De film heet Grutte Pier. De grootste held uit de Friese geschiedenis is zonder enige twijfel Pier Gerlofs Donia, beter bekend als Grutte Pier (Grote Pier). Deze beroemde boer uit Kimswerd maakte zich begin zestiende eeuw hard voor een onafhankelijk Friesland.Aanvankelijk wilde de boerenzoon niets te maken hebben met de strijd die om het gebied gevoerd werd. Dat veranderde toen Saksische huurlingen zijn boerderij in brand staken. Zijn vrouw en ook enkele van Pier’s familieleden kwamen hierbij om het leven. Samen met enkele kompanen richtte hij toen een bende op: de Arumer Zwarte Hoop.
Grutte Pier werd aanvoerder van de bende. Op de Zuiderzee ging hij met zijn manschappen de strijd aan tegen de Hollanders, die de Saksische troepen naar Friesland hadden gestuurd om het gebied te veroveren. Schepen werden veroverd en steden werden geplunderd. Volgens de overlevering liet de opstandelingenleider gevangenen een rijmpje opzeggen om te achterhalen of hij met Friezen van doen had of niet:
“Bûter, brea en griene tsiis, wa’t dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries”
Dit betekent zoveel als: “Boter, roggebrood en groene kaas, wie dat niet zeggen kan is geen echte Fries”. Wie de zin niet overtuigend genoeg uitsprak, werd onherroepelijk gedood. De Friezen beschouwden Grutte Pier als een ware vrijheidsheld. De Hollanders zagen dat heel anders. Die beschouwden de Fries als een ordinaire piraat.
Tot zo ver een klein stukje geschiedenis over Grutte Pier. We mochten eerst de optocht na spelen van het leger voor de "Slag om Warns". Hier vertel ik na deze foto's meer over. Het was helaas heel erg koud en guur weer. Met vele plensbuien. Ik kreeg de vraag of er iemand met vlag kon rijden. Dit had ik nog nooit gedaan maar ze is zo braaf. Geen kik! Heel trots op haar.
Even poseren bij de bekende steen waarop een tekst staat van Grutte Pier.
"Leaver dea as Slaef"
Samen met de andere aanwezige paarden
Vanaf hier foto's van Framed by D
Dit was een scène dat iedereen ging knielen en wij in de achtergrond stonden. Dit was enkel super koud
Met het hoofd in de harde wind en een dikke plensbui. Alle paarden draaiden het liefste om.
De scène die we daarna moesten spelen was het gevecht bij Warns. Oftewel de Slag bij Warns.
De Slag bij Warns was een veldslag in de Fries-Hollandse oorlogen tussen graaf Willem IV van Holland en de Friezen op 26 september 1345. Ze eindigde met een overwinning voor de Friezen en de dood van de graaf. Voor een gedeelte van de Friezen is de jaarlijkse herdenking van de slag belangrijk. Er wordt ook wel gesproken van de Slag bij Stavoren, wat correcter is, aangezien Warns niet genoemd wordt in de historische bronnen.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Warns
Met ridder Yordi
En nog een gaaf telefoon kiekje
Met deze scène ben ik vroegtijdig gestopt. Zilver en ik waren moe, koud en hongerig. Er waren nog 2 ruiters die het toen genoeg vonden en zijn ook gestopt. De andere ruiters zijn doorgegaan tot 18.30. Dit vond ik veel te gek. Ik ga niet mijn merrie opjagen als ze moe is. En ze is ook drachtig. Uiteindelijk van 13 uur tot 17 uur op haar rug gezeten. Zonder enkele pauze in de gure wind en harde regen.
We hebben wel genoten en zijn dankbaar dat we mee mochten spelen. Ik ben heel trots op mijn paard
De film komt volgend jaar augustus uit!Eerste 4 foto's zijn gemaakt door mijn moeder. De rest door Framed by D.
Kleine ps. Beeldmateriaal delen van achter de schermen is inderdaad toegestaan
Owja. En mijn paard heeft geoefend op haar "war-face"
Ik heb mijn best gedaan qua kleding en over het zadel een bontje gelegd.
