Bokt.nl

Zinzi_jewel schreef:

Dat gepaai werkt niet bij een veulen ...
Je moet m wat gerust stellen maar dan wel vrij kordaat dat halster aandoen .
Wordt ie boos jammer dan . Een halster moet ie dagelijks aan . Daar moet je geen maanden mee gaan paaien .
Aan is aan klaar . En hoe flinker hij dat doet hoe braver. Zeg m dat ook brave knul

KittyDylan schreef:

Zinzi_jewel schreef:

Dat gepaai werkt niet bij een veulen ...
Je moet m wat gerust stellen maar dan wel vrij kordaat dat halster aandoen .
Wordt ie boos jammer dan . Een halster moet ie dagelijks aan . Daar moet je geen maanden mee gaan paaien .
Aan is aan klaar . En hoe flinker hij dat doet hoe braver. Zeg m dat ook brave knul

Dit!
Flink belonen als hij om zit.

Hier is ze laatst omgeklapt met het halster omdoen (ze steigerde). Eigen schuld, hoeft ze niet te doen. (Al dacht ik toen dat ze dood ging )

Ambertjeluna schreef:

Pff het is toch wel lastig! na veel moeite heeft mijn papa het halster aangekregen. Maar na het wandelen wilt mijn papa het halster weer afdoen en hij werd mega wild en stijgende veel. Mijn papa is normaal een taaie maar hij had toch enorm zeer. Als dit bij mij zou zijn gebeurd
Ik word er toch wel een meetje bang van
( maar ik geef niet op hoor )
Iemand nog tips ?

jensvl schreef:

Dat vind ik iets dat zeker goed is, dat het veulen van geboorte af aan went aan aanraking. Het halster niet meer af doen zou ik niet doen. Ik zou het elke dag een keer af en aan doen (of aan en af, afhankelijk van wat je wilt). Zo went het veulen ook echt aan de handeling van het aan en af doen van een halster en heb je hier later geen problemen meer mee. Elke dag enkele minuten bezig zijn met het veulen overal aan te raken en aaien is ook iets belangrijk. Zodoende zal hij snel wennen aan aanrakingen.

tess_84 schreef:

Dan geen veulen, maar ik heb dit halsterprobleem met een Shetlander die we geadopteerd hebben en die bij z'n vorige eigenaars niks geleerd heeft, behalve het eerder "hardhandige" en met dwang. Werkt niet, beestje heeft nu enorme schrik. Halster aandoen? Nope. Aaien? Nope.

Ik ben nu sinds een paar maanden bezig met de onderstaande uitleg die ik van een vriendin kreeg (heb integraal gekopieerd dus kan zijn dat er foutjes in staan) en ik moet zeggen, het gaat echt goed nu.

Je heb een kleinere oppervlakte nodig (ideaal is een round pen, maar die heb je wellicht niet ter beschikking) zodat je het paard kan 'volgen' zonder dat je tong op je schoenen hangt na 40min.
Sorry voor de lange uitleg - video zou makkelijker zijn, maar die heb ik niet meteen.
Hou 2 principes in gedachten:
1. Maak het juiste makkelijk en het foute moeilijk. Het juiste is jou in hun buurt laten, het foute is de benen nemen. Makkelijk is je paard laten rusten (rust is voor een paard de ultieme beloning). Moeilijk is hen volgen en 'druk' geven: hen vooruit drijven dus.
2. Beloon de kleinste poging: verwacht niet meteen naar je paard te kunnen lopen, maar beloon initieel elke stap in de juiste richting.
Als je paard besluit te vertrekken, zet je druk op hem (hoeveel hangt af van paard tot paard: voor sommigen is volgen op zich druk genoeg, bij anderen kan je wat met je touw zwaaien bv) en volg je hem net zo snel als hij wil gaan. Vertraagt hij, dan vertraag jij ook, maar zolang hij van je weg beweegt, blijf je hem wel volgen. Van zodra hij ook maar enigszins zijn hoofd (let ook op zijn binnenoor) en/of lichaam (schouders) naar jou keert, neem je de druk volledig weg en stop je (als ze echt naar je toe draaien, ga je zelfs even achteruit). Vaak kiest een paard er dan voor om ook te stoppen en je gewoon vanop die afstand te observeren en te rusten. Dat is zijn ultieme beloning - paarden hebben niet liever dan dat we hen met rust laten. Geef hem dus die beloning en ontspan even: blijf hem ook niet met grote ogen aankijken, ondertussen denkend: verdomme, hoelang gaat dat hier nog duren?
Kijkt hij terug ongeïnteresseerd naar iets anders of vertrekt hij weer, dan stap je opnieuw in zijn richting, geeft weer wat meer druk en begint van voor af aan.
Paarden leren niet van druk, wel van het wegnemen ervan, want ze zijn steeds op zoek naar die rustfases. Dus heel bewust zijn van het moment waarop je de druk laat wegvallen - daar is hij naar op zoek. De truc is om hem duidelijk te maken dat er druk zal zijn, behalve wanneer hij interesse in jou toont. De afstand tussen jullie twee wordt geleidelijk aan kleiner en aan het einde van de sessie heb je een paard dat 1. aandachtig is voor jouw lichaamstaal en 2. zich zonder problemen laat vangen.
Laat je niet verleiden om zijn halster te grijpen als je dichtbij mag komen: steek gewoon je hand uit tot 30cm van hun neus. Als zij beslissen er even aan te ruiken, dan neem je die hand na 2sec weg ( = opnieuw 'druk' wegnemen). Pas na een paar herhalingen als ze aangeven het ok te vinden, mag je hen eens over hun hoofd aaien. Hou het kort, zodat je die hand weer wegneemt voor hun interesse eventueel wegvalt. Werk zo je weg naar hun hals en pas als dat allemaal zonder 'gedachten aan vertrekken' verloopt, is je paard echt bereid zich te laten vangen.
De eerste dag kan het soms een uur duren. De tweede dag 40min bv, als de klik 1x echt gemaakt is, blijven ze gewoon staan en heb je niet langer vangproblemen. Beter een paar sessies spenderen aan het echt aanleren ervan, dan je leven lang jezelf te moeten afvragen of het vandaag nu wel of niet zal lukken. Bovendien is dit een goed begin voor verder grondwerk en een relatie met respect en vertrouwen in elkaar.
Oh, en eten geven werkt echt niet. Ooit al paarden onder elkaar zien snoepjes / eten brengen om iets gedaan te krijgen van een soortgenoot? Nope, eten werkt niet.