ThreeFingers schreef:@Moordzaken
Is er eigenlijk een zaak die op jou de meeste indruk gemaakt heeft?
In mijn persoonlijke leven, die van Pascal en van Roxanna. Het is 'anders' als je iemand kent, als je weet hoe iemand zijn/haar persoonlijkheid is, zijn/haar stem, zijn/haar lach.
Je hebt dan naast de informatie die je vindt over een persoon ook nog persoonlijke herinneringen. Van Pascal heb ik er honderden, van Roxanna vooral één; Hoe ze vrolijk uit de tram kwam toen ze bij mij thuis langs kwam (ik kende haar toen nog niet real life, alleen van internet, maar we hadden wel mutual friends).
Als mens zijnde grijpen alle zaken me aan waar heel jonge kinderen bij betrokken zijn. Ik denk dat we dat allemaal hebben, kinderen horen niet dood te gaan, en helemaal niet op zo'n manier.
Martine_R schreef:Wat leuk dat je je hier meldt Moordzaken

Ik heb ook wel een vraag:
Zijn er dingen die je door de jaren heen tegen bent gekomen die jou verrasten?
Sommige strafmaten bijvoorbeeld, of -zoals ik op de eerste pagina van dit topic aanhaalde- dat het niet per se zo is dat de meeste moorden met mes of pistool gepleegd worden?
Ik verbaas me regelmatig! Ik ben blij dat ik geen jurist ben, het lijkt me vreselijk moeilijk om een strafmaat te bepalen.
Ik verras me vooral als iemand een hoge straf krijgt, met daarbij ook nog TBS. Dan zeggen ze dus eigenlijk; Je bent geesteziek en hebt behandeling nodig, maar eerst ga je nog jaren de gevangenis in zodat die behandeling dan pas kan beginnen.
Wat betreft moord en doodslag, de verhouding (zaken op mijn website) ligt zo:
Vuurwapen: 32,9%
Steekwapen: 28,6%
Geweld: 10,3%
Verstikking: 8,4%
Slagwapen: 4,6%
Voertuig: 3,7%
Brand(stichting): 1%
Gif: 0,8%
Onbekend: 9,6%
Vuurwapens worden grotendeels gebruikt in het criminele circuit.
Opvallend is dat er statistisch gezien niet meer mensen overlijden door geweld (slaan, schoppen). Gelukkig kan het menselijk lichaam best wat (klappen en schoppen) hebben voordat we overlijden.
Arrabel schreef:Ik heb nog een vraag.. maar eigenlijk aan iedereen.
Als ik zo alle dossiers zaken lees dan kom ik het meerdere keren tegen dat een vader of moeder besluit zijn of haar eigen gezin te vermoorden omdat die gene geen toekomst meer ziet voor hun.
De dame of heer besluit dus dat het beter is dat iedereen dood is.
Dan neemt de dame of heer actie, vermoord haar zijn man/vrouw, de kinderen en zelfs in 1 geval de hond.
Maar plegen daarna dan toch geen zelfmoord....
Maar kiezen er voor om toch door te blijven leven of doen het maar halfwas...
Waarom zou dat zijn?
Voorbeeld:
http://www.moordzaken.com/Elisa_van_Oudenaren
Het is moeilijk hier antwoord op te geven, ik kan niet in het hoofd van zo iemand kijken. Speculeren kunnen we wel;
Het is een prachtig "excuus" als je je familie ombrengt. Ik denk dat het grote verschil zit of uit de dader zijn/haar acties na de moord(en) blijkt of hij écht dacht dat het gezin beter af zou zijn als zij allemaal (dus inclusief dader(s)) naar 'een beter plek' gaan, of dat de dader in kwestie eigenlijk gewoon van zijn gezin afwil, om welke reden dan ook. In het geval van Renate en Elisa waren er schulden die vader Huib niet wilde opbiechten, bijvoorbeeld. Hij heeft dan ook een flinke straft gehad (15 jaar en TBS). Hetzelfde geldt voor vader Richard (20 jaar en TBS), die zijn vrouw Claudia en twee dochters kwijt moest omdat zijn Poolse vriendin op bezoek kwam. Zie: http://www.moordzaken.com/Charlotte_Harteveld
In het geval van Cyril en Daphne Farquharson on the other hand, heeft moeder wel echt d'r best gedaan om zichzelf van het leven te beroven. De straf hier viel dan ook veel lager uit; 8 jaar. Acht jaar voor moord is echt weinig, maar de geestelijke toestand van moeder is hier zwaar meegewogen.
En dan zo eentje waarvan je denkt; HUHHH?
Een quote uit de uitspraak:
Spoiler:
De rechtbank heeft daarbij in het bijzonder in aanmerking genomen dat de verdachte naar het zich laat aanzien vanwege psychosociale en geldproblemen de beslissing heeft genomen om een einde aan haar leven te maken en haar kinderen daarbij mee de dood in te nemen. De verdachte heeft verklaard dat het motief voor de zelfdoding ook was gelegen in de omstandigheid dat de kinderen niet gelukkig zouden zijn en naar hun opa, verdachtes (overleden) vader, wilden. De rechtbank is er van overtuigd dat het steeds verdachtes bedoeling is geweest om samen met haar kinderen te sterven. Het feit dat zij dit drama heeft overleefd zal, naast het verlies van haar kinderen, de rest van haar leven een bijna niet voor te stellen zware psychische last zijn.
Toch is de rechtbank van oordeel dat deze omstandigheden niet kunnen bijdragen aan strafvermindering. In deze zaak is aan twee kinderen het leven benomen: jonge kinderen, die in dit leven nog alle mogelijkheden hadden, jonge kinderen die het vertrouwen mochten hebben dat zij bij uitstek in hun gezin, bij hun moeder, veilig waren en ook kinderen die niet hebben gevraagd om de problemen die in hun gezin speelden en al helemaal niet om de oplossing die hun moeder voor die problemen had bedacht. Daarbij wil de rechtbank niet lichtvaardig voorbijgaan aan de psychosociale problemen waaronder de echtscheiding en bijvoorbeeld ook de benarde situatie die geldnood met zich kan brengen, maar de rechtbank wil ook benadrukken dat een oplossing zoals die hier ten aanzien van de kinderen is gekozen, op geen enkele manier is te rechtvaardigen.
Hier gaat de rechtbank dus ook uit van een vreselijk drama waarbij moeder geen andere uitweg zag, maar zij kreeg tóch 16 jaar gevangenisstraf. Betreft Joey en Jayden Driedonks hier.