Caily schreef:baudyh, wat verdrietig, sterkte. Hoop dat mevrouw G je snel wat vreugde kan geven. Hoe gaat het met de merrie?
Setteli, ik zou moeder en zoon even lekker met rust laten en niks gaan forceren. Dan krijg je juist negatieve emotie erbij voor zowel merrie als veulen. Meestal wordt het met een paar dagen of weken en stuk losser allemaal en kan je gaan spelen met de nieuwsgierigheid van fellow.
Moosss, gefeliciteerd!! Misschien is de vader smokey black en veulen smokey cream? Of roze door het appaloosa gen?
Olga, wat een moeilijk dilemma.
Persoonlijk zou ik om het niet eten haar niet laten gaan, maar vooral kijken naar haar emotionele toestand. En dracht is voor een gezonde merrie al pittig op het einde, laat staan na zo'n operatie en weinig eten, vreemde omgeving. En klopt het dat ze 19 jaar is? Niet mega oud, maar de meest fitte jaren heeft ze gehad. Als ze gemiddeld 350 draagt en nu op 337 zit, moet ze nog 2 weken zo door en kan het goed zijn dat de vreugde van een veulen haar erna er wel door trekt. Mager los je wel weer op, thuis en met veulen aan de voet kan dat snel omslaan. Al is het risico op koliek/verschuivingen van de darm na de geboorte door de ontstane ruimte wel wat groter. Geen idee wat Wolvega daar over zegt? Keerzijde is dat een lege darm makkelijker op z'n plek valt, zo is het mij geleerd. Hoe is haar bloedbeeld? Blijft dat stabiel of gaat dat achteruit?
Schrijf dit bewust voor je, wellicht als je het leest dat er een gevoel komt van "eens" of "oneens". Heel veel wijsheid en kracht gewenst. 5 jaar geleden stond ik in jouw schoenen en ik heb de keuze om los te laten gemaakt toen ik wist dat ik achteraf geen "wat als...?" vragen meer zou hebben. (Als was mijn merrie niet drachtig)
Nicky, wauw, had je vos verwacht?
Het is zo moeilijk

Zo stond ze er vanochtend bij. Ze was wel alert toen ik aankwam lopen maar daarna bleef ze ongemakkelijk rondjes lopen, overal bultjes verschillend voer neergelegd daar snuffelde ze soms aan.