Voor we beginnen, ik heb een probleem.... ik spaar vosmerries

De dames op een rijtje: 'stammoeder' Kirsten van 17 jaar, met dochters Vu (5 jaar) en Nim (bijna 6 maanden) en bonuskind Relpda (1 jaar).

Kirsten is een stamboomloze Welsh pony en een enige echte vos.

Dan hebben we palomino Nim die een Welsh NWR gefokte vader heeft en dus al mooi op weg is om een stukje groter te worden dan haar moeder en halfzus.

Vu is haar eerste dochter, Welsh met een beetje appaloosa in de mix, is een stekelharige vos (of zoals wij het zeggen, een wortelpony). Ondanks dat het knaloranje niet door iedereen geliefd is, vind ik het wel heel tof. Ze glimt ook vaak als een spiegel, hier is ze ongepoetst en had ze net een zandbadje genomen.

Onze super toffe Relpda zit op het moment in een jaarlingfase waarop je vooral haar innerlijke schoonheid kan waarderen


Ondanks de vooroordelen over vosmerries is het eigenlijk een heel mooi groepje om te zien, ze hebben ook nog een heer die een beetje rond gecommandeerd wordt maar die was even lekker uit rijden met zijn baasje. Misschien niet de mooiste foto, maar ik vind het wel tof om ze zo als kudde te zien bewegen. Lekker op z'n merries met voldoende persoonlijke ruimte maar wel allemaal met de neuzen dezelfde kant uit.

Even een familiekiekje als de jongste even bij moet tanken.

'Kleine' Nim is al bijna even groot als moeder, dat is heel fijn want ik hoop dat ze een cm of 10 - 15 groter gaat worden zodat ik met haar weer verder kan rijden en eventueel ook weer kan gaan starten.

Ik roep al sinds ik aan de nieuwe generatie ben begonnen dat Kirsten met pensioen mag als de jonkies onder het zadel gaan. Dan mag ze lekker mee als handpony, iets wat we vroeger ook vaak deden. Ik denk dat ze dan graag naast Nim wil gaan lopen, want die kunnen al heel goed synchroon lopen.

En nog een afsluiter, de oudste en jongste van het stel mooi onder de kersenboom.

Ik blijf hopelijk nog heel lang genieten van dit vossenkwartetje op de wei, ik hoop dat jullie het ook een beetje leuk vonden om te zien
