Pff wat een rollercoaster
Ik kwam aan bij de kliniek, toen kwam marco (de chirurg) naar me toe lopen, schrik niet ze staat niet in haar stal. Meteen ging mijn hartslag omhoog. Ze is de nacht met hangen en wurgen doorgekomen.
Toen hebben ze besloten te kiezen tussen 2 kwaden:
1:een kleine wei maken en haar los gooien en hopen dat ze niet gaan rennen/rollen/gek doen. Want ze leefde enorm op nadat ze savonds nog even aan de hand gras heeft gehad.
2:af en toe naar buiten aan de hand en duimen draaien
Optie 1 werd het.
Toen liep ik richting waar ze stond en riep haar, koppie ging omhoog en een hinnik. Nou daar kwamen de waterlanders maar nu van geluk.
Ook had ik eigen hooi meegenomen, misschien geur van thuis, je probeerd maar wat. En madame begon te knabbelen, toen weer wat happen gras en dat wisselde zich steeds af. Na wat borstelen kwam er zelf wat mest, wederom tranen van geluk.
We mogen nog geen vreugdedansje doen
Het kan ook ineens een opleving zijn voor de crash,dat zien ze vaker. We zijn er nog lang niet maar voor nu ben ik even heel blij.

Ook een kleine boktmeeting gehad met Chrissy die super lief een doos merci mee had genomen (wat niet had gehoeven natuurlijk)
Even geholpen Daam en Shamrock in de trailer doen en ze uitgezwaaid, lekker huiswaarts!