
Ik zag dit bericht gisteren op mijn werk en dacht: ik moet dit nu maar niet gaan lezen... Beetje raar als je met tranen in je ogen op je werk achter de computer zit...
Het was inderdaad een prachtig veulen (maar wat wil je met zulke ouders!) en hartverscheurend hoe Ciara probeert contact te maken...
Fijn dat het nu weer beter met Ciara gaat, misschien kan zij jou nu helpen jou er door te slepen.
Nou Mariska, heel veel sterkte met dit verlies

En nu hopen dat een drama als deze je in het vervolg bespaard blijven.