Bokt.nl

Citaat:

De dagen vliegen voorbij, maar als ze donderdagavond aan haar huiswerk zit, denkt ze ineens weer aan Oma Brest. De laatste dagen is er weinig verandering opgetreden. Dan bedenkt ze ineens dat ze er morgen gewoon weer heen gaat. ‘Ik ben toch redelijk vroeg vrij,dan pak ik gewoon de bus naar het Ziekenhuis’ overdenkt ze. Dan kan ze even helemaal alleen bij Oma zijn. Gauw loopt ze naar de computerkamer. ‘Gelukkig,papa is beneden.’ Gauw zet ze de computer aan,en kijkt op internet welke bus ze moet hebben. Bus 3 14.01 schoolstraat,leest ze. Ze zucht,dat zou wat zijn…morgen helemaal alleen naar het ziekenhuis,naar Oma toe.
Dan hoort ze beneden de kamerdeur open gaan. Gauw zet ze de computer weer uit,en sluipt zachtjes terug naar haar kamer.
Ze gaat nog even verder met haar huiswerk. Maar echt goed haar gedachten erbij houden lukt haar niet meer Ze denkt aan morgen. Dan slaat ze haar boeken dicht. Loopt naar beneden,en gaat bij haar ouders op de bank zitten.

De volgende morgen wordt ze wakker van gekletter op de ramen. Ze trekt het gordijn opzij en kijkt naar buiten. Het regent. Bah, denkt Myrthan. Lekker hoor,kan ze vandaag goed gebruiken: NOT! Meteen is ze chagerijnig. Ze pakt gauw haar tas in,neemt haar portemonnee mee,en loopt naar beneden. Amber staat al in de keuken Myrthan’s brood te smeren. “Goeiemorgen lieverd.”
“Hoi mama” Haar moeder kijkt Myrthan aan. Dan zegt ze;”tot hoelaat heb je les?”
Myrthan kijkt verschrikt de andere kant op, het zweet breekt haar plotseling uit.Ze heeft daar nog helemaal niet aangedacht. Dan zegt ze: “Ik moet vanmiddag nog naar Carliene. We moeten nog een projectje maken.Maar ik ben om 5 uur wel thuis.” Myrthan voelt zich rood worden, gauw loopt ze de keuken uit,naar de badkamer,om haar tanden te poetsen.
Daarna loopt ze terug de keuken in,geeft haar moeder een zoen en pakt haar broodtrommel mee.
Als ze evenlater bij de kerk op Carliene en Liselte staat te wachten,dwalen haar gedachten weer af naar vanmiddag. Ze heeft gelukkig maar tot half2 les. Dus ze kan om half3 al bij oma zijn,als alles mee zit. “Heey Myrthan” roept liselte. Myrthan schrikt op uit haar gedachten. “Oh hoi, Carliene en Liselte.”
Samen fietsen ze naar school. Net wanneer Myrthan haar fiets op slot wil zetten voelt ze dat ze aangekeken wordt. Ze draait zich om en ziet ineens Brian staan.

Citaat:

Myrthan kijkt Brian aan,en Brian Myrthan. Er valt een rare stilte. Ze kijken elkaar diep in de ogen. Brian is degene die de stilte verbreekt,en zegt: “Myrthan ik heb je de hele week gemist,en ik wilde je iets vragen.” Myrthan voelt zicht rood worden en kijkt even de andere kant op. ‘wat zou hij willen vragen?’ bedenkt ze zich.
Brian praat zachtjes verder; “Ik wilde je de hele week al vragen of je zin hebt om vanmiddag met mij naar de bios te gaan,er draait een super mooie film ‘Heartfeelings’. En die wilde ik graag met jou zien. Heb je zin om mee te gaan? Alsjeblieft?”
Myrthan voelt zich warm worden, tot bijna zweten. “Ik… Ik… ik weet niet. Ik wil wel,maar eigenlijk was me bedoeling om vanmiddag naar me Oma te gaan,ze is ernstig ziek. Misschien kunnen we beter een andere keer afspreken,sorry.” Gauw kijkt ze de andere kant op. Ze durft Brian bijna niet aan te kijken. Brian schuifelt ongeduldig met zijn voeten. “ja het is jammer,dat je niet wilt. Had ik wel verwacht. Maar goed, ik wacht wel tot het jou uitkomt…” stamelt Brian. Dan stampt hij een keer met zijn voet,en loopt weg. Myrthan kijkt Brian na.
‘Waarom stampte hij?’ allerlei gedachten spoken door haar hoofd. ‘had ze voor hem moeten kiezen? In plaats van haar Oma?’ Dan schudt ze een keer met haar hoofd, ze pakt haar tas van haar fiets en loopt de school binnen.

Het is stil in de klas. Iedereen zit voorover gebogen over een proefwerk Nederlands. Maar het gaat Myrthan niet zo goed af,ze kan haar aandacht er niet goed bij houden. Telkens denkt ze aan Oma, maar ook aan het gesprek vanochtend met Brian. Ineens voelt ze een hand op haar schouder,geschrokken draait ze zich om. Het is Mevrouw Tuuntermans, docente Nederlands.
“Meisje waar zit je met de gedachten. Je hebt een proefwerk voor je liggen hoor.” Heel de klas kijkt op van het proefwerk. Myrthan voelt zich rood worden
Ze kijkt haar docente aan, en dan weer naar haar proefwerk. Ze zucht; “Sorry mevrouw,ik ben er niet helemaal bij volgens mij.”
Mevrouw Tuuntermans knikt en glimlacht, “Ik merkte het,ja. Maar waar zat je met je gedachten dan?of?moet ik je even buiten de klas nemen?”
Myrthan schut met haar hoofd. “Nee dat hoeft niet,ik probeer me eerst wel weer even door het proefwerk heen te werken.”
“Oke. Maar als het niet gaat moet je het zeggen,het zou jammer zijn als je je proefwerk verknalt. Dus even nog je hoofd erbij.”
Myrthan pakt haar pen weer op,en probeert de vraag weer te lezen. De docente loopt verder de klas door. Ze probeert zich nog beter te concentreren op haar proefwerk. Maar is een kwartier later blij als de bel gaat. Ze heeft nog geprobeerd zoveel mogelijk vragen in te vullen.