Bokt.nl

Citaat:

ik gooide de brief van me af, en liet me op mijn knieën vallen. Ik zou de volgende zijn. “AAAAAHHHH!” Ik sprong overeind, en rende naar de kamer waar het geluid vandaan kwam.

Citaat:

Hij draaide om en liep weg, Ashley tilde haar hoofd ophoog en keek alsof haar grootste wens was uit gekomen: hij liep weg! Maar het was misleidend, hij draaide weer om en zei: “ let op mijn woorden Sandra. Ik was het niet.” Toen hij uit het zicht verdween greep ik naar mijn mobiel. En belde met de politie, “ Hallo, wilt u gelijk naar ons huis komen. We hebben te maken met moord”. Ik gaf het adres door en ging zitten op onze bank. Na een paar minuten gesprekloos op de bank zitten, ging de bel. Ik liep naar de deur en keek door het kijkgaatje. Gelukkig dacht ik, de politie. Ik deed de deur open en liet ze binnen. De politie vroeg: “ Waar ligt het slachtoffer”. Dan halen we ze zo snel mogelijk weg, ik wees naar de kamer van Ciska en ze liepen er heen. 1 Politie man bleef over en liep naar me toe, “ meisje toch, (zei hij) wat is er gebeurd”? Ik gebaarde dat hij aan tafel mocht gaan zitten. Hij ging zitten en ik ging tegenover hem zitten. Ik dacht diep na, moet ik hem de waarheid vertellen of niet. Ik gaf tegen mezelf toe dat ik mijn hardt wou luchten bij deze politieman. Het kon me bijna niks meer schelen of ik de bak in ging of niet, ik wou gewoon van deze ellende af. De woorden van agent Jansen galmden door mijn hoofd: “Vermijd niet het onvermijdelijke, daar komen grote problemen van”. Ik wist dat hij echt zwaar gelijk had, maar ik durfde Jennifer en Ashley in de steek te laten. Straks kwam Tim weer, dan staat Jen er alleen voor, want aan Ashley heeft ze ook niks. Ik slaakte een diepe zucht en begon te vertellen: “ nou ik zal u alles vertellen meneer. Het begon op een gewone avond, wij waren in de club “he last dance”. Wij daar bedoel ik mee: Ciska, ike, sofie, Ashley en Jennifer waren daar lekker aan het feesten. Tot Ciska Suzanne aanviel, u weet waarschijnlijk wel wat er met haar is gebeurd.

Citaat:

”. Ik keek de agent verwachtingsvol aan. “ Ja, antwoordde de agent. Ik weet wat er met Suzanne is gebeurd. Ons bureau werkt aan die zaak, maar dat is waarschijnlijk na dit verhaal niet meer nodig”. Hij gebaarde dat ik verder moest vertellen. “ Nou Ashley haalde Ciska van Suzanne af, en haalde ons op. We gingen naar huis, Ciska, ik en Jennifer gingen gelijk slapen. Toen gingen Ashley en Sofie nog wat drinken. De volgende dag gingen we naar een auditie van Ashley en Jennifer. Toen we terug kwamen van de auditie, kwamen we een agent tegen. Met de naam Jansen”. De agenten keken elkaar schichtig aan. De agent zei: “ Sorry, vertel asjeblieft door”. Ik keek hem doordringend aan en ging verder met mijn verhaal. Ik wou het liefst de waarheid uitschreeuwen, maar ik kon het gewoon weg niet. Ik durfde Jennifer niet alleen te laten met die gek. “ Hij hielt ons aan en vroeg mijn nummer en het nummer van sofie. Ik heb hem niks vertelt van Ciska enzo. Omdat ik haar niet durfde te verraden”. Hij onderbrak me ruw: “ Waarom niet? Was je goede vriendinnen met haar”? Ik lachte een beetje, “ nee ik was absoluut geen goede vriendinnen met haar, maar ik ben eerlijk gezegd een beetje bang voor haar. Ik durfde haar echt niet te verraden. Maar ik heb vervelend nieuws voor jullie, ik denk dat agent jansen is vermoord, door Tim”. Ik legde het schema wat vanmiddag op mijn deurmat lag op tafel. De agent pakte het op, en bekeek het. “ Maar meisje(zei hij), hij kan niet dood zijn. ik heb hem geloof ik nog gesproken vanmiddag” keek hem boos aan, “maar bij Suzanne en Ciska klopt het ook”. Ik wou zeggen en bij Sofie klopt het ook, maar ik kon me opeens niet meer herinneren of er ook een streep door Sofie’s naam stond. Ik pakte het briefje van de agent af en keek naar de naam van Sofie. Niet doorgestreept, maar hoe kon dat nou? “ Meneer de agent, (vroeg ik omdat ik nog steeds zijn naam niet wist)? Sofie is niet doorgestreept maar agent jansen wel. Misschien is Sofie dan wel niet dood, en zijn die armen en benen wel van iemand anders”! mijn ogen werden van schrik groot, misschien was Sofie wel helemaal niet dood. En in plaats van Sofie lagen de armen en benen van Meneer Jansen in haar kast. Tim had dat vast gedaan om ons op het verkeerde spoor te zetten.

Citaat:

Ik had geen tijd meer om er langer over na te denken want de agent vroeg me om verder te vertellen. Ik vertelde wat er verder hier thuis nog was gebeurd. Toen ik was uitgepraat kreeg ik erg hoofdpijn en was geïrriteerd. Ik wilde gaan slapen. Toen de agenten eindelijk alles hadden op geruimd en waren vertrokken ging ik in mijn bed liggen. Het enige waar ik nog aan dacht was het in slaap vallen en nergens meer aan te hoeven denken.
Ik sloot mijn ogen, en zonk weg dieper en dieper.
Ik weet niet meer waar ik was, ik wist zeker dat ik wakker was. Maar waar was ik?.

“ik liep naar zijn huis, ik had het die middag nog opgezocht in het telefoon boek waar hij woonde. ik sloeg het raam in van het huis. Klom naar binnen, en liep door het stille huis. Ik voelde een tochtvlaag, er ging een deur open. Het licht ging aan in de gang. “Is daar iemand?” hoorde ik. De deur voor mijn neus ging open. Daar zag ik hem staan, agent Jansen. Dezelfde meneer die mij die middag had overhoord. Hij was te nieuwsgierig, en hij wou teveel details weten. Hij hinderde mij, dat had hij niet moeten doen. “ Sandra? Ben jij dat” zei hij slaperig. “Wat doe jij hier? Ga asjeblieft naar huis. Ga lekker slapen joh”. Hij zei het met angst in zijn stem. ik moest lachen, “jij komt er niet zo makkelijk van af hoor”. En ik lachte opnieuw. Het mes wat ik bij me had tintelde in mijn binnenzak. Ik pakte het, de agent zocht een uitvlucht, maar ik was sneller. Ik stak mijn vleesmes in zijn buik. Hij liet zich vallen op zijn knieën. Ik pakte het mes en stopte het in mijn binnenzak. Er zat veel bloed op mijn handen, en ik veegde het af aan mijn T-shirt. ik was blij, hij was dood. En ik kon weer gerust naar huis gaan.

Ik werd wakker. Bleef nog even liggen, was nog erg moe. Ik was er waarschijnlijk moe omdat ik zo raar had gedroomd. Ik ging rechtop zitten, he wat raar dacht ik. Ik had mijn gewone kleren nog aan. Ik wist toch zeker dat ik mijn pyjama had aan gedaan. Toen dacht ik aan mijn rare droom, het was toch wel gewoon een droom? ik keek naar mijn Shirt er zat iets op, ik probeerde me te concentreren en te zien wat het is….. bloed