Bokt.nl

Citaat:

Voor de rest zijn er nog een paar regeltjes.
Je mag bij elke foto een verhaal plaatsen, maar het moet wel de foto zijn waar we opdat moment mee bezig zijn (dus niet nu op eens bij het kerkhof gaan schrijven)
Als je een verhaal plaatst moet dat compleet zijn.
Er is geen minimum aantal woorden, rond de 750 is goed. Er is ook geen maximum aantal woorden, maar het hoeft geen hele roman te zijn.

Als mensen vinden dat er een nieuwe foto moet komen dan kan je dit melden. Als er binnen een dag niet gereageerd is door iemand die zijn verhaal nog wilt plaatsen dan mag degene die de laatste foto heeft geplaatst bepalen wie de volgende mag plaatsen.
Als die foto geplaatst is mag je alleen nog bij die foto een verhaal schrijven.

Citaat:

Met tranen in mijn ogen tel ik de dagen af. Mijn ogen nat van verdriet. Over mijn wangen lopen druppels tranen. Ik ben er al zo aan gewent, ik voel het niet eens meer. Te neergeslagen kijk ik weer om, naar dat meisje in de spiegel. Een glimlach, en toch zoveel verdriet. Met mijn woorden kan ik je niet vertellen hoe ik me voel, hoe dit voor mij is. Ik kan je het niet vertellen wat ik vind, mijn lippen blijven gesloten.
Jij hebt dit veroorzaakt. Jij, op de dag dat jij mij verliet. Je liet me geloven, dat ook ik mooi kon zijn, op mijn eigen manier. Jij liet me geloven dat pijn een gevoel was, iets oppervlakkigs, iets dat je uit kon schakelen. Dat deed ik dan ook, jij werd gelukkig als ik vrolijk was, ook al was het maar een kleine glimlach. Zacht fluisterde jij mij dan in me oor, dat je van me hield, en dat je me nooit zou verlaten. Mijn verdriet deed je pijn, mijn tranen waren als mes steken door je hart, vertelde je me. Nu weet ik wel beter. Nu ken ik je pas echt. Ik kon je vertouwen, liet je me geloven. Dat deed ik ook, ook al was het maar voor heel even. Nooit vertrouwde ik iemand, nooit liet ik iemand echt mijn leven in komen, altijd bleef ik op een veilige afstand. Ik had gelijk, je was niet te vertrouwen. De enige persoon, de enige die ik echt vertrouwde, liet me in de steek. Jij liet me geloven, dat dat meisje in de spiegel, mijn evenbeeld niet was, dat bange meisje, dat was ik niet. Dan stond ik voor de spiegel en fluisterde je me zachtjes in mijn oor, dat ik anders kon zijn, dat ik beter was. Beter dan het meisje in de spiegel.
Nu kijk ik weer in de spiegel, een meisje kijkt me aan, een glimlach op haar gezicht, eigenlijk had je gelijk. Ik ben anders dan het meisje in de spiegel, die glimlach zal nooit meer de mijne zijn. Niet sinds jij me hebt verlaten…