Geplaatst 
wat over een gepest meisje gaat die door een 'bepaalde ervaring' de macht krijgt over anderen en ze de arrogante pestmeiden terug pakt....wat alleen helemaal verkeerd uitpakt als ze Ronan (haar nieuwe liefde) ontmoet!
“Het spul waardoor mijn leven afschuwelijk veranderde…”
Hfd.1 De ontdekking
“Jeetje heb ik weer”, dacht ik. Het begon hard te regenen en het begon te onweren. Ik keerde mijn paard en reed terug naar het bospaadje wat ik eerder op de heenweg van mijn rit had gezien. Ik zou eigenlijk mee gaan met mijn ouders naar de film, maar ik wilde omdat het een half uurtje geleden nog zo mooi weer was, gaan rijden met mijn verzorgpaard, een hele lieve schimmelmerrie. Gatver, ik had niet verwacht dat het zo hard ging regenen en óók nog eens onweren. Ik baalde enorm omdat mijn verzorgmerrie al een beetje verkouden was en ik niet wilde dat ze ziek werd…
“Hmmm, waar is dat bospaadje nou?” Ik ergerde me enorm want ik had op de heenweg een bosweggetje gezien die ik nog nooit eerder had genomen in de 2 maanden dat ik mijn verzorgpaardje nou reed. Dit weggetje leek mij de kortste weg weer terug naar de boerderij.
Het begon steeds harder te regenen en ik had altijd geleerd dat het gevaarlijk was tussen de bomen als het onweerde….
“Jeetje auw! Wat wordt dit weggetje smal!” dacht ik geërgerd. Mijn merrie had er gelukkig geen last van en ik reed met mijn armen gekruist voor mijn hoofd verder.
Mijn bruine haar had ik gelukkig wel in een staart gebonden. Deze keer had ik geen cap op omdat ik hem thuis door mijn haast vergeten was en geen zin had om terug naar huis te fietsen want het was 5 kilometer fietsen naar mijn lieve verzorgpaard “Lady”. In de lucht flitste het en donderde het enorm, ik keek angstig in de lucht.
Bijna stootte een stevige tak mijn bruine bril van mijn hoofd, gelukkig kon ik hem nog net op tijd rechtzetten, want zonder bril kon ik heel weinig zien en dan had ik een groot probleem.
“Wat een raar weggetje he? “ zei ik kalmerend tegen mijn merrie die duidelijk haast had gekregen en een beetje druk werd van het gedonder in de lucht.
Eindelijk kwam er een kleine open plek in het bos, waar een raar oud huisje stond. Het was een zwart houten huisje met een rietendak waarvan ze nog niet had geweten dat het daar stond. In een drafje reed ik er naartoe, naar de plaats van de oude veranda. Ik reed tussen een paar hekjes door naar de veranda, waar ik afstapte want als ik erop zou blijven zitten zou ik mijn hoofd stoten. Aan de hand leidde ik Lady naar een opstapje bij de deur de veranda op. Het kraakte erg maar Lady vertrouwde me.
De veranda was langwerpig en aan de ene kant stonden wat oude bloempotten en aan de andere kant een vies stoffig bankje. Ik hield de teugels in mijn hand en ging op het bankje zitten. Lady stond rustig bij de voordeur met haard neus in de lucht een beetje te snuffelen aan het oude rieten dak wat er niet fris meer uitzag. Lady leek erg rustig alsof ze blij was dat ze onder een afdak stond en niet meer in de regen die nou steeds harder werd. Ik haalde mijn rugzak van mijn rug en pakte er een appel en een broodje uit. De appel gaf ik aan Lady en ik nam zelf een broodje. Het was al 8 uur en rond half 9 werd het al weer donker! Ik stond op veegde mijn blokjes rijbroek af wat onder het stof zat en ik ging bij het raampje staan. Het zag er verlaten uit, ik kon helemaal niets zien door de ramen.
Als dit huisje grondig zou worden schoongemaakt, zou dit een heel leuk huisje zijn om bijvoorbeeld eens met haar enige vriendin Sara te gaan barbequen. Ik liep naar de deur en hield mijn handen naast haar ogen en probeerde door het glas van de deur te kijken. Toen ik er tegenaan leunde kraakte de deur en ging open! Ik hield altijd al van oude kamers en films waar allerlei onontdekte spullen lagen, dus dit vond ik wel erg spannend. Ik duwde de deur verder open en bond Lady vast aan een pilaar van de veranda. Wie weet vind ik nog eens wat waardevols dacht ik opgewekt en ik deed de deur verder open en zag wat rommelige spullen staan.
Het begon al te schemeren buiten en het onweer hield op. “Heel even kijken hoor Lady” zei ik zachtjes tegen haar en ik liep naar binnen. Ik zag 1 redelijk grote kamer waar ik in het midden een rond kleed zag en een tafel en allerlei kastjes aan de zijkanten. Alles zat onder het stof maar was wel netjes geordend. In één kast zag ik allerlei dikke boeken en ik liep daarheen. Ik pakte een boek bij de wand en blies het stof eraf, toen ik mij omdraaide om wat meer licht door het kleine raam in het boek te laten vallen, hoorde ik een enorme klap. Ik schrok me rot! en gaf een harde gil waarbij ik mij achteruit lopend omdraaide.
Maar wat ik toen zag verbaasde mij enorm! Mijn mond viel open en ik zag…….
Meot ik verder schrijven? ik weet het het begint nog niet spannend maar dat wordt het hopelijk als ze "iets" (zeg ik nog niet) vindt....
Moet ik nog doorgaan? ik hoop wel dat iemand gaat reageren... 
hihihi ik denk dat het uiteindelijk dit verhaal een hele andere draai krijgt dan je zou verwachtten hihihh 
...
het is een best leuk verhaal!! (waarom heet de hoofdpersoon niet anders? 
