Ik geloof dat mijn vertaalactie een beetje overbodig was he?
(Tja, kan er niets aan doen, beroepsdeformatie noemen ze dat...
)
Raar is dat he, dat je inderdaad het gevoel krijgt dat je iemand kent en zo erg gaat meeleven... Ik heb ook ooit een veulentje gekend dat waarschijnlijk aan hetzelfde leed. Heel eng, als de moeder weg was ging dat kleine ding als een bezetene rondjes door de box rennen, verstand op nul, blik op oneindig. Vreselijk eng om te zien, dus iemand van ons hield haar altijd vast met een halstertje en voerde haar veulenbrokjes om haar bezig te houden. Dat werkte dan wel, maar ja, ook maar tijdelijk....
Hopelijk heeft dit veulen alleen een moeilijke start en komt het allemaal goed!!!!
Citaat:
Milagro de Luna, Vlekje's colt.
Mooie naam! Hopelijk brengt hij geluk...