Geplaatst De afgelopen jaar was echt de diepste dal uit mijn leven en ik ben er nog lang niet maar ik ben begonnen met klimmen.
Vorig jaar overleed mijn vader en viel alles uit elkaar komende vrijdag is het precies een jaar geleden en ik ben nog bezig om de scherven op te ruimen
De paarden moesten verhuizen en alles ging bergafwaarts wel heb ik om deze tijd mijn eerste buitenrit met Sydney gemaakt
In oktober moest ik mijn allermooiste Sal laten gaan na een ongeluk op stal. Dit heb ik nog niet verwerkt het is nog allemaal teveel.
Sal liet mij niet alleen achter want in 2016 gaf zij mij een gouden veulen Sydney
Maar Sydney heeft een hele andere karakter dan sal had en ondanks dat ik het niet zou moeten doen vergelijk ik haar steeds met haar moeder. Vind ik het moeilijk dat ik niet de band met haar heb die ik met haar moeder had. Dit heeft ons aardig wat hobbels bezorgd en heb ik een paar keer de verkoop advertentie aangemaakt. Maar Sydney verkopen is definitief en ik wil niet opgeven. De laatste weken hebben we hard gewerkt probeer ik los te laten dat syd geen sal is en wij samen een nieuwe boek zijn begonnen.
Gister zijn wij voor het eerst op locatie gaan lessen sinds ruim een jaar wat vond ik het spannend. Sydney stond te stuiteren en snurken aan de hand en ik vroeg mezelf af waarom ik dit nu eigenlijk wilde. Maar na een tijdje aan de hand te hebben gestapt ben ik toch maar erop gekropen en kwam er een soort rust over mij heen. Voor het eerst in lange tijd voelde ik een klik met haar. Ze is ontzettend eigenwijs en een echte merrie merrie maar wel mijn merrie merrie die ik vanaf dag 1 op heb zien groeien. Nu gaan wij samen groeien.
En met deze momenten leren we wel omgaan
Wat heb je veel doorgemaakt het afgelopen jaar en toch blijf je doorzetten. Trots op jou!
