Auroch is inmiddels al bijna anderhalf jaar van mij. In die anderhalf jaar hebben we eh... praktisch niks gedaan, want ik woonde nog in Nederland toen ik haar kocht, had de eerste paar maanden dat ik weer terug was in Engeland geen mogelijkheid tot rijden en tot overmaat van ramp raakte mevrouw bijna op de dag af drie maanden geleden geblesseerd door een trap in de wei. Sinds vorige week mogen we weer langzaam aan het werk. Momenteel doe ik een paar keer per week wat werk aan de hand of een korte sessie onder het zadel, maar foto's of video's van ons zijn er nauwelijks.
M'n ouders waren met kerst in Engeland en werden uiteraard meteen gestrikt om (eindelijk) wat foto's te maken van mij en Auroch die geen idiote selfies zijn (voor gekke selfies en slechte spiegelfoto's,
klik hier) en waarin ik er ook weer op zit. M'n vader fotografeert normaliter vrachtwagens en de dingen die voor mij tweede natuur zijn in paardenfotografie, zijn dat voor hem duidelijk niet.
Zoals je ziet is ze ook lekker wollig, of zoals de veearts vorige week zei: "she's a floof."

Ze leeft voor eten en het nemen van modderbaden, maar wordt niet heel gelukkig van het schoon schrobben van die lange vacht, vandaar dat ze niet bepaald spik en span is. Maar ach, het past wel bij onze plattelandslook. Volgend jaar gaat het scheerapparaat eroverheen, maar momenteel doet ze zo weinig dat ik het het niet waard vind om die vacht eraf te halen, temeer omdat ze 24/7 buiten staat.
1. "Mam, wil jij m'n cap even aanpakken?" "Hoezo?" "Dan zet ik 'm af, ze is toch braaf zat."


2.

3. SCRITCHIES


4. "Hello? Please concentrate?"

5.

6. Tijdens de blessure heb ik haar wat VD-kunstjes geleerd. Zo kan ze voedsel weigeren, mooi staan, kusje geven en de jambette. Kusje geven is verreweg haar favoriete kunstje, maar ook van de jambette wordt ze erg blij!

7. BISCUITS


Ik ben zo gek op dit kleine paardje.

Ze is alles waar ik van droomde, en nog veel meer.