Geplaatst 5 jaar geleden op 15-05-2018 kwam Ofira ( Lyckängs Tempo) ter wereld uit mijn andere merrie Udith ( Manus x Hanneke) , tevens het laatste fokproduct uit Udith en mijn allereerste gefokte veulen.
Udith is een zeer ervaren merrie , en het verbaasde mij ook niks dat Ofira buiten in de wei ter wereld is gekomen. Ik wou super graag een merrie , maar het was toch een verassing dat het ook nu weer wederom een merrie was geworden. Udith had in haar leven meer hengsten dan merries op de wereld gezet.
Toen ik bij de wei kwam om haar te bewonderen trof ik dit kleine schattige Fjordje aan.
Weken had ik nagedacht over de naam. Omdat ik haar graag in het stamboek wou hebben moest de naam dit jaar beginnen met een O. En wat vond ik dat een stomme letter! Er waren niet veel opties en veel namen vond ik ook niet mooi of te standaard. Zo doende kwam ik na lang zoeken de naam Ofira tegen en dat sprak mij erg aan. Helemaal nadat ik merkte hoeveel Olivia's er dat jaar ter wereld zijn gekomen.
Ofira kwam direct op ons af
Uiteraard was ik daarna zwaar in love en kon uren in de wei zitten. Ook hebben we in de bak veel tijd doorgebracht waarbij ze al snel liet zien dat ze vooral heel hard kon en hier ook veel plezier in had.
In september dat jaar deden we mee aan Ofira haar eerste keuring. Een laatste plaats en 36 punten. Een beetje een tegenvaller omdat haar volle zus het twee jaar eerder een stuk beter deed en met een eerste plaats naar huis ging. Ondanks dat had ze een hele mooie ervaring op gedaan.
Mijn keuze ging heel erg uit naar de opfok , ook omdat dit bij mij op stal mogelijk is en ik het erg belangrijk vindt dat een jong paard lekker zijn gang kan gaan in kudde verband. Ofira heeft eerst samen met Udith en veel andere veulens en merries haar tijd door gebracht. We hadden dat jaar een behoorlijk warme zomer. Vaak was ik de overbezorgde moeder , nog meer dan Udith maar ondanks de warmte deed ze het erg goed. In december 2018 heb ik Ofira bij Udith weggehaald en is Ofira op eigen benen gaan staan.
Ofira werd ondertussen alweer een jaarling. Ik deed niet veel bijzonders met haar. Ze ging om de zoveel tijd naar de smid , maar ook dat gebeurde in het weiland. Ik zocht haar zo vaak mogelijk op zodat ze in ieder geval aan mensen bleef wennen. Dit was geen punt omdat we daar vanaf dag 1 al flink mee bezig waren geweest. Ze vermaakte zich prima in haar kudde.
Van één gingen we alweer heel snel naar twee. Ik had besloten om haar manen te laten groeien omdat elke keer knippen wat onhandig was. Ze hebben lang in een stuk natuurgebied gestaan ( onderdeel van het Pieterpad). Genoeg kattenkwaad hier uit gehaald met wandelaars zoals tassen jatten met de hele kudde. Ze werden wel mooi mens en al deels verkeersmak omdat ze vaak werden aangehaald. Soms tot ergernis van mij , maar ik heb het op den duur maar een beetje losgelaten.
En voor het eerst in de sneeuw ( foto gemaakt door een stalgenoot). Dit was inmiddels in 2021 nog net voordat ze 3 zou worden. Ofira stond in een mooie club met jonge paarden. De meeste hiervan zijn nog steeds op stal en het is erg leuk om te zien hoe ze van klein naar goed ontwikkelde paarden gaan.
En toen was het tijd om kennis te gaan maken met het werken samen met mensen. Ik had het absoluut niet gemakkelijk , het was nogal een paard met een duidelijke mening en ze was enorm sterk en maakte hier ook graag gebruik van. Iets voor haar 3de verjaardag mocht ze naar de wei voor pensionpaarden en terug naar haar moeder Udith. Ze verhuisde samen met een opfokmaatje die haar enorm in bescherming nam tegen de oudere paarden. De andere paarden mochten absoluut niet in de buurt komen , maar daar was Ofira wel blij mee ze hoefde niet van zich af te bijten , dat deed haar maatje wel. Voordat ze ging verhuizen haalde ik haar al wel eens uit de kudde , dit was altijd vreselijke strijd met name in het begin maar ging steeds een stuk beter door veel te oefenen en duidelijke grenzen te stellen. Het was voor beide wel even flink zoeken , ook omdat ik nog geen ervaring had met jonge paarden.
Udith vond het maar belachelijk en liet dat ook duidelijk merken door zichzelf bij mij enorm op te dringen Als Ofira maar binnen een straal van 5 meter kwam vond Udith dat een aanleiding om vooral heel onaardig te doen. Stel je voor dat je je mens moet delen met je bloedeigen dochter.
Ofira staat op de achtergrond wat te kijken
Vanaf dat moment haalde ik Ofira regelmatig op om met haar aan de slag te gaan. Ook liet ik haar manen er afknippen want ik wou toch wel graag een boog. Vanaf daar liet ik haar wennen aan het longeren , dit ging eigenlijk niet zo goed en ze had nogal schijt aan mij en mijn ruimte. Het was vaak niet eens leuk en gezellig. Gelukkig ging het wennen aan een zadel en bit toch een stuk gemakkelijker.
In september dat jaar heb ik er voor het eerst opgezeten , daarna nog een aantal keer gereden en toen besloten dat ze de winter lekker door mag zonder rijden en nog even de kans krijgt om wat te groeien zowel mentaal als lichamelijk.
Na de winter wou ik haar weer oppakken maar dit ging alles behalve goed. Ondanks dat ze aan de hand en tijdens de verzorging heel braaf was , werd dit vanaf het moment dat ik echt ging vragen wel anders. Ze had door dat ze wel stil kon gaan staan tijdens het werken of omdraaien. Ze was nergens meer van onder de indruk en zo hebben we heel lang aangemodderd. Het longeren maar gelaten en met behulp van een instructrice haar gaan rijden. Dit ging in het begin heel goed totdat ik een keer een les had dat we 45 minuten keihard hadden gedraafd en ze enorm had gebokt. Dat was voor mij ook de laatste keer dat ik les had van deze persoon. Ik kwam tot de conclusie dat haar manier van lesgeven goed was , maar niet geschikt voor mij en Ofira. Ofira werd en vooral erg gespannen en heet van , iets wat niet echt passend is bij een Fjord.
Het rijden stopgezet en toe gewerkt naar de tweede keuring. Ofira was vooral erg druk en erg sterk maar liet zich toch redelijk goed zien en kreeg de stempel voorlopig modelmerrie. doel behaald , maar daarna kreeg ik een enorme motivatiedip omdat ik het even niet meer wist waar ik nu goed aan deed. In november 2022 op aanraden van een stalgenoot een andere instructrice in handen genomen.
Ofira op de keuring
Vanaf dat moment maakten we flinke stappen , en zijn we hard aan de slag gegaan. Uiteraard lag het aan mij waarom Ofira gedrag liet zien waar ik niet blij mee was. Ofira liep nog steeds over mij heen omdat ik niet duidelijk was en te onzeker was geworden. Ik heb mijn grenzen nogmaals bijgesteld en nee was nu ook echt nee. Ofira veranderde daardoor heel erg en begon zich mooi te ontwikkelen. Inmiddels zijn we veel aan het rijden
Ook maakten we onze eerste buitenrit
We hebben nog een lange weg te gaan en veel leuke plannen voor de toekomst , maar tot op de dag van vandaag ben ik enorm blij met mijn lieve merrie en hebben we een hoop plezier samen en zijn we goede maatjes geworden. Op naar nog 20 jaar samen
Als afsluiter nog even een foto van mijn twee knappies op de heide
* voordat ik hier veel opmerkingen / vragen over krijg. Het klopt dat Ofira enorm kampt met overgewicht. Momenteel staat ze nog op de 24/7 buiten wei maar we staan op de wachtlijst om te verhuizen naar stal waar het gewicht wat gemakkelijker onder controle kan worden gehouden.
Mevrouw is verwend met wat lekkers en een mestonderzoek , altijd leuk 
Daarom geniet ik des te meer van andermans Fjorden 
