Geplaatst 
:het is nog vroeg als ik wakker word. de zon is nog niet eens op. ik rek me goed uit en steek mijn snuit onder mijn moeders buik. 'drink maar flink.' zegt mijn mama. 'want dit is de laatste keer, vandaag gaat het gebeuren.' meteen heb ik geen dorst meer. Ik trek mijn neus terug en roep: 'Vandaag ?! echt waar ?!' 'Echt waar.' mijn mama duwt me terug naar haar uier, maar ik wil niet. opgewonden spring ik rond. 'eindelijk word ik verkocht,' juich ik. Hier wacht ik al zo lang op. op het moment dat ik oud genoeg ben, word ik verkocht. ik verlaat mijn mama, mijn wei en mijn stal en ga op avontuur. de deur van de stal gaat open. 'dag mies. dag puk,' groet de baas. mies dat is mijn mama en puk, dat ben ik. Ondanks mijn naam ben ik niet echt klein, mijn rug is bijna een meter hoog. In mijn haast om buiten te komen, stoot ik de baas zijn benen. 'Zo druktemaker,' lacht hij. 'Jij hebt zeker door wat er gaat gebeuren,' ' Nou en of, ik ga een nieuwe baas uizoeken,' hinnik ik. ' Wanneer gaan we ?' Terwijl ik bij het hek wacht maat de baas de stal schoon. Hij rijdt de mest weg met een kruiwagen en komt terug met vers schoon. 'Duurt het nog lang ?' bries ik opgewonden. Mijn mama komt bij me staan. 'Je begrijpt toch dat je hier nooit meer terug komt ?' vraagt ze. 'En dat dit de laatste keer is dat ik je zie?' Even word ik verdrietig. 'mijn lieve mama,' snuif ik. 'ik zal je missen.' met de neuzen tegen elkaar wachten we. de baas zet de kruiwagen weg en klopt zijn handen af. 'zo mies,' zegt hij. 'je zoon gaat vandaag naar de paardenmarkt. je hebt de stal weer voor jezelf.' 'dag mam,' hinnik ik. Vrolijk volg ik de baas. Ook al ben ik pas zes maanden, ik weet al precies hoe ik aan een touw moet lopen. 'dag puk.' mijn mama hinnikt schel. Het is jammer dat ze niet mee op avontuur kan. Samen zou het nog leuker zijn. Ineens ga ik op de rem. Met stijve voorbenen weiger ik om verder te gaan. 'hup, pukkie,' moedigt de baas aan. 'omhoog en naar binnen.' Mooi niet ! Wat denkt hij wel ? de plank voor me leidt regelrecht een donker gat in. Veel te gevaarlijk ! 'niks aan de hand,' sust de baas. zachtjes pakt hij mijn voorbeen en zet hem op de plank. er gebeurt niks. de baas zet mijn tweede voet erbij. nog steeds geen gevaar. 'goed zo.' de baas duwt me tegen mijn bil. 'en nu naar binnen, anders komen we nooit op de markt.' Vooruit maar. al snap ik niet wat de paardenmarkt te maken heeft met dat donkere gat. Volgens mijn mama zijn op de markt zoveel paarden dat je ze niet kunt tellen. Daar in het donker is er niet één. Binnen word ik vastgemaakt. Achter me komt de plank omhoog. Ik hinnik van schrik. Vanuit de verte hoor ik mijn mama antwoorden. Langzaam beginnen we te bewegen. De wereld rolt onder me door. Soms word ik naar rechts tegen de want gedrukt, dan weer links. Ik word er doodmoe van. ik had liever bij mama gelegen. ik werd bang. Waar ga ik heen ? Ik zie mama nooit meer ! Na een eeuwigheid stoppen we en gaat de plank weer omlaag. 'we zijn er puk. goed gedaan.' Als beloning geeft de baas me een snoepje. dat heb ik echt verdient, vind ik. Nadat ik het snoepje heb doorgeslikt heb ik tijd voor mijn omgeving. ik ruik paarden ! Ik hoor het geklets van mensen gesnuif van nog meer paarden. Dit moet de markt zijn ! Met een grote sprong vlieg ik uit het donkere hok. 'rustig,' waarschuwt de baas. 'straks breek je nog een been.' ‘welnee,’ hinnik ik. ‘ik heb haast. Mijn nieuwe baas loopt hier rond.’ Ik ruk het touw uit zijn hand en storm de markt op. ‘ik ga hem zoeken !’ het is vreselijk druk. Dikke knollen staan naast slanke rijpaarden. Grote reuzen wachten tussen kleine pony’s. ertussendoor lopen mensen die praten, lachen en schreeuwen. Een knol komt recht op me af draven. De man die naast hem loop schreeuwt : ‘uit de weg, ukkie !’ ‘nou moe,’ bries ik boos. ‘je hoeft niet zo te schreeuwen. En ik heet trouwens Puk, geen Ukkie.’ ‘kijk pap,’ roept een meisje. ‘die is lief.’ Natuurlijk wijst ze naar mij. Op een sukkeldrafje ga ik naar haar toe. Ze pakt mijn touw en knielt op de grond. ‘waar kom je vandaan, kleintje.’ Vraagt ze met een lief stemmetje. ‘waar is je baas?’ oei, de baas denk ik. Acht wat, hij vind me wel. En ja hoor, ik hoor hem al. ‘hé meisje. Hou dat veulen vast wil je ?’ hij komt met grote passen aanlopen. Het meisje staat op. ‘is hij van u ?’ vraagt ze. ‘ja,’ knikt de baas en hij neemt het touw over. ‘dank je wel voor het vangen.’ Hij geeft een rukje aan het touw. ‘kom, puk.’ Ik zet me schrap. ‘ik wil haar als nieuwe baas.’ Hinnik ik. ‘puk…’ dreigt de baas en trekt aan het touw. Ik duw mijn neus tegen de had van het meisje. ‘is hij te koop ?’ vraagt ze. ‘ja,’ de baas stopt met trekken. ‘pap?’ het meisje trekt aan haar vaders mouw. ‘deze wil ik.’ Antwoord het meisje zeer beslist. Haar vader en de baas overleggen over de prijs. Even later geeft de baas me een klopje. ‘doe je best hè puk !’ bromt hij. Het meisje neemt me mee over de markt. Veel paarden kijken jaloers naar me. Die willen ook mee ! trots loop ik naast het meisje. We lopen over straat naar een grote plaats waar allemaal dingen staan met wielen. ‘wacht hier even, Anna’ zegt het meisjes vader. Anna heet ze dus ! mijn nieuwe baas loopt weg en komt even later terug met een rijdend ding en een donker hok. Ik word weer het donkere hok in geduwd. Nu weet ik dat het niet eng is. Naast me staat een ander klein paardje. ‘hallo.’ Zeg ik. ‘wie ben jij ?’ ‘ik ben twinkel. Eigenlijk heet ik twinkelbel maar ze noemen me twinkel. Ik ben een shetlandpony.’ Zegt het pony’tje. ‘en jij?’ ‘ik ben puk. En mijn mama zegt dat wij welshpony’s zijn.’ Het donkere hok begint te bewegen. De hele weg zeggen we niets. Als we stil staan hoor ik paarden hinniken. Twinkel en ik hinniken opgewonden terug. we worden uit het donkere hok gehaald en kijken rond. er is een oprijlaan. Met 2 weilanden. Als je de oprijlaan uitloopt staat er links een boerderij. Recht staat een grote witte stal waar allemaal paardenhoofden uitsteken. Voor ons is een grote zandbak. We worden naast elkaar in een stal gezet. Naast me staat een fjord. Vrolijk steek ik me hooft naar haar toe. Snel trek ik hem terug. ze probeerde me te bijten ! het meisje komt naar me toe. Je moet niet op haar letten hoor ! snowflake is vaak chagrijnig. Ik kijk naar buiten. Zal ik hier gelukkig worden ? ik denk aan mama.. die staat nu vast lekker aan het stro te eten. ik ga liggen in het stro. De stallen zijn wel goed. Er ligt een dikke laag stro in. Ik ben moe. Ik val in een droomloze slaap.
De volgende dag word ik wakker gemaakt door Anna. ‘ha puk, ik moet je iets vertellen,’ zegt ze, en ze komt naast me zitten in het stro. ‘papa en ik vonden puk niet zo’n leuke naam, wat dacht je ervan om stardancer te heten ?’ ik dacht na. Het is een mooie naam en als ik later volwassen ben dan klinkt het mooier. Ik duwde met mijn neus tegen haar wang. ‘oké ! dat is dan afgesproken pu… ehh.. stardancer.’ Ze stond op en liep weg. Ik kwam ook overeind en keek over de want naar twinkel. Ze lag nog te slapen dus liet ik haar met rust. Ik keek over de want naar snowflake. Die staat naar buiten te kijken. ‘snowflake,’ fluister ik. ‘wat ?!’ snowflake kijkt me chagrijnig aan. ‘waarom doe je steeds zo onaardig ?’ vraag ik. Tot mijn verbazing bijt ze niet maar draait ze zich om en zucht. ‘dat zal je toch nooit snappen.’ Zegt ze boos. ‘snowflake, mag ik een vraag stellen ?’ ‘één, en meer niet.’ Snowflake draait zich om. Haar oren liggen in haar nek. ‘hoe oud ben jij ?’ vraag ik ? ‘is dat de vraag ?!’ vraagt snowflake verbaast. ‘ik ben een enter. Dat betekent dat ik één jaar ben. En nu weg !’ bijna bijt ze me weer maar ik ontwijk haar net. Ik kijk naar buiten. Onder het afdakje zit een kat zich te likken. Het miezert. Ik draai me weer naar links en kijk over de rand naar twinkel. Ze is wakker. ‘hé puk, lekker geslapen ?’ vraagt hij. ‘ja hoor. Trouwens.. ik heet stardancer.’ Twinkel kijk me verbaast aan. ‘ze vonden puk geen leuke naam dus ze noemde me maar stardancer.’ Leg ik uit. De deur van twinkel’s stal gaat open. Anna komt met een kleiner meisje naar binnen. Het meisje is ongeveer 8 á 9. ‘kijk lisa, deze shetlander mag jij verzorgen.’ Zegt anna. ‘Hij heet twinkel en hij is 1 jaar. en die daarnaast. ’ Ze wees naar mij. ‘die hebben we gister ook gekocht en die is helemaal van mij.’ Lisa en anna gaven twinkel een aai en liepen weer de stal uit. ik zuchte. was het maar lekker weer. dan konden naar buiten.
voor ik het wist was het al weer avond. snowflake was even weggeweest om te rijden maar die was snel terug gekomen door de regen. ik wenste snowflake en twinkel goedenacht en viel in een slaap waar ik droomde over mijn mama.
de volgende ochtend scheen de zon. ik stond op en keek naar buiten. ik keek naar twinkel, die al wakker was. de baas kwam met een blauwe kar aanlopen. alle paarden begon als een gek te hinniken. ik vroeg aan snowflake wat er was maar die lette niet op me. toen de baas bij mij kwam kreeg ik biks. naja, waar maken al die paarden zich zo zorgen om ? ze krijgen echt wel ! toen ik me eten op had kwam anna en deed me een halstertje om. ze maakte mijn staldeur open en leide me naar buiten. de felle ochtendzon scheen op mijn rug. we liepen naar het weiland toe en daar maakte ze me los. ik wachte geduldig tot twinkel er ook was. toen begonnen we als een gek te bokken door de wei. er kwamen ondertussen nog meer veulens bij, en snowflake was de laatste. we deden nog een wedstrijdje en toen gingen we het gras proeven. het was het beste gras ooit ! lekker zacht en een beetje fris van de regen.
ik ga snel weer verder !!
ohja.. voor een idee.. dit is het huis van Anna;
dat bovenste stukje is niets haha
[img]http://groups.msn.com/_Secure/0TgCPAt0W!ZKY0cwpwTIlGm*!GSsuG7zCWdZHLB!Kf2lbIH8WG468Wsoxo7*26rwNK72gsuolq48!oePX5kPyEcn*DHq1Z6XULL1iwYA0296cWi8OFFJnKg/anna's%20huis.bmp?dc=4675545978625686553[/img]
dus nu nog eens 
ik ga het wel volgen. 
