Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 11:33

[Verhaal] Me

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 11:33

En ook ik probeer het eens; een verhaal. Titel ben ik nog niet zo zeker van, maar vind het wel best zo Haha!

Eindelijk, de kerstdagen zijn voorbij. Niet meer nep glimlachen, niet meer doen alsof ik het hartstikke gezellig vind. Eindelijk kan ik weer doen wat ik zelf wil.
Dus ga ik vanmiddag maar echt kerst vieren. Gezellig, met mijn beste vriend. Wat precies weten we nog niet, maar we weten we dat het duizenden keren gezelliger is dan de afgelopen twee dagen. Ik verlang er naar om bij hem te zijn, om te weten dat ik bij iemand ben die echt naar mij luistert en echt om mij geeft. En niet zoals mijn “familie”, zoals gister… Gezellig zaten ze met elkaar te praten, ze lachte en ze namen nog een paar slokken wijn. Maar niemand, en dan bedoel ik ook echt niemand, keek naar mij om. Ik zat daar maar, te wachten op het voorgerecht. O, wat was ik ontzettend boos zeg. De neiging om mijzelf iets aan te doen was erg groot, maar ik heb me ingehouden. Ik zou stoppen, wist je nog? Ik wilde het niet meer doen.
oliebol. Ik verveel mij nu al, de vakantie is nog maar net begonnen, en nu al weet ik niets om te doen. Wat ben ik toch ook een verveelde, saaie trut. Een trut die geen eens iets weet te doen voor zichzelf. Nog een keer kijk ik naar buiten. “Nee veel te koud,”denk ik. Maar wat moet ik dan doen? Iedereen is weg, op vakantie, naar vrienden of familie. Ze zijn allemaal onbereikbaar. En ik? Ik zit hier maar, niets te doen. Beetje naar buiten te kijken, naar de vogels die het eten van de ander pikken en daarna hun eten verdedigen, alsof het hun leven is.
Zucht… Verdedigen, hoe vaak heb ik dat al moeten doen? Mijzelf verdedigen, voor iemand waar je je eigenlijk niet voor hoef te verdedigen. Moe word ik er van, het is ook zo moeilijk. Je moet nadenken, over hoe je dit alles het beste kan aanpakken. Je moet opletten, op wat je doet. En vechten, voor je eigen geluk. Maar ik ben het vechten zo beu, ik ben zo moe. Ik wil niet meer, ik wil rusten.

Commentaar? Graag Lachen

**Geplaatst**: 27-12-04 11:34

Geplaatst: 27-12-04 11:34

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Wauwhauw, ik ben fan, dat zei ik al op msn!
Echt geweldig! Lovers

*schreeuwt om vervolg

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 12:00

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 12:00

Dank je Gunufje Lachen

Maar ja, ik moet toch echt door. Want ik wil uiteindelijk toch geluk? Uiteindelijk wil ik toch weer die vrolijke meid worden, even een keertje geen zorgen?
Zoveel vragen, maar zo weinig antwoorden. Ineens herinner ik mij weer, het kleine stukje tekst in het meest belangrijkste boekje voor mij. “Laat het lopen zoals het lopen moet, probeer er niets aan te veranderen. Een beek gaat ook mee met de stroming, een beek gaat niet opeens een andere richting op. Mensen denken altijd alleen maar aan het eindresultaat, en niet aan hoe ze er moeten komen.”
Op welke bladzijde stond dat ook al weer? Ik pak het boekje, handig. Het is toch altijd bij mij, het is een soort van bijbel voor mij. Het doet mij toch zo goed om er in te lezen. Met mijn hand glijd ik over de koude kaft, alleen al het zien van de kaft doet mij goed. Allemaal zonnebloemen, op een rij. Achter hen staat het maïs, en dan staat er bij: “Iedereen heeft zijn beschermengel”. Nu pas snap ik het, de zonnebloemen beschermen het maïs. Ik open het boekje. “Met veel liefde gegeven, je moeder.” “Ja, ja,”denk ik. Veel liefde? Kom nou! Je gaf iedereen dat boekje en overal zette je er in “met veel liefde”. Denk je dan echt dat het gemeend overkomt? Bij andere misschien, maar bij mij niet. Ach, ik neem je niets kwalijk. Ergens weet ik dat ik van je houd, maar waarom neem je het toch nooit voor mij op? Terwijl ik dat wel voor jou doe?

**Geplaatst**: 27-12-04 12:00

Geplaatst: 27-12-04 12:00

wooow ... ik vind het een heel mooi verhaal

**Geplaatst**: 27-12-04 12:09

Geplaatst: 27-12-04 12:09

Super mooi verhaal

zeker weten

**Geplaatst**: 27-12-04 12:12

Geplaatst: 27-12-04 12:12

Je zit soms met je woordvolgorde in de knoop ( maar we weten we dat het duizenden keren ), je spelling is ook niet altijd correct ( Gezellig zaten ze met elkaar te praten, ze lachte en ze namen nog een paar slokken wijn. )
Deze hele zin is verleden tijd, maar je mist een extra T bij lachtte.

Ook schrijf je verleden tijd en tegenwoordige tijd door elkaar. Dat deed ik in het begin ook altijd en Rhea heeft er net zolang op gehamerd tot ik het goed ging doen. Haha!

Een zin beginnen met "maar" of "dus" moet je zoveel mogelijk proberen te vermijden, omdat dit spreektaal is en geen schrijftaal.

Qua verhaallijn lijkt het best interessant, dus niet dat ik je nu aan het afkraken bent hoor. Gewoon wat dingen waar je goed op moet letten. Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 12:15

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 12:15

Dank je Shanna16, dit zijn nou de dingen waar ik echt wat aan heb! Ik ben totaal niet goed in spelling, woordvolgorde en al die andere zooi. Het zal ook wel lang duren voordat ik dat een beetje snap, maar ja. Het is niet professioneel *godzijdank*.
Dank je wel, nogmaals; hier heb ik echt wat aan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 12:16

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 12:16

Eindelijk, gevonden. Nog eens lees ik het stukje, het blijft mij aanspreken. Zeker de foto erbij. Een meisje, met een oude indiaan. Allebei zitten ze bij die stromende beek, die gaat zoals hij moet gaan. Stil, ze zwijgen. Allebei hebben ze hun eigen bedenkingen bij die beek. Stukjes uit hun verleden, of de dingen waar ze nu mee bezig zijn. Tenminste, dat idee krijg ik bij de foto. Een ander zal er alleen maar een indiaan en een meisje in zien.
Ja, ik heb altijd al een grote fantasie gehad. In de meest gruwelijke, afgrijslijke dingen heb ik altijd nog iets moois gezien. In alles zit toch iets moois? Anders zou het toch niet op aarde zijn? “God vond dat het mooi genoeg was, en zette het op de aarde.” Ik herinner mij dat regeltje nog. Want ja, vroeger moest ik van mijn ouders naar de kerk. Nep gedoe, iedereen zat netjes, in hun mooiste kleding. Zelfs de kinderen moesten netjes zitten, dat is toch nep? Je moet toch je gang kunnen gaan, zo hoort dat toch? “God” houdt van je zoals je ben, en niet zoals je doet, zeggen ze dan. O ja. En jullie? Jullie zijn zeker allemaal zo thuis, zo netjes en zo nep perfect?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 12:24

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 12:24

En nog stukje om het af te leren voor vandaag

Ach ja, mensen praten zo vaak met iedereen mee. Hebben ze wel een eigen mening? Als ik na ga, twijfel ik bij heel veel. Komen ze ook voor hun mening op? Want je kunt wel zeggen “ik heb een eigen mening”, maar zodra hen wordt gevraagd hem te zeggen, hoeft het niet meer. Zo laf.
Maar oké, mensen zijn nou eenmaal rare dingen, ik denk dat niemand ze begrijpt. En ook al denken vele zichzelf te kennen, ik geloof er niets van. Ik ken, en begrijp mij zelf in ieder geval niet.
Weer kijk ik naar het boekje, naar die ene bladzijde met de, voor mij, gouden zinnen. Ja, natuurlijk, ik kan dit stukje tekst wel op mijn muur schilderen. Of schrijven, wat handiger is. Toch nog iets om te doen, in deze nutteloze vakantie. En toch is er iets wat mij tegen houdt, dit stukje is van mij, het is belangrijk voor mij. Ik wil niet dat iemand anders hem leest. En er komen zat mensen op mijn kamer, mijn moeder die elke dag mijn bed weer netjes opmaakt. Mijn zus, die zo nu en dan sokken komt lenen. En soms, soms neemt mijn broer een kijkje. Ik haat het, nee, ik haat hem. Ik haat het om zijn hoofd te zien. Eerder al, toen hij mij altijd pestte en mij helemaal van streek maakte. Het is een tijdje minder geweest, omdat hij tien weken naar Italië was geweest. Toen hij terug kwam, was hij ineens heel aardig. Zo is het een heel lange tijd gebleven, hij bemoeide zich niet met mij en ik ook niet met hem.
Maar een tijdje geleden is dit veranderd, eigenlijk sinds hij een nieuwe baan heeft. Hij is vrachtwagenchauffeur bij een of ander bedrijf. Nu vindt hij het heerlijk om al zijn agressie op mij af te reageren. Zo ben ik al meerdere malen tegen de kelderdeur aan geduwd, doordat meneer mij zo nodig de kamer uit moest hebben. En dat alles nog geen eens zo zachtjes, nee. Gelukkig is hij de laatste tijd niet zo vaak thuis en kan ik nog een beetje mijn gang gaan. Hij is niet het ergste van alles, nee. Mijn broer is gewoon een klein dingetje er naast, een klein beestje dat er om vraagt dood getrapt te worden. Nog even wachten, ooit ben ik zo ver, zo sterk om voor mijzelf op te komen. Maar nu houd ik mij rustig en wacht op het goede moment. Die komt ooit wel, ooit…

**Geplaatst**: 27-12-04 12:44

Geplaatst: 27-12-04 12:44

Graag gedaan hoor Lachen

Ik heb zelf het geluk dat mijn Nederlands vrij goed is.
Alleen iets wat ik nog moet leren is het nalezen voordat ik iets plaats. Dat helpt een stuk Clown

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 13:11

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 13:11

Shanna16 schreef:
Graag gedaan hoor
Ik heb zelf het geluk dat mijn Nederlands vrij goed is.
Alleen iets wat ik nog moet leren is het nalezen voordat ik iets plaats. Dat helpt een stuk

Haha ja, dat is zo.

Mijn Nederlands is zwaar bagger. Stomme dialecten ook altijd Haha!

**Geplaatst**: 27-12-04 13:49

Geplaatst: 27-12-04 13:49

Wooow heel erg mooi meisje!!!!
Ik wil zeker nog veel meer lezen!!

**Geplaatst**: 27-12-04 14:09

Geplaatst: 27-12-04 14:09

Wauhauw

Heel mooi hoor, complimenten!

**Geplaatst**: 27-12-04 14:55

Geplaatst: 27-12-04 14:55

Shanna16 schreef:
Je zit soms met je woordvolgorde in de knoop ( maar we weten we dat het duizenden keren ), je spelling is ook niet altijd correct ( Gezellig zaten ze met elkaar te praten, ze lachte en ze namen nog een paar slokken wijn. )
Deze hele zin is verleden tijd, maar je mist een extra T bij lachtte.

Ook schrijf je verleden tijd en tegenwoordige tijd door elkaar. Dat deed ik in het begin ook altijd en Rhea heeft er net zolang op gehamerd tot ik het goed ging doen.

Een zin beginnen met "maar" of "dus" moet je zoveel mogelijk proberen te vermijden, omdat dit spreektaal is en geen schrijftaal.

Qua verhaallijn lijkt het best interessant, dus niet dat ik je nu aan het afkraken bent hoor. Gewoon wat dingen waar je goed op moet letten.

lachte heeft toch echt maar 1 T

ik lach, + Te of De Knipoog

**Geplaatst**: 27-12-04 14:55

Geplaatst: 27-12-04 14:55

verder over veirL's verhaal ik vind hem erg mooi Lachen

**Geplaatst**: 27-12-04 15:17

Geplaatst: 27-12-04 15:17

Citaat:
Gezellig zaten ze met elkaar te praten, ze lachte en ze namen nog een paar slokken wijn.

Is idd echt maar 1 T.

Er moet alleen nog wel een "n" achter, het onderwerp, "ze", is dit dit geval meervoud.

Ik vind je verhaal trouwens echt heel erg mooi! Lachen

**Geplaatst**: 27-12-04 16:21

Geplaatst: 27-12-04 16:21

ik vind het verhaal ook erg mooi. .
Ga zo door zou ik zeggen Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 16:36

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 16:36

Dank je wel Eve_lien, Milou22, Menino, Gunufje en cooper Lachen

Bijna elf uur, oliebol. Zit ik toch al weer anderhalf uur achter die computer. Het is ook zo verslavend. Ik wilde nog wat luieren, beetje in bed liggen. Straks moet ik mij nog gaan haasten en dat in mijn vakantie. Mooi niet!
En toch blijf ik computeren. Bijna elf uur… Mijn beste vriend is toch pas rond een uur klaar met werken, eigenlijk heb ik alle tijd. Hoe ging het ook al weer? “Het moet lopen zoals het lopen moet.” Juist ja.
En weer kijk ik verveeld om mij heen. Ik kan geen afscheid nemen van de computer, waarom? Waarschijnlijk wil ik een paar mensen nog spreken, ook al weet ik dat ze toch niet komen. Ze hebben het allemaal te druk.
Ik wil wel gaan douchen, maar mijn moeder is boven. En ik haat het wanneer iemand de douche binnen loopt, wanneer ik daar ben. Niet om het feit dat ze mij zien, het is gewoon het enige plekje in huis waar ik even alleen kan zijn, even alleen met het vallende water dat op mij neer komt. Het is zo ontspannend, zo lekker. Meteen krijg ik zin om te douchen, om dan even in mijn eigen droomwereldje te zijn. Het wereldje dat de woorden pijn, zorgen, haat en verdriet niet kent. Mijn droomwereld, waar het elke dag lekker weer is. Waar ik ’s nachts naar de heldere sterren kan kijken. Er ontbreekt nog een ding, maar die heb ik snel gevonden. De personen om wie ik geef, die mogen ook mee. Maar wie zijn dat? Zo snel kan ik er maar drie bedenken, ach. Maar dan zat. Het moet ook niet te druk worden, het moet perfect zijn. En dan, als het eenmaal perfect is, open ik mijn ogen. Dan ben ik weer in die douche, vol met stoom en geen prachtige landschappen, zoals in mijn wereld. Kon ik maar voor altijd mijn ogen sluiten en in die wereld zijn. Maargoed, het leven gaat door en er een einde aan maken durf ik niet. Of nee, dat wil ik niet. Ik wil niet weg van mijn grootste liefde, de persoon waar ik altijd naar gezocht heb en uiteindelijk gevonden heb. Zie je wel? Ik kan wel voor mijn geluk strijden. Als ik nu de vriend van mijn leven heb gevonden, dan kan ik toch ook mijn geluk vinden? Ook al gaat dit langer duren? Doorzettingsvermogen meid! Doorzettingsvermogen op honderd procent en doorgaan! Vechten!

**Geplaatst**: 27-12-04 19:19

Geplaatst: 27-12-04 19:19

Wauw, werkelijk prachtig!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 19:28

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 19:28

Dank je Gunufje Lachen

**Geplaatst**: 27-12-04 19:51

Geplaatst: 27-12-04 19:51

Super!
Echt heel mooi geschreven!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 20:16

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 20:16

Dank je wel weer Lachen

Vechten? Ik heb er nu al geen zin meer in: m’n beste vriend heeft afgezegd, terwijl ik mij er zo op verheugde. Waarom? Omdat hij werken moest, ineens. Tot vier uur ’s middags. Zegt hij ook nog dat we daarna nog wel wat kunnen gaan doen, ja vast. Zie je het voor je? Dat ik weg mag van mijn ouders, nog om vier uur in de middag? O, ik ben zo boos. Ik dacht na deze klote dagen nu wel wat verdiend te hebben, omdat ik ze zo goed heb doorgemaakt. Heel de tijd heb ik gedaan dat ik het allemaal wel goed vond, terwijl ik van binnen kookte. Ik dacht dat ik het wel zou redden en dan maandag gezellig met hem wat kon gaan doen. Maar nee. Het geluk is mij zeker niet weggelegd. Nu moet ik ook nog met mam een identiteitskaart gaan ophalen, alsof ik daar zin in heb. Waar ik wel zin in heb? Om mijzelf echt wat aan te doen. Maar ik mag het niet, ik mag het echt niet. Waarom? Omdat ik het heb beloofd aan hem, degene die mij laat zitten voor zijn werk. Stik toch, allemaal!
En dan ook nog dat gezeur aan mijn hoofd. Ik heb echt totaal geen zin in om met mam een identiteitskaart te gaan halen, maar ja. Het moet toch echt. Vreselijk, dat je nu als je veertien ben elke dag zo’n kaart op zak moet hebben. Waarschijnlijk zullen ze in het begin wel veel controleren, maar daarna niet meer. Wat moet ik er dan mee? Bah, bah en nog eens bah. “Kom op!”schreeuw ik. “Ik kan toch wel een keertje geluk hebben?”

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-04 21:54

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-04 21:54

Zo. Dat hebben we ook weer gehad, mams blij omdat we eindelijk die kaart hebben besteld en ik ben nu wel weer vrolijk. Ja, het was eigenlijk wel grappig met mijn moeder. Misschien omdat ik haar van te voren had uitgelegd waarom ik niet zo in de stemming was en dat ze daar dus rekening mee hield. Ik weet niet, maar het was wel gezellig. Toch nog iets leuks vandaag.
En nu? Nu niets, ik verveel mij alweer. Ik wacht, op de kranten, maar nog meer op Frank. Die zichzelf een goede vriend noemt. Hopelijk komt hij nog langs, of spreek ik hem op msn. Waar of wanneer maakt mij niet uit, ik moet hem toch even spreken. Want ik deed toch zo bot tegen hem, toen hij vertelde dat hij niet kon. Waarschijnlijk kon hij er ook niets aan doen, eigenlijk wel zeker. Alleen hadden we het al vanaf donderdag afgesproken en dan nog niet kunnen. Helaas, maar ja. Morgen weer een dag.
Vakantie, ik haat het nog steeds. Niets te doen, je kunt niets doen en eigenlijk wil ik ook niets doen. Als ik na ga, had ik vandaag helemaal niet hoeven op te staan, want als ik was blijven liggen dan had ik misschien een keertje rust. Ik moet altijd bezig zijn, niet qua lichaamsbeweging, maar met mijn hoofd. Of ik luister muziek, of ik lees een boek, of ik computer. Ik moet altijd bezig zijn met mijn hoofd. Een dagje rust had ik wel kunnen gebruiken. Nee, als ik dan zo naar buiten kijk en zie hoe ontzettend mooi het is. De wind die de takken doet buigen, de zon die alles doet warm lijken, terwijl het dat totaal niet is. Als ik dat zo zie ben ik toch blij dat ik uit mijn bed ben gekomen.
Natuur, het doet zoveel met je. In de zomer, in de zon. Mensen lopen er dan meteen een stuk vrolijker bij, het lijkt alsof iedereen elkaar ineens mag. Alsof iedereen en alles perfect is. Ja, dat zijn de fijne dingen aan de zomer. Helaas, ook in de zomer is niet alles perfect. Migraine, elke keer maar weer. In de zomer heb ik er zo vaak last van, dat kan mijn hoofd niet hebben, want die wil blijven doorgaan en blijven denken en blijven doen. Alleen op zulke momenten lukt het niet.

**Geplaatst**: 27-12-04 23:06

Geplaatst: 27-12-04 23:06

Woooow prachtig meid echt waar!!
Wil meer lezen,meen ik !!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-04 11:56

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-04 11:56

Dank je cooper Kusje

En de winter, de winter staat voor gezelligheid. Zeker met al die feestdagen. Sinterklaas, Kerst en, niet te vergeten, Oud en nieuw. Ja, met de winter is er een sfeer. Het valt niet te omschrijven, maar hij is er wel. En langs elk huis gaat hij, waar de lampen branden en de kachels het huis warm houden. Want in de winter is het vroeg donker en koud. Of tenminste, het hoort koud te zijn. Het weer in Nederland snapt dat niet zo goed.
Mam is aan het stofzuigen, dat geluid is toch zo irritant. Het haalt de rust, dat in een huis is, weg. Het is een soort van ruis. O, wat heb ik toch een zin om die stekker er uit te halen. Want dan keert de rust zeker terug en is het weer normaal. Het verstoort mijn rust, die ik even had. En nu? Mijn hoofd is weer op volle gang. Altijd is het bezig en nooit houdt het op. Kappen joh, ik wil rust.
Maar weer werd het mij niet gegund, de rust dan. Net knallende ruzie met moeder en broer. En de meeste dingen die ik zei, werden verdraaid. Ik kon maar niet tegen ze in gaan en op het laatst wilde ze nog dat ik ‘sorry’ zei ook! Ondertussen ben ik wel vet dom geweest, alles heb ik verteld en laten zien. En dus ook mijn krasjes op mijn arm, van een paar dagen terug. Want ik ging stoppen. Waarom moest ik dat verdomme laten zien? Zo meteen gaan ze er nog opletten, gaat ze het aan mijn vader vertellen.
Ik heb geschreeuwd onder de douche en gesmeekt. “Mag ik alsjeblieft dood?” Lang geleden dat ik dit heb gewenst en of ik het meende weet ik niet. Ik wil nog steeds niet weg van Frank, nee. Hij heeft toch echt alles verbeterd. Ja, hoe noem je dat. Alsof ik heel de tijd aan het klimmen ben, aan het klimmen naar geluk. Maar bij elke tegenslag in mijn leven, val ik terug. Beng, op de grond. Maar nu? Nu ligt er een kussen onder het touw en val ik zachtjes. Want in het echte leven kan ik nu naar hem, mijn beste vriend. En hij vangt mij zachtjes op en troost mij net zolang als ik wil. Daardoor durf ik verder te klimmen, om uiteindelijk het geluk te bereiken.