
Deze week is Hilde's uier volgeschoten en zijn haar banden al helemaal verslapt. Jammer genoeg kegelt ze nog steeds niet en is er dus nog geen vooruitzicht op een veulentje. Morgen is ze uitgeteld, maar aangezien haar uier van de week al helemaal vol was (mevrouw loopt nu een beetje als een melkkoe), dachten we dat het niet lang meer zou gaan duren.
Ik krijg nu toch wel een chronisch slaaptekort, en de nachtmerries van halve witte veulentjes met een waterhoofd komen me mijn neus uit....

Hopelijk komt vannacht het (letterlijk en figuurlijke) verlossende telefoontje en heeft Hilde morgen haar veulen aan de voet.