Geplaatst Juli 2004 monty loopt heerlijk bij de hengst en ik zit in het zonnige italie. Daar begon het allemaal mee. Monty vond het wel lekker daarop dat grote land tussen de andere paardjes en vermaakte zich best. Toch was ze (heel gelukkig) erg blij om me weer te zien en nog blijer dat ze weer mee de trailer in mocht(wat ze normaal niet graag doet) op weg naar huis toe.
Tja daar sta je dan gedekt en wel maar er is nog niets te zien of te voelen. Langzamerhand begin je wat te zien, der buikkie word ronder en ook haar humeur veranderd steeds stukje voor stukje. Soms wat snel aangebrand, dan weer heel knuffelig, het hoorde er allemaal bij. Tja en dan na zo'n 11 maanden ben je toch wel behoorlijk dik en voel je steeds maar weer dat rare ding in je buik schoppen en woelen. Het is geen pretje om haar hele buik zo heen en weer te zien gaan maar je weet dat het goed is, het leeft en is willig om te leven.
Dan breekt de tijd aan dat het zou kunnen gaan gebeuren, de dagen worden getelt en iedereen leeft mee. Het word steeds spannender en spannender, en s'nachts heb je geen nachtrust meer over. Lig je niet over het veulen te dromen, dan gaat je wekker wel af om even te gaan checken bij monty of er al wat gebeurd. Drie nachten achter elkaar gaan we geregelt kijken en ook s'nachts staan we sammen bij monty te gluren. Maar nee steeds maar niets , of toch wel ??? hey het beweegt . Nee het kan nu echt niet lang meer duren!!!! Dan begint de melk te druppelen en weet je zeker dat het niet lang meer kan duren. Om half vier ging de wekker en is mijn vader wezen kijken bij monty of er al iets was. Nee nog steeds niets en ook geen teken dat het ieder moment kon komen, terug naar bed en slapen maar. Om kwart over zes, ik lig heerlijk te slapen, dan hoor ik mijn moeder tegen mijn vader fluisteren: er ligt een veulentje. Hup uit bed, hoe lekker ik ook sliep het zachtste gefluister maakte me wakker, Monty heeft een veulen, zou het nu dan echt zo ver zijn. In de kleren en hup erheen. En jewel hoor daar ligt het een geweldig wonder met vier lange benen. Bruin, Hengst of merrie we weten het nog niet. Monty staat er heel lief en rustig bij, alles is goed gegaan zo te zien, geen complicaties en geen tekenen van oponthoud. De perfecte bevalling, voor een eerste keer. Het veulen is nog nat als we er bij komen dus oud kan het nooit zijn. Dan staat het op een pracht gezicht. Heb je vier van die lange benen en dan moet je er op leren staan. Alle kanten waggelt het op, en dan valt het weer neer. Dan ineens hoepla ik sta kijk mij eens ik kan staan op die dingen. Op zoek naar de tepel om lekker te drinken. Dan is het moment dat ik de stal in ga om te kijken wat het is. Til de staart omhoog en het is een hengst, een stoere bruine hengst. Monty is super lief voor de eerste keer ook al doet het drinken nog wat pijn, ze laat het allemaal lief toe en laat het veulen heerlijk drinken.
Een super bevalling van een wereld wonder. Dit kleine wondertje heeft natuurlijk ook een naam en zijn naam is : BINCK
Binck is nu nog bruin maar zal waarschijnlijk al snel gaan veranderen in een schimmel.
En dan omdat binck op stal is geboren vanwege het regenachtige weer moest hij toch de hele weg lopen om naar het land te komen, het was een zware weg maar het is wel heerlijk op het land.
Blijven ze nu op het land? Lief dat je merrie het zo makkelijk laat doen allemaal, is toch vreemd voor ze zo'n eerste keer. Veel geluk met ze! 
mooie man hoor veel plezier ermee!!!! 
