Onze 1e winter samen. Wat een puppy nog


We hebben veel beleefd in 15 jaar. Terugkijkend zijn we toch wel heel veelzijdig geweest. Dressuur, springen, western, trec, working equitation, vrijheidsdressuur, schriktraining. Van schuchtere maar ook neurotische haflinger tot bomproof met een gebruiksaanwijzing.



En inmiddels is hij alweer 2 jaar met pensioen door een ongelukkige blessure aan zijn spronggewricht door gedoe in de kudde. Gelukkig is hij er nog. En ondanks dat we een roerig jaar hebben gehad, geniet ik van elk moment met hem. Of eigenlijk van onze minikudde: haflinger Jim, paint horse Noura en minishet Ximo, die er tegenwoordig ook officieel bij hoort. Nu heb ik 3 grasmaaiers

Er zit geen spier meer op. En na 4 verhuizingen in 4 jaar door omstandigheden heeft hij ook mentaal wel wat te verduren gehad. Maar hij doet het goed. Op zijn Jims







Een paar keer per week mag Jim nog wat stapwerk doen. Meestal doen we dat buiten. We hebben al een paar jaar een lieve bijrijdster en sinds kort ook een verzorgster. Zij rijdt op de manege, wil later een eigen pony en heeft nog een heleboel te leren als het om paarden houden gaat. Win-win situatie. Voor mij een investering in de toekomst qua hulp en voor haar een mooie leerschool. Ze zuigt informatie op. En ze klikt super met de pony’s. Ze doet juist veel grondwerk, ook om te leren. En af en toe maken we een ritje. Soms met Ximo als handpony, ik mee met Noura. Heel handig zo’n handje extra.


Soms krijgt hij bejaardengym om soepel te blijven

En soms kruip ik er zelf nog even op voor een stapritje


Mijn knappe wijze oude man

