tranen branden achter mijn ogenterwijl ik nadenk over mijn levenwat is er van mij gewordenwaarom kon ik niet meer geven?de tranen beginnen te lopenheel stilletjes over mijn wangeneen uiting van zo veel verdrietdoordrongen van verlangende tranen stromen onhoorbaar doormaar vanbinnen schreeuw ik het uitniemand weet dat ik hier ligwant ik maak nog steeds geen geluidtranen plakken aan mijn gezichtik ben gestopt met huilenmaar nog steeds is er die leegtewaarachter ik me blijf verschuilen