Bokt.nl

Citaat:

oh oh... Arcelia klopt niet, moet ---> Claudia zijn...
Ik ben vergeten het in de 'bokt' versie te wijzigen... Er is namelijk al iemand anders die Arcelia heet geloof ik

*Tamara* schreef:

Guinni schreef:

Ja, dat van die namen is een beetje dom

Ik was nog niet helemaal wakker toen ik dat aan het veranderen was waarschijnlijk
Ahnee, ik zie nóg een naam die niet klopt... Grr, mijn volgende verhaal is een verhaal zonder namen

Hahaha dan wordt het een verhaal met X-en, Y-en en Z-tjes, en wedden dat dat ook fout gaat?

Citaat:

Geschokt kijkt hij me aan, trekt een beledigd gezicht maar loopt toch voor me uit de deur uit. Op de overloop pakt hij zijn weekendtas op en loopt dan voor me uit de trap af. In de keuken zitten Eliza en Claudia, zodra Claudia ons hoort komen staat ze op en loopt naar hem toe, ‘En…’ ‘Kom, we gaan.’ José ziet er verbeten uit. Hij loopt naar de deur en trekt het open. ‘Nou hè… Dag!’ ‘Niet tot ziens! Dag Claudia, nog veel geluk met hem en ik hoop voor je dat hij bij jou niet vreemd gaat!’ Zij stapt een beetje verdwaasd naar buiten achter José aan, die nog steeds verbeten kijkt. Ik trek de deur achter ze dicht. Tegen de deur laat ik me op de grond zakken, ‘Jemig… Wat een ei! Ondanks dat ik het uit wilde maken schrik ik hier wel van hoor… Hij gaat gewoon al een halfjaar vreemd met die trol.’ Mijn ogen worden nat, het kan me toch wél wat schelen… Het is een enorme klap in m’n gezicht om te horen dat ik dus eigenlijk nooit wat voor hem heb betekend.
‘Nu weet je tenminste wat je aan hem hebt.’ Eliza helpt me weer overeind en ik kom weer wat tot leven. ‘Waar is Carlos eigenlijk?’ ‘Hij zit buiten te tekenen. Hij wilde zich er liever niet mee bemoeien.’ ‘Prima, voor hem zal het ook wel een beetje raar zijn… Je komt ergens binnen en je belandt middenin een soort van echtscheiding… Ik denk dat ik maar naar het strand ga.’ ‘Dat zal je goed doen.’ Ik gris mijn strandtas, die al klaar stond aangezien ik al van plan was te gaan, van de houten bank in de keuken en loop de keukendeur uit. ‘Tot straks!’

Citaat:

Op de veranda zit Carlos in de schommelbank, ‘Ik ga naar het strand. Tot straks!’ Hij kijkt op en legt zijn tekening opzij, ‘O, oké. Ik zie je wel weer verschijnen.’
Het grind van de oprijlaan knispert onder mijn slippers terwijl ik het erf afloop.

De zon staat nog hoog en er staat een zacht briesje. Op het strand aangekomen zet ik mijn tas onder een boom. De golven slaan hard tegen de kliffen aan de zijkant van het strand. Het strand is een soort inham tussen de rotsen met mooi wit zand. Hier op het strand brandt de zon behoorlijk, desondanks is het zand nog koel.

Ik heb een omslagdoek meegenomen die ik achter me laat wapperen in de wind. Gelukkig waait het nog, anders zou het nog heter zijn geweest… Alleen het ruisen van de wind is te horen. En het slaan van de golven op de kliffen. Ik staar met mijn ogen naar het water, zonder het water echt te zien. Ik zie alleen maar de sierlijke bewegingen van de golven die springend om elkaar heen rollen. Golven die ontstaan ver in de zee, en steeds groter wordend uiteindelijk zichzelf kapot slaan op het witte zand.