Bokt.nl

Citaat:

Laatst las ik dat je een stukje mocht in sturen voor in de cobstukken en dit leek me heel erg leuk. Ik wil wel wat vertellen over Sylke, mijn merrie. Inmiddels heb ik haar alweer vanaf 2004 al lijkt het veel langer. We hebben al veel dingen mee gemaakt.

Voor ik Sylke kreeg van mijn ouders, hadden mijn zus en ik een NRPS pony, Mitchel, een hele lieve, leuke, snelle, mooie pony. Vooral snel, en dat vond ik in het begin natuurlijk hartstikke leuk, ik was niet bang, we sprongen veel, hadden dressuur les en reden zelfs wel eens buiten. Tot ik bang werd. Mitchel is inmiddels oud en we hebben hem nog steeds, maar sinds ik Tinkers leerde kennen heb ik niet vaak meer op hem gezeten.

Een jaartje later kreeg mijn zusje een shet een reed ik een tinker van iemand anders, toen we naar een eigen weitje gingen met onze Bolletje en Mitchel kreeg ik Sylke. In het begin was ze erg mager en het heeft lang geduurd, en heel wat soorten voer, om haar dik te krijgen, ze lust alles maar word alleen maar dik van heel olierijk voer. We reden veel buiten en hebben zelfs wat dressuur gereden. Sylke was nergens bang voor, bos, heide, water, bergen, zon, regen, sneeuw of hagel. Ik daarin tegen was nogal snel bang en omdat Syl echt niet graag stil staat vond ik het steeds spannender om alleen weg te gaan. Ik reed nog wel veel samen met mijn zusje buiten. Na ongeveer 2 jaar gingen we verhuizen.

En de paarden mochten mee! Ik heb heel wat tekeningen gemaakt en uiteindelijk is er een stal helemaal naar onze wensen gebouwd, ik ben er nog steeds trots op. En wat is dat leuk om de paarden thuis de hebben staan. Behalve dat het in het werk heel veel scheelt is het ook wel heel erg leuk om s’ochtends waker te worden, uit het raam te kijken en die hoofdjes te zien (ja ze hebben heel snel door waar ze het eerst moeten gaan staan om je aandacht/eten te krijgen)

In Venhorst zelf durfde ik niet zo goed naar buiten, al de tractors en vrachtwagens, Syl is er niet bang voor maar ik wel! Wel gingen we naar de ponyclub hier in het dorp. Na weer een jaartje werd mijn zusje helaas te groot voor Bolletje, gelukkig hebben we een leuk baasje voor haar gevonden. Vrij snel al hadden we een ander paardje voor haar, Vidar een toen nog 2,5 jarige fjord. Gelukkig konden alle drie de paarden het erg goed met elkaar vinden. Weer een tijdje later kregen we een trailer, super! Nu konden we weer heerlijk naar het grote bos! Later was Vidar ingereden met grote hulp van de Tinkerboerderij.

Later had ik het er weer eens over om Sylke te laten dekken. Syl is niet de beste cob die er is, ze heeft ook niet de allerbeste bouw (al ben ik vaak anders van mening, maar een fokker moet even heel eerlijk zijn) maar ze mag er zeker wezen. Ze is ook nog eens erg lief met een karakter van goud dus ik wou graag een veulen van haar. En het mocht! De zoektocht naar een geschikte hengst begon. Er stonden er verschillende op mijn lijstje, maar Geronimo past volgens mij erg goed bij haar, ik wou een kleine cob fokken met een brede bouw en veel behang. Ook vind ik het karakter erg belangrijk en voor zo ver ik inmiddels weet is Geronimo een echte knuffel! Met behulp van het baasje van Geronimo werd Sylke na de eerste hengstigheid drachtig en na het scannen leek er 1 mooi groot vruchtje te zitten, op naar 11 maanden lang wachten.

Alles leek goed te gaan, Sylke werd erg snel dik, en het veulen kon ik wel erg vroeg in de dracht voelen bewegen, maar dat vond ik niet verontrustend, ik had wel vaker dikke merries mee gemaakt. Tot ze op een dag begon te kegelen, en niet zo’n beetje ook. Ik heb gelijk de dierenarts gebeld en die kwam meteen. Het enige wat we konden bedenken was een ontsteking of een tweeling dracht. Ze werd gescand en ze was vanbinnen helemaal schoon, geen ontsteking dus. Ik heb nog aan de dierenarts gevraagd of het dan geen tweeling kon zijn, maar nee, hij had haar zelf gescand op dracht en dat was het aldus hem niet. Wel waren we erg ongerust, ook al bewoog het veulen wat we op de scan zagen netjes en klopte het hartje. Ik zei nog, kijk daar is m’n veulen.

Helaas, 1 dag later in de avond is kwam mijn vriend me halen “Vidar riep me en ik ging kijken, sylke likte iets van de grond en ik dacht dat het melk was, ik ben met een lampje gaan kijken en zag een veulen” Ik wist niet hoe snel ik naar beneden moest. Iedereen was er al en ik zag het veulentje op de grond liggen. Sylke was heel lief en probeerde het steeds wakker te likken en zachtjes te bijten. Het veulen was al helemaal droog. Steeds liep ze op en neer en ik dacht dat het misschien de placenta was, ik wou niet dat ze deze zou opeten dus ik ging kijken. Ik had natuurlijk mijn lenzen niet in en het was donker. Maar ik zag al snel dat er nog een veulen lag. De veulentjes hebben we in een doos gedaan en naar de stal gedragen. Sylke hebben we er bij in de stal gezet en weerom was de dierenarts er heel snel. Zelfs met medicijnen wou de nageboorte niet geboren worden en moest ze gepeld worden. Ik vergeet nooit hoe ze lag toen we aan het wachten waren met een dekken over haar heen omdat ze zoveel zweten en hoe ze keek, later bij het pellen zal ik nooit vergeten hoe ze haar hoofd in mijn armen duwde elke keer als het haar zeer deed en hoe braaf ze stil bleef staan.

Hierna kreeg ze nog pijnstillers en kon het tempraturen beginnen, gelukkig is Sylke er goed vanaf gekomen. Sylke nam al erg snel afscheid van de veulens en wij hebben ze begraven met een mooi boompje erop. Hierna Syl en mijn band eigenlijk nog beter geworden. Ik vind het nog steeds wel heel erg van Raven en Evan zoals ze heten, een zwart en een vos kleurig hengstje met hele mooie aftekeningen.

Hierna zijn wel eigenlijk vrij snel weer gaan rijden, het ging al veel beter dan een paar jaar geleden, ze kan nu zelf (bijna altijd) netjes stil staan. Ik hoop dat ik samen met mijn zusje vaak naar buiten kan, Sylke en Vidar kunnen het erg goed met elkaar vinden. Ik heb met Sylke zelfs mee gedaan aan de tinkerwedstrijd in Whel en we werden eerste. (wel een proefje zonder galop, maar toch)

Toch is sylke nu weer drachtig, weer van Geronimo en begin april verwachten we een veulentje. Ik hoop dat alles goed gaat en dat we veel plezier gaan hebben. Over een tijdje hebben we onze tweede onderlinge wedstrijd en ik heb net een nieuwe kaart met bosroutes hier in de buurt. Ik hoop dat we nog veel spannende en leuke dingen gaan mee maken met z’n tweeën, of eigenlijk al met zn drietjes.

Sjoert schreef:

Iedereen een gelukkig Nieuw Jaar!
Hier lijken de drachtige merries er goed doorheen gekomen te zijn.