik schudde mijn hoofd. "Ik ben niet meer boos, want ik had het niet gehoord van je broer." Ik keek hem aan. "Staat Danger nou nog in de buitenbak?"
Jason schudde zijn hoofd. "Nee, Karin heeft hem binnengezet en afgezadeld." Met zijn lieve, blauwe ogen keek hij mij nu ook aan. "Zullen we het nog eens proberen?"
Ik knikte en zo liepen wij hand in hand mijn kamer uit.

**Geplaatst**: 24-08-05 15:43

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 15:43

leuk stuk weer!!! ik zelf zou hem trouwens niet zo snel vergeven hebben

**Geplaatst**: 24-08-05 15:54

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 15:54

Ik ook niet hoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-05 16:01

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-05 16:01

Neem maar van mij aan dat ze niet van ruzie houd.

**Geplaatst**: 24-08-05 16:10

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 16:10

dat kan ik merken

, leuk verhaal....

**Geplaatst**: 24-08-05 16:22

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 16:22

hoiii
leuk verhaal(nog steeds)

**Geplaatst**: 24-08-05 16:23

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 16:23

Leuk! Komt er meer?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-05 16:25

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-05 16:25

Maar natuurlijk!

Maar ik moet ook nog wat gezichten uit het 'gezichten teken-topic' maken, maar ik kom er wel uit.

**Geplaatst**: 24-08-05 16:58

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 16:58

haha wil je weer doorgaan ?

**Geplaatst**: 24-08-05 17:19

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 17:19

leuk stuk

**Geplaatst**: 24-08-05 17:55

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 24-08-05 17:55

leuke stukjes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-05 10:51

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-05 10:51

“Weet je wat ik nou niet snap? Dat je me zo snel vergeeft van wat ik net heb gedaan…” Jason en ik zaten samen te kijken naar een paar paarden die in de wei zaten te donderjagen.
Ik haalde mijn schouders op. “Ik weet het niet… Ik houd niet van ruzie, ik heb het de laatste tijd al zo moeilijk.” Ik stond op. Ik ga Fox maar eens longeren. Die moet nog wat meer beweging hebben voor vandaag. Ga je mee?”
“Nee, ik blijf nog even hier.”
Ik kon aan zijn gezicht zien dat Jason het moeilijk had met zijn broer. Maar toch, het gaf hem niet het recht dat hij zomaar met Karin kon gaan staan zoenen. Waarom heb ik het hem nou zo snel vergeven. Was het omdat ik medelijden met hem had?
In gedachten liep ik over het erf terug naar de stallen. Ik floot en Fox stak hinnikend zijn hoofd over zijn staldeur. Ik glimlachte. Ik was zo blij dat ik Fox had gekregen. “Hoi jongen,” zei ik, terwijl ik Fox over zijn neus aaide. “Kom, ik ga je longeren.” Ik klakte met mijn tong en haalde Fox uit zijn stal.
Fox huppelde vrolijk achter mij aan toen we de stal uit liepen, naar de longeerbak. “Waarom ben je zo opgewonden, schat?” vroeg ik lachend aan Fox. Fox keek mij vragend aan met zijn oortjes naar voren.
Ik leidde Fox de longeerbak in, terwijl ik het hek achter mijn rug dicht deed. “Oeps, ik ben de longeerlijn vergeten!” Ik wilde weer terug naar de stal lopen, maar deed het toch maar niet. “Dan maar zonder longeerlijn,” mompelde ik. Ik klakte met mijn tong en tot mijn grote verbazing begon Fox braaf rondjes te stappen. Ik klakte nog een keer, en Fox begon te draven. Ik liet hem een paar rondjes draven en Fox draaide zijn binnenste oor naar mij toe. “Hé,” dacht ik, “Hij luistert goed naar me.” Nog een keer klakte ik met mijn tong en het paard begon te galopperen. Na vijf rondjes strekte Fox zijn hals en begon smakkende geluiden te maken.
Ik liet hem halt houden en draaide me om, want ik hoorde mijn moeder roepen. Ik had niet door dat Fox naar mij toe kwam lopen en in mijn nek snuffelde. Ik lachte en liep naar het hek. Met zijn neus tegen mijn rug volgde Fox mij. “Mam! Kom eens!” Ik riep mijn moeder en ze kwam naar mij toe.
“Kijk eens wat ik met Fox kan!” Ik liet het hele spektakel nog een keer zien.
“Wauw, wat leuk zeg!” Mijn moeder klapte in haar handen. “Volgens mij heb ik zoiets wel een keer gelezen,” zei ze. “Het heet een join-up. Dat wordt vaak gebruikt om de band tussen mens en paard nog beter te maken.”
Ik glunderde. Ik vond het zo leuk! Dat betekende dus dat Fox ik en ik nog een hechtere band konden krijgen!

Kennen jullie Heartland? Daar heb ik die join-up uit gehaald, eigenlijk.