Twee maanden geleden ging ik met een aantal vriendinnen en onze paarden op vakantie. We stonden bij een super leuke camping, met ontzettend lieve mensen en onze paarden hadden het ook zeker niet verkeerd! De vader van de campingeigenaren is een rasechte boer en had zelf een kudde van 15 paardjes in een supergrooooot weiland! In die kudde die voornamelijk bestond uit merries stond ook 1 hengst. Die hengst had twee merries gedekt waar een bonte hengst veulen uit is gekomen en een bruin merrie veulen. Ook stonden er nog twee haflingermerries met allebei een hengstveulen. Die veulens waren naar onze schatting een maand of 4/5. En die kleine bruine die aanzienelijk kleiner was was naar ons idee dan ook jonger. Wij vonden het wel interessant zo’n hele kudde merries met 1 hengst, en de veulens natuurlijk ook. De boer vond het dan ook totaal niet erg dat we daar veel uren in de wei doorbrachten. En mochten zelfs een paar paardjes voor hem inrijden. Ik en de rest stiekem ook was vooral geintresseerd in de veulens natuurlijk! Ik was vanaf dag 1 vooral geinteresseerd in het kleine bruine wonderkind. Wat liep die mooi! Die danste gewoon in de draf wat een zweefmoment had dat kleine ding al met haar schattige bruin staartje met aan allbei dek anten wit afgewerkt. Net als een vossestaart. De eerste dag konden we natuurlijk niet in de buurt komen van de veulens. Maar het kleine bruine ding hield ons goed in de gaten! Op afstand wel is waar, maar ze was ontzettend nieuwsgierig naar ons (als enig veulen). Ze liep steeds een beetje rondjes om heen ( wij zaten op de grond) en deed dan weer even een stapje terug. Keek ons met die bambi oogjes aan en kwam weer dichterbij. En zo ging dat dag 1. De volgende dag ging ik op mijn hurken zitten haar moeder aaien en het kleine bruine ding vond het wel interessant. En haar nieuwsgierigheid won het van de angst. Ik zat daar op mijn hurken en ze kwam voorzichtig naar me toegelopen. Rook even aan me en liep weer weg om vervolgens terug te komen. En zo kon ik haar rustig beginnen met aaien, en voor ik het wist stond ik op haar kont te krabben en duwde ze die dicht tegen me aan. En ja hoor het was totaal niet de bedoeling maar ik was verliefd... Zij was het enige veulen wat we konden aaien, en een paar dagen later bij konden gaan zitten terwijl ze lag! Nooit verwacht, ze liep achter ons aan van haar moeder weg. Ze was gek op onze aandacht! We zijn er twee weken op vakantie geweest en en die twee weken hebben we heel wat uurtjes doorgebracht op die grote wei. En in die twee weken hebben we met geen ander veulen dan dat donkere veulen lekker geknuffeld. En ik heb besloten haar te kopen. Mijn vriendinnen vertelde me ook dat die klik die ik met die kleine heb dat dat is waar iedere 'paard zoekende' op hoopt als hij/zij bij een paard gaat kijken wat hij/zij eventueel wil gaan kopen. Ik had met de boer afgesproken dat ik twee maanden de tijd zou hebben om haar te spenen. Hij zei dat ze bijna 3 maanden was dus nog veel te jong! Elk weekend gingen we er heen. De laatste weekend dat we er heen gingen hadden we moeder met een andere merrie apart gezet en het kleine ding bij de kudde gelaten. Dit om te beginnen met spenen. Het kleine ding had trouwens omgedoopt tot Fearless "angstloos' omdat haar nieuwsgierigheid het altijd wint van de angst. De eerste keer merrie en veulen scheiden ging goed! Fearless was nog bij de kudde in vertrouwde omgeving. Heeft 5 minuutjes gehinnekt en ging toen haar eigen gang. Een goed begin vonden wij! Aantal dagen later werd ik gebeld door de boer. Het veulen moest opgehaald worden hij wilde ervanaf. Zijn excuus: Ik wil weer wat met mijn paarden gaan doen.. Juist... Dus ik hele discussie met die man dat ze nog niet gespeend was en veel te jong maar daar wilde hij niks van weten ze moest en zou binnen 2 weken opgehaald moeten worden.. Niet helemaal mijn manier van handelen van de mensen die het bonte veulen hadden gekocht waren vrienden van een vriendin van mij en zaten met het zelfde dilemma.. Ik was een weekend varen en kwam op een zondag op stal aan toen ze Fearless kwamen brengen. Het arme ding was zo gestrest natuurlijk! Heeft de eerste week niet willen eten of drinken en stond in de wei bij mijn andere merrie (pleegmoeder) en nog twee andere paardjes. Na een week alles geprobeerd te hebben voor en na mijn werk heb ik de da gebeld. Alleereerst schatte hij haar niet ouder dan 3 maanden en miss nog jonger.. En constateerde hij een longinfectie veroorzaakt door spoelwormen. Na een paar prikjes en een schone stal ging ze gelukkig weer wat eten. Ik heb met een aantal vriendinnen op stal geslapen die nacht. De volgende dag merkte ik dat ze veel lag en dat ze niet meer had gegeten ook geen hooi meer.. Ik zag haar opeens tegen haar buik schoppen en heb gelijk weer de da gebeld en ja hoor ze was ook nog verstopt. Omdat haar darmen een tijd weinig tot niet hadden hoeven werken en ze opeens weer was gaan eten was ze verstopt geraakt Die darmen moesten dus weer op gang komen. Arme baby kreeg weer een paar prikjes en moest veel lopen terwijl ze helemaal uitgeput was. Ik ben 4 dagen dag en nacht bij haar geweest, de da is in totaal 4 dagen geweest. Daarna ben ik een week 3 keer op een dag geweest bij mijn kleine meid. Binnen twee dagen liep ze al mee met het halster (omdat ze wel moest) terwijl ze dit nog nooit had gedaan! Ik heb echt heel veel bij haar gezeten, ze heeft wat pijn en spuitjes gehad! Maar ze is zo ontiegelijk sterk! Naast het feit dat ze in een keer bij haar moeder is weggerukt, in een vreemde omgeving was met allemaal mensen die maar aan haar sjorde en dat ze doodziek was heeft ze haar hoofje niet laten hangen. Het is een vechtertje!, zei ook de da. Ze heeft niet opgegeven wat ze makkelijk had kunnen doen. En daarom verdient ze haar naam Fearless the Fighter. Elke dag heb ik meer respect en bewondering voor het kleine ding gegekregen. En ik ben natuurlijk weer helemaal opnieuw verliefd geworden! Ik merk ook dat onze band in die 3 weken al goed is versterkt. Ik ben van de week al een stukje met haar buiten gaan wandelen en ze doet het perfect! Loopt prima mee, en als er een iets engs is kruipt ze bijna in mij... Onze paarden staan aan een drukke weg, dus hoe eerder ze verkeersmak is hoe beter. Een aantal dagen geleden heeft ze voor het eerst vastgestaan. Het deed haar helemaal niks! Ze is erg gefocust op mij, en begint mij al te vertrouwen dat is zon gaaf gevoel dat heb ik nog nooit gehad! Ik weet dat 3 maanden veel te jong is om bij haar moeder vandaan te halen maar ergens ben ik ook heel blij want ik weet dat als ze nog bij de boer had gestaan ze nu dood was geweest. Hij schakelt nooit een da in, ent en ontwormt niet.. Ik denk dat hij al wist dat ze ziek was en dat ze daarom eerder wegmoest. Levend leverde ze nog geld op.. Het gaat nu stukken beter haar en de da zei gisteren ook nog: "zij komt er wel" 
Fearless the fighter, fearless ass one can be, my baby and a great horse to be.
Voor foto’s check mijn profile of hyes :- )
Voor de wereld maakt één hond niet zoveel verschil, maar voor die ene hond is het wel een wereld van verschil
Plaats een reactie
Geplaatst door de TopicStarter: 10-09-10 08:49
~Myrtle~ 