Meiden, ik heb even jullie hulp nodig..
Nog even kort mijn paardenverhaal van de laatste ruim twee jaar:
Van 20 juli 2004 t/m 3 september 2006 ben ik de trotse verzorgster en bijrijdster geweest van Sparkling. Eigendom van een fokker en ze is nu dan ook fokmerrie en staat op de fokkerij. Ik heb ontzettend van Spark genoten en heel veel van haar geleerd. Spark was voor mij echt een wereldpaard. Ze was mijn maatje en ik heb van haar pas echt geleerd wat liefde voor paarden is, hoe mooi het leven als paardenmeisje kan zijn. Mijn vader heeft kanker en ik heb het daar best moeilijk mee. Spark was er altijd, was een grote steun voor me en beurde me altijd weer op. Ik mis haar nu dan ook enorm..
Sinds 9 augustus 2006 staat er een nieuwe uitdaging voor me op stal. Dat is dus Wild Rose, ook eigendom van de fokkerij. Het was de bedoeling dat ik na Spark met haar aan de slag zou gaan, maar ik heb het nog niet erg op kunnen brengen. Ik zorg wel een beetje voor d'r, maar heb er geen plezier in. Toen ik Spark had, kon ik niet wachten tot ik uit school was en naar haar toe kon. Hele weekenden was ik bij haar te vinden, schoolwerk deed ik in de wei, enz. Met Wild heb ik dat dus helemaal niet. Ik zie het als een verplichting om haar te doen en meer niet. Ik doe ook echt het hoognodige, terwijl ik Spark tot in het overdrevene aandacht gaf. Tuurlijk, als er iets met Wild is, vind ik dat erg en ik vind het een fantastisch paard. Maar ik heb er geen plezier in en denk er over om te stoppen..
Ben ik nou gewoon te sentimenteel/een zeikerd/teveel in de war/enz.?
Wat zouden jullie doen?
Geplaatst: 20-09-06 07:54 
Wel aan het opbouwen met 20 minuutjes per dag, soms wat langer, en gisteren en vandaag lukt het me ivm school niet om d'r te rijden dus heeft ze eventjes vrij 
, met een M2 ruiter (StalHaast) )
duidelijk te zien hoor! 
