Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-05-05 17:14

[Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 29-05-05 17:14

Jaa. En met deze ga ik hoop ik lang door, want 't onderwerp spreekt me meer aan dan het verhaal van Diana & Nadia. Wat ik overigens nog niet ben vergeten- en wat ik ook zeker niet van plan ben om op te geven- maar ik denk dat ik nog enkele maanden nodig heb om daarvoor een passend vervolg te verzinnen.
Dus; hier mijn nieuwe verhaal.
Commentaar welkom!

The Call of Death

Voor die spiegel stond ze, in de badkamer. Het watje, dat net nog helemaal schoon was, zat nu vol met zwarte resten mascara en eyeliner, die ze zojuist van de huid rond haar ogen had verwijderd. Ze gooide het in de prullenbak en was van plan de kraan aan te draaien, zodat ze haar handen kon wassen. Maar nog voordat haar hand de kraan ook maar had kunnen bereiken, draaide ze zich met een ruk op. Haar ongekamde, bruinrode haar draaide wild mee, viel weer op haar schouders- maar het zat op slag een stuk wilder dan het al zat. Vanuit de badkamer hoorde ze hoe in haar eigen kamer de lamellen, die voor haar linkerraam hingen, plotseling hevig heen en weer wapperden. Alsof een harde wind, die zich de hele dag lang nog niet vertoond had, zich nu ineens liet horen.
'TRING… TRING..' Daar was het weer.. het geluid, dat haar nu al een paar weken uit haar slaap hield. Dat zelfs in haar dromen voorkwam, en haar snachts deed zweten van angst. En toch.. eigenlijk was het belachelijk. De oude telefoon, die op zolder stond, was sinds kort weer aangesloten- wat was daar nou voor engs aan?
Maar Marijke, want zo heette dit meisje, wist eigenlijk wel wat er voor engs was aan de telefoon. Het was alsof het geluid dat dit oude, levenloze voorwerp maakte, een bepaalde taal was. Iedere 'tring' die de telefoon deed klonk anders, in Marijke's oren. Dan hoog, dan laag- soms iets harder en doordringender dan de andere keren- en soms leek het geluid nét iets te lang door te gaan.. alsof het tegen de muren van de kamer heen en weer bleef ketsen. Marijke wist dat deze gedachte eigenlijk belachelijk was, maar ze kon het niet uit haar hoofd zetten.
Pas toen haar vader de trap op kwam lopen, merkte ze dat de telefoon allang geen geluid meer maakte, en werd ze uit haar gedachten gehaald. "Hey.." mompelde ze, eigenlijk alleen om te laten horen dat ze er was. "Hé Marijk.." reageerde haar vader wat langzaam. "Ik ben even je moeder wakker maken op zolder, er wordt niet echt opgenomen heb ik het idee. Ze zal wel weer in slaap gesukkeld zijn.. ." Haar vader draaide zich om en liep weg, richting de zolder. Marijke kreeg een onbehagelijk gevoel in haar buik, en had de neiging om hem terug te roepen. Ze was bang.. bang voor wat haar vader misschien wel zou aantreffen, op zolder. Maar direct probeerde ze deze gedachte weer van zich af te schudden- ze moest zichzelf niet zo bang maken. Zuchtend zette ze iedere gedachte die met de telefoon te maken had weer van zich af, en liep de badkamer uit- en haar eigen kamer in.
Ze vergat dat ze eigenlijk van plan was haar handen nog te wassen.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 29-05-05 17:21, in het totaal 3 keer bewerkt