Ik heb een beetje vervelend nieuws wat ik toch van me af wil schrijven. Ik heb de da erbij gehaald vandaag omdat Siena bevangen leek. En idd, ze bleek bevangen te zijn. Omdat Siena al overtijd was vroeg ik de da om ook op te voelen om te kijken hoe het veulen zou liggen.
Siena blijkt niet drachtig te zijn
De baarmoeder en de eierstokken konden gewoon vastgepakt worden, maar ze voelde geen veulen. Toen de da ervoor stond zei ze nog: hij zit al erg laag, ze is echt wel drachtig.
Ik kan niet beschrijven wat ik voel. Verdriet, ongeloof.
De mogelijkheid zat erin, omdat ze de eerste keer bij het opvoelen niet goed gevoeld is. De da durfde het niet goed te doen, was bang om een trap te krijgen. Ze had toen zoiets van: nou als ze zo moeilijk doet, moet ze wel drachtig zijn. Met ongeveer 6 maanden begonnen we beweging te zien. DA weer gebeld en die zei dat beweging alleen maar van een veulen kon zijn. De hengstenhouder heeft na de inseminatie ook gezegd dat het niet anders kon dat dat ze drachtig was want ze was enorm hengstig, volgens hem was het een perfecte dekking. Ik vind die samenloop van omstandigheden dan ook erg zuur. Siena wordt nu nog een keer gescand, want het kan wel zijn dat er een 'mummie' in zit. Die kan al heel lang overleden zijn. Maar waarschijnlijk-hopelijk- zit er niets in. Maar ze moet sowieso gescand worden om haar baarmoeder na te laten kijken nu. Ik denk dat ze niet drachtig is geworden omdat ze een probleem met de baarmoeder heeft, of omdat ze al te oud is (12 bij inseminatie).
Helaas was ik totaal onervaren toen ik hiermee begon. Ik hoorde pas toen ze al hoogdrachtig was dat ze ook gescand kon worden (ik wist niet eens dat dat bestond
)
Zoals boven al gezegd is door de 'professionals' ook niet echt alles goed afgehandeld, want een da hoort je toch op die dingen te wijzen en die da heeft toen dus nagelaten om goed op te voelen.
Het ergste is dus nog dat Siena nu bevangen is. Dat is eigenlijk het enige waar ik me nu zorgen over maak. Ze heeft pijnstilling en staat in een modderbadje. Dat lijkt wel goed te gaan. Toen we weggingen gaf ze haar vertrouwde hinnik die ze al wel een maand niet had gegeven
Helaas zal er nooit een tweede hinnikje bij komen...dat doet erg veel pijn. Maar ik weet wel dat ik dit Siena nooit meer aandoe en alleen maar wil dat ze beter wordt en dit snel vergeten samen.
We gaan het rijden weer oppakken als ze opgeknapt is. Ze heeft natuurlijk veel te lang stilgestaan.
Er is nu wel een vaag plan om gezelschap voor Siena erbij te kopen in de vorm van bijvoorbeeld een shetlandertje. Maar dat is allemaal van latere zorg. Dat zou wel beetje een pleister op de wond zijn. Ik wil haar gewoon niet alleen meer zien.
Ik denk niet dat ik het aankan om hier nog vaak te kijken, ik wil het wel proberen omdat jullie toch een stel mensen zijn die mij ook gesteund hebben. En ik gun jullie je veulen natuurlijk. Maar het steekt denk ik wel als ik ze voorbij zie komen. Ik hoop dat jullie dat begrijpen. Sorry voor m'n lange verhaal, maar even therapeutisch heeft het wel geholpen.
Liefs,
Marit