GabberGill schreef:Amiga was een Rhodium nakomeling.
Helaas al van jongsafaan een iets afwijkende 18e wervel. Toen ze 2 jaar geleden de neurologische vorm van rhino kreeg moest ze veel moeite doen om correct te lopen. Ze is 3 jaar terug bij mij gekomen als leasepaard maar na haar weer helemaal opgeknapt te hebben heb ik besloten haar te kopen. Haar Si gewricht is 3 jaar geleden volledig geblokkeerd en met veel osteo en goede trainingen hielden we dit goed.
We hadden veel ups en downs, maar we kwamen altijd weer omhoog. De laatste tijd zag ik de ups niet meer en zij bleef gaan. Ze was altijd al een hete en temperamentvolle merrie, maar als ik haar nu tam wilde houden werd ze boos om het feit dat ik haar dosseerde in het rijden. Ze wilde meer en wilde elke dag knallen.
Toen zij niet lekker meer meekwam besloot ik haar met pensioen te doen. Gewoon een geweldig kinderpaard voor tufrondes. Niet kort daarop kreeg ze een darmkanteling. Grote vraagtekens hoe dit kon en een weekje kliniek. Teruggekomen wilde ik haar longeren en schrok ik van wat ik zag. Het was niet barslecht maar verre van goed.
Waarschijnlijk heeft ze zichzelf van binnen op staan vreten vandaar ook de darmkanteling. Ze heeft lang geforceerd wat ik mezelf nog kwalijk neem omdat ik het ondanks dat ik echt heel strikt ben met alles niet gemerkt heb. Ze deed zich stoerder voor. Was zo vrolijk als ik er was, maar ik betwijfel of dat ze dit ook deed als ik er niet was.
Ik besloot haar te laten nakijken nog 1x gewoon omdat ik duidelijkheid wilde. Niet lekker vanuit achter maar op 4 benen 100% goed. Wat ik eigenlujk al wist werd daar keihard bevestigd. Niet alleen haar rug maar ook haar stuk si zag er al te best uit. Er stond spanning op en die spanning was gewoon niet goed. Als je kijkt naar de laatste foto's zie je dat ze een karperruggetje op is gaan zetten.
Omdat mijn vriendinnetje er alles aan deed om ons te pleasen heb ik besloten dat we nog een week van haar gingen genieten. In die week veranderde er veel. Ze ging van een braaf paard naar een paard wat niet meer gepoets wilde worden, met haar deken omdoen wilde uithalen en der blik werd leger dan leeg.
Ik kende mijn eigen paard niet meer en ondanks dat ik der nog jaren bij me had willen houden ben ik blij met de keuze die ik voor haar gemaakt heb.
Wat goed dat je je gevoel gevolgd hebt. Sommige paarden zijn inderdaad zo temperamentvol dat ze overal doorheen lopen/ maar door blijven lopen. De rug was me inderdaad al opgevallen op de foto. Je hoeft jezelf echt niets kwalijk te nemen. Je kan niet altijd alles weten van te voren helaas..en zo te lezen heb je er alles aan gedaan. Het is gewoon eeuwig zonde en triest. :-(