Ik ga weer eens verhalen schrijven. Ik bedenk alles zelf! Het zal heus niet zo perfect zijn allemaal, daarom wacht ik graag op tips. Ik ben ook benieuwd wat jullie ervan vinden, en of er een vervolg zou moeten komen.

Het was vroeg, vroeg in de morgen. Het paardenwekkertje van Laura ging af. Laura werd langzaam wakker, en zuchtte diep. 'Ohnee, k*t he.. weer school..' Ze stapte vermoeid uit haar bed, nam een douche en kleedde zich aan. Ze poetste haar tanden en ging naar beneden naar de huiskamer. Haar ouders wekte haar vrolijk, maar Laura vond er maar niets aan. Ze pakte meteen haar jas en haar tas en wou al weg gaan. 'Nee Laura, je papa en ik hebben een speciaal ontbijt voor je gemaakt, hoef je niets?' Laura werd oppeens kwaad en schreeuwde 'Jullie weten toch dat ik nooit ontbijt hoef? En kijk hoelaat het is! Ik moet de trein halen' en ze rende de deur uit. Haar ouders waren zwaar teleurgesteld.
Ze rende naar de bus, die haalde ze net. Nu nog naar het station. Eenmaal daar aangekomen, zag ze dat haar trein net vertrok. Ze begon te vloeken. 'gvd.. Nu ben ik weer te laat, moet ik weer nablijven op die k*t school' Ze nam de late trein, en kwam dus laat aan op school. Ze kwam onzeker de klaslokaal binnen, en ze hoorde iedereen al naar haar uitlachen, en schreeuwen. 'Hey laura, ben je weer eens te laat? Je moest zeker het mest van je lelijke knol nog aan je magere katten voeren he?' Dat deed Laura heel erg pijn, ze negeerde alles en liep helemaal achteraan van de klas, en ze ging daar helemaal zitten. Haar mentor zei nog 'Laura, je bent voor de zoveelste keer al te laat! dat wordt weer nablijven he?' Laura knikte, en schuilde zich weg achter haar boeken. Ze kreeg allemaal afgekauwde kauwgom, en propjes in haar gezicht. 'Doe de propjes open, en lees wat er in staat!' kreeg ze naar haar toe geschreewd, maar ze weigerde alles.
Toen was het eindelijk weer eens pauze, ze rende naar de wc, en ze wou daar de hele pauze blijven zitten. Maar dat lukte niet, iedereen trapte tegen de deur aan dat ze eruit moest komen. Dat deed ze ook en ze rende meteen naar buiten naar het schoolplein. Een deel van haar klas kwam naar haar toe, ze spuugde en lachtte naar haar. Ze antwoordde niet op hun vragen, dus ze werd erg hard geslagen en geschopt. Tot ze keihard wegrende, weg van het schoolplein af, naar het station. Ze huilde onderweg, en ze wou zo snel mogelijk weg van deze school. Ze kon er niets meer normaal doen, ze werd alleen geslaan, gepetst en uitgelachen. Ze nam de trein naar huis. En bedacht zich hoe dat morgen zou zijn op school. Wat voor smoes zou ze moeten bedenken dat ze oppeens weg was, en niet ging nablijven? Ze kwam thuis, en haar moeder was helemaal bezorgd. 'Laura, waarom ben je nu al thuis? ben je van school geschopt? ben je al vrij?' Laura moest snel wat verzinnen. 'Ja eh.. ik eh.. heb de laaste uren vrij, die vallen uit, geluk heb ik he?' Daarna ging ze meteen naar haar kamer. Ze pakte een mes, zat op haar bed, en was op het punt om haar polsen door te snijden. Ze zat erg te huilen, maar ze durfde niet. Ze werd erg woedend. 'WAAROM DURF IK MIJN POLSEN NIET DOOR TE SNIJDEN!? IK HOOR NIET MEER TE LEVEN!' Ze gooide zichzelf op de grond, ging keihard met haar hoofd tegen de muur aan botsen en viel op de grond en ging keihard huilen... Ze had het gewoon niet meer. Ze had geen vrienden, het enige wat ze had was haar paard, en haar ouders en haar katten. Bij die gedachte kwam oppeens haar 8 weken oude kat Nero aan, en speelde met de veters van haar schoenen. Ze stond op, pakte Nero en knuffelde hem. Ze wist niets meer te doen, ze durfde haar ouders niets te vertellen, en ze durfde niet meer naar school.
Later op de middag ging ze naar haar pony. Daar kon ze zich het allerbeste uithuilen. Ze knuffelde en poetste haar pony alleen maar, verder mocht die een rustdagje hebben, en lekker grazen op de wei. Ze had nu echt geen zin in rijden. Na een poosje ging ze weer naar huis. Ze bedacht zicht toen oppeens 'omg! dalijk belt school mijn huis op dat ik er niet meer was?' Maar oppeens waren haar zorgen daarover al weer weg, haar school had de nieuwe huistelefoonnummer van hun nog niet. Laura ging vroeg slapen...
De volgende dag, ging haar wekker weer af.. Nu zuchtte ze wéér diep, en ze werd woedend. Ze wou niét naar school......

Helaas zijn er heus wel typ en schrijf foutjes!

En?
moet er een vervolg komen?
