Geplaatst Tien dagen na het overlijden van Mish, op 5 mei 2019, werd er echter een veulentje geboren bij ons op stal: C.A. Sadira. Alsof het zo moest zijn... en zo is zij uiteindelijk december vorig jaar in mijn bezit gekomen. Zo anders dan Mish in ongeveer álle opzichten, maar toch voor mij ook een bijzonder paard. Voor mij is het vanzelfsprekend dat onze band nog niet zo hecht is als dat die met Mish ooit geweest is, want zoiets moet groeien, maar ik merk dat die zeker aan het groeien is. Ik heb er alle vertrouwen in dat we nog lange tijd erg gelukkig met elkaar gaan worden
1.
Deze foto is gemaakt toen Sadira werd goedgekeurd door de dierenarts - een voorwaarde bij aankoop, na alle ellende die ik met Mish doorgemaakt had. Als er iets is waar je Sadira een blij paard mee kunt maken is het wel knuffelen. Ze vindt het heerlijk om dan lekker terug te komen kriebelen met haar lipje in je nek.
2.
In maart maakten we nog een keertje foto's samen. In de tussentijd waren we bezig met Sadira een kleine grondwerkbasis aan te leren. Ze is een eigenzinnig paardje met een behoorlijke eigen mening, bizar dapper en ondernemend, maar ó zo gevoelig, en het was dus een genot om met haar samen te werken. Toch hadden we ook soms nog wel eens wat met haar te stellen, want als ze ergens geen zin in heeft, kan ze dat ook zeer duidelijk laten blijken. Het heeft ons drie maanden gekost om haar helemaal halstermak te krijgen, want liefst ging ze er in volle draf vandoor zodra ze zag dat je een halster in je hand had
3.
Klein momentje van verstandhouding.
4.
Het werd lente, en we oefenden met trailerladen. Dat leek ons verstandig, want er is haast niks zo belangrijk als zeker weten dat je paard vol vertrouwen de trailer op kan mocht er ooit een noodgeval zijn. Daar hadden we ons geen zorgen om hoeven te maken, want binnen een minuut stond ze erop. Ik moest haar eerder afremmen dan de trailer in vragen, want ze liep nieuwsgierig en zelfverzekerd uit zichzelf de klep op. Onze trailerlaadsessie duurde dus niet veel langer dan vijf minuten. Ach, met zo'n jong paard moet je het toch een beetje kort houden
5.
Reindert Jansen kwam foto's maken van de arabieren bij ons op stal, en zo ook van Sadira. Ik ben hem heel dankbaar voor de fenomenale foto's die ik nu van haar heb. Eentje hangt nu boven ons bed op groot formaat.
6.
Ook deze foto is van Reindert. Zoals je kunt zien kan Sadira echt fenomenaal bewegen, iets waar ik heel blij mee ben na alle ellende met Mish. Soms moet ik nog steeds in mijn ogen wrijven als ze voorbij komt draven, loepzuiver en ontzettend ruim. Verrek, da's echt mijn paard.
Toen was het tijd voor het beste besluit dat we dit jaar gemaakt hebben. Sadira stond op een pensionstal/fokkerij waar de paarden op relatief kleine paddocks stonden overdag, en in de nacht op stal. Ze deed het daar prima en het was een goede stal, maar toch zag ik heel sterk dat ze zich verveelde. Bijna altijd als ik op stal kwam was ze aan het luieren, languit in het zand. Heel schattig, maar ook niet helemaal goed voor de ontwikkeling van een jong paard. Daarnaast terroriseerde ze de paddock, knaagde ze aan palen en hing ze half tussen de stroomdraden door om grasjes langs het pad te kunnen jatten.
We gunden haar een plek met meer uitdaging, een paddock paradise ofzo, een plek waar ze echt haar ei kwijt kon en fijn op kon groeien. We hadden het er samen over en zeiden tegen elkaar: "Zo'n plek als bij Robijntjah@bokt lijkt me nou echt perfect voor haar, op zo'n plek zou ze prachtig kunnen opgroeien."
Nou ja, toen hebben we haar maar gewoon een berichtje gestuurd of ze geen pensionplek had
En zo gezegd, zo gedaan is Sadira naar hun prachtige paddock paradise in het bos verhuisd. Geen seconde spijt van want het is altijd genieten om daar te zijn!7.
Hier stond ze op de vrachtwagen. PaVeNa heeft haar fantastisch vervoerd. Ze liep er wederom zó in 1 keer braaf op. De eerste vijf minuten vond ze heel erg spannend, maar daarna heeft ze als een ware baas alleen maar relaxt gestaan.
8.
Het kuddeleven bevalt Sadira wel. Ze heeft twee geweldige vriendjes gevonden in een Schwarzwalder Fuchs van drie jaar oud en een PRE-kruising van vier. Het drietal crost de hele paddock door en speelt maar raak. We noemen ze altijd gekscherend "De Drie Musketiers", omdat ze altijd samen te vinden zijn. (kijk tussendoor ook even hoe veel haar kont hoger staat dan haar schoft, haha, in haar grootste groeispurt stond die ACHT centimeter hoger!)
9.
We hadden het zo naar ons zin op de Koningshoeve dat we onze andere pony Skye ook maar hier naar toe hebben verhuisd. Nu staan ons beider paardjes (en Jaycee, die ook bij ons staat en die we recent ingereden hebben) heerlijk bij elkaar. Het is ontzettend genieten om ze samen te zien staan. Skye is erg lief voor Sadira.
10.
Dat Skye en Sadira zo goed samengaan, dat komt ook van pas hierbij. We gaan met Sadira veel wandelen, en dat vindt ze prachtig, dus recent hebben we dat uitgebreid naar mee gaan als handpaard naast Skye. Zo is het makkelijker om ook eens een drafje mee te pakken. Sadira is er echt ongelooflijk braaf mee. Ze lijkt verkeersmak geboren en is van de duvel niet bang. Ze vindt het werkelijk geweldig om mee te mogen. Bovendien merken we dat ze van het opgroeien in het bos zelf ook zoveel handiger wordt qua coördinatie, ze is heel zeker in waar ze haar hoeven neerzet.
11.
Soms blijven we ook een nachtje slapen. Dat biedt ruimte voor dit soort nachtelijke taferelen. Lekker samen knuffelen in het holst van de nacht.
12.
Onze paddock heeft ook een camera waarmee we af en toe een blik op de paardjes kunnen werpen. Echt geweldig vind ik dat. Zo zien we Sadira regelmatig helemaal losgaan in de kuil/poel (als het regent staat hij vol water). Ze vindt het fantastisch om daar keihard doorheen te galopperen.
13.
Knap paard!
14.
Deze foto is gemaakt door Astrid, het baasje van Jaycee. Lekker in haar wollige wintervacht, want deze dame maakt wel een goed vachtje aan
Die heeft het niet koud. 15.
(deze foto is ook van Astrid) Soms doen we een beetje grondwerk, gaan we met haar wandelen of spelen we een beetje met clickertraining ("touch" vindt ze een heel interessant spelletje). Verreweg het grootste gedeelte van de tijd staat ze echter heerlijk paard te zijn, want ik kan me geen mooiere plek bedenken om op te groeien dan op deze locatie. Ze komt wel elke dag even in de hand, want ze worden dagelijks gevoerd en bij het mesten/hooi voeren/door de paddock lopen komt ze ook altijd even kijken en liefst knuffelen
We hebben wel dipjes gehad dit jaar, zoals een forse wormbesmetting, maar voor mijn gevoel nog veel meer ups. Ik kan er echt van genieten om met dit lieve trotse eigenzinnige dametje te werken en ik hoop nog veel meer met haar mee te gaan maken. Ze is pas 1,5 jaar oud, dus we hebben nog zat avonturen mee te maken.
Op naar 2021!
