Bokt.nl

Taat_ schreef:

Het 2e stukje, veel lees plezier !

De volgende dag had ze geen zin om klusjes te doen, maar het moest wel! Haar vriendinnen vonden het totaal niet leuk. Omdat ze alleen maar dacht aan paardrijden. Ze waren het zat!Dus besloten ze om een clubje te maken. En het heette: De club tegen de klusjes ! . Maar zoals iedere dag ging Roos maar door met klusjes doen. 'Hallo meneer, kan ik een klusje voor u doen?' Zo ging het iedere dag weer. Vandaag had ze veel geld verdient, ze keek enorm op van haar winst. Het was : 19,70 euro! Ze ging vorlijk naar huis, want ze was benieuwt hoeveel ze totaal had. Ondertussen zaten haar vrienden en vriendinnen in het clubhuis. Ze hadden het over Roos en haar gedrag. Laatst vroeg Claudia of ze met haar wou spelen, maar Roos gaf niet eens antwoord! Het gedoe steeg enorm naar haar hoofd, ze dacht niet meer aan andere. Nee, het was alleen maar geld geld en nog eens geld, voor het paardrijden. 'Ik vind dat we met haar moeten praten' stelde Moris voor. Maar sommige hadden daar de twijfels over. 'Wat moeten we zeggen dan?' vroeg Petra. 'Nou uuhm, mischien dat ze een beetje moet kalmeren?' stelde Diana voor. 'Ja, goed idee!' Riep Moris.

Met ze'n alle liepen ze naar het huis van Roos. Roos was haar geld aan het tellen. Dingdong! De moeder van Roos deed open en zei tegen de kinderen dat ze naar boven mochten. Toen ze de kamer van Roos binnenkwamen keken ze op. 'Waar is Roos?' Vroeg Petra verbaasd. 'Haar moeder zei toch dat ze hier was?' Zei Moris. 'Ja, je hebt gelijk!' riepen de andere. En samen gingen ze op zoek naar Roos. Eva stond bij de kast. Toen ze de kast open deed zag ze Roos zitten. Ze was druk aan het tellen. Ze zag niet eens dat Eva naast haar stond. 'Roos! Waarom zit je in de kast?' vroeg Eva verbaasd. 'Hé wat?' antwoorde Roos met een slaperig gezicht. 'Wat komen jullie hier doen?' 'Nou, zal ik je dat eens vlug uitleggen!?' Zei Moris hard. 'Je gaat véél te ver met je paarden gedoe, we zijn het zat! Probeer eens wat te kalmeren.' 'Hoezo? Wat doe ik verkeerd?' Zei Roos. 'Heb je het zelf dan niet door? Je bent álleen maar bezig met het geld voor paardrijden. En je hebt geen aandacht meer voor andere dingen, eet je über houd nog wel wat?' 'Eten? Tuurlijk, ik heb vandaag al een boterham op in de ochtend!' 'Dat zegt genoeg.' Gaat Eva verder. 'Wij hebben genoeg gezien, denk maar niet, dat als het tot je doordringt, je bij ons kan komen uithuilen! Want op een dag zul je merken wat voor fouts je nu aan het doen bent. Wij gaan, en we hoeven je pas weer te zien als je je verstand gevonden hebt!' En met een klap gooide Moris de deur dicht.

Dat kwam hard aan, maar Roos deed net of ze het niet erg vond. Toen ze het huis uit waren moest Roos enorm huilen. 'Wat heb ik mezelf aan gedaan?' Vroeg ze aan zichzelf. Haar moeder kwam haar kamer binnen gelopen. 'Wat is er allemaal aan de hand meisje?' 'Ga weg! Laat me met rust!' schreeuwde Roos tegen haar moeder. Maar eigenlijk had ze dat niet willen doen. 'Ook dat nog, nu heb ik geen vrienden meer en ik heb me moeder weggejaagt. Haar vader was naar Australië voor zijn werk. 'Papa' zei ze in zichzelf. 'Waarom ben je niet bij me? Ik kon altijd al me verhalen bij jou kwijt, en dan vrolijkte jij me weer op!' Ze huilde nog een tijdje, maar bedacht toen wat ze aan het doen was voor dat haar vrienden binnenkwamen. Dus ze ging álweer verder met tellen. De volgende dag kon ze aan niks anders denken dan aan wat voor stoms ze gedaan had. Ze was alles kwijt. 'Hoe moet ik nou verder, zo kan ik toch niet leven, geen ouders, vrienden..' Ze was even helemaal leeg. Niks kon haar opvrolijke, behalve haar vrienden of ouders, maar die zult ze verlopig niet meer zien. Ze had besloten, toch door te gaan. Om toch d'r doel af te maken. Haar vrienden hoefde haar toch niet meer te zien, dus kon ze tenminste gewoon weer door gaan! Daar werd ze weer een beetje vrolijk van. Ze keek even in de spiegel. 'Zo kan ik toch niet langs de deuren?, ik moet wel even me ogen schoonmaken, anders zien de mensen dat ik gehuilt heb.' En daar ging ze, op naar de wasbak.

Toen ze álweer voor de deur bij iemand stond, bedacht ze dat ze al aardig wat geld had. Ze had het gister bij elkaar geteld en ze kwam uit op: 52.45 euro! Ze was benieuwt hoeveel ze vandaag zou krijgen. Het was de laatste dag van het weekend, dus moest ze morgen weer naar school. Zonder vrienden! Wat zal ze zich eenzaam voelen.. Die avond zat ze nog niet helemaal lekker in d'r vel. Ze had wel weer lekker veel geld verdiend vandaag, maar hoe moest het morgen? Stiekem was ze wel wat zenuwachtig. Ze kan toch niet bij Ivonne en Luusje zitten? Dan lacht iedereen haar uit. Honderde vragen spookte in haar hoofd. Toen het ochtend werd durfde ze niet naar school. Maar het moest. Trrrrr! De bel ging, het moment was aangebroken. Daar zag ze Diana en Claudia lopen, haar twee beste vriendinnen! 'Hoi' zei Roos heel verlegen. De twee meisje daaiden hun hoofden om en deden net of ze Roos niet zagen. Toen wist Roos het: Dit word een zware week! Onder de les schreef Roos een briefje: Claudia, sorry voor alles, ik gedroeg me als een kreng. Het spijt me heel erg. Kunnen jullie me vergeven? Of tenminste jij.. Hoe moet ik nou zonder jou en mijn andere vrienden?
Of laat ik zeggen: Mijn ex vrienden.. Schrijf je me terug? Liefs Roos.
Even later kreeg ze een briefje terug. Ze drufde bijna niet te kijken, maar ze deed het. Er stond in: Je hebt ons diep teleurgestelt, maar ja, hoe moet het verder zonder onze Roos? We vergeven je. Maar beloof me, doe rustig aan en besteed je aandacht niet alleen aan de klusjes. Claudia.
Roos was blij, maar ook vol vragen. 'Ik moet die klusjes doen' fluisterde ze zacht tegen zichzelf.

Toen ze opkeek, zag ze de Juf staan. 'Wat zijn we hier aan het doen?' 'Oo, niks hoor.'
zei Roos metteen, en de juf liep weer verder. Roos schreef terug op het briefje: Ik zal rustig aan doen!
Maar diep in zichzelf wist ze dat ze niet rustig aan wilde doen, ze wilde doorzetten! Ze had nu wel haar vrienden terug, maar hoe moest ze verder.

Die middag ging ze klusjes doen. Ze was totaal vergeten wat ze Claudia op school had beloofd. Ze kwam Claudia en Eva tegen. 'Heey meiden' riep Roos vrolijk. 'Heey Roos, wat ben je aan het doen? Gezellig wandelen?' 'Nee jo, ik ben me klusjes aan het doen, zoals altijd.' 'Wat!?' Riepen de meisjes tegelijk. 'Je hebt ons wat beloofd weet je nog!? Nu al vergeten? Nou, wij weten in iedergeval dat je je ook niet aan je beloftes kunt houden!' En weg waren Claudia en Eva. 'Oja, dat is waar ook, ik had beloofd rustig aan te doen. Dom, dom, dom!!' Verdrietig liep je naar huis. 'Mam?' 'Ja lieverd?' 'Nou, ben je boos op mij?' 'Ik? Nee hoor, waarom zou ik?' 'Nou, ik deed gister nogal stom tegen je, en ik heb ook stom tegen me vrienden gedaan. Papa is er niet, ik weet het allemaal niet meer mam.' 'Ochjee, kom eens hier, ik ben helemaal niet boos! En wat betreft je vrienden. Laat ze maar wat daagjes met rust, zullen ze vast nodig hebben.' Daar was Roos het mee eens.

Toen ze op bed lag viel ze al snel in slaap. Maar toen, ze schrok wakker van veel lawaai. Wat was dat? Ze liep naar het raam en keek naar buiten. Daar stond Eric! Eric, de jongen waar ze al jaren verlieft op was. 'Wat doe je hier Eric?' Vroeg Roos. 'Ik wil je wat vragen. Ik heb het al jaren voor me gehouden, maar nu wil ik het toch zeggen: Ik ben verlieft op je Roos, en ik wil verkering!' Daar kon Roos natuurlijk geen nee op zeggen en het was meteen: 'Ja, natuurlijk!' 'Oke dan! Vet leuk, dan hebben we het vanaf nu. Zie je morgen wel weer op school.' 'Ja is goed!' schreeuwde Roos. Ze was dol blij. En wat zal Diana jaloers zijn. Die was ook altijd dol op Eric, maar nu was die van Roos! Ze kon het haast niet geloven, snel ging ze weer in bed liggen. En ze viel in een diepe slaap. Die morgen verheugde ze zich op de schooldag. Toen ze aankwam zag ze Eric staan. Hij kwam op haar afgelopen. 'Heey Roos' zei Eric vrolijk. 'Hallo!' Zei Roos terug. Samen liepen ze over het schoolplein, langs Diana, langs Eva, langs al haar vriendinnen. De vrienden van Roos gingen even bij elkaar staan en spraken af voor vanmiddag in het clubhuis.