Dankjullie!
Sunnda schreef:Misschien een stomme vraag, maar ligt zenuwpijn dan niet op de loer?
Dat is vreselijk pijnlijk dus zou kunnen verklaren waarom ze zo gek kan doen.
Edit: heb het hele verhaal nog even gelezen en ben heel benieuwd naar de 'cowboy'.
Hier op stal hebben we twee 'cowgirls' die dit soort paarden rijden, maar dat zijn meestal geen paarden die je tussendoor nog even meeneemt op een onderlinge L/M proef als ze een goede dag hebben.
Kort samengevat als ik het zo lees is het tot oktober een jong paard geweest met een sterk karakter en de neiging de grenzen op te zoeken en is het daarna bergafwaarts gegaan.
Ik ben eigenlijk heel benieuwd wat dit paard onder een andere ruiter in een andere omgeving doet.
Soms doet dat ook wonderen.
Stomme vragen bestaan niet . Klopt inderdaad dat zenuwpijn zeker iets is waar ze ook last van kan hebben. Op het moment dat er druk op de zenuwen komt te staan zal er een soort van druk/pijnscheut in de zenuwen komen. Hoe erg, lang enz. allemaal afhankelijk van hoe lang dit is, hoe heftig, de duur er tussen en of er ontstekingen in de buurt aanwezig zijn.
Ik heb eerder zelf zenuwpijn gehad, alleen dan 24/7. Ik weet hoe slopend en pijnlijk zoiets kan zijn. Al zal dat uiteraard voor iedereen anders zijn. Maar continue zenuwpijn zou ze niet moeten hebben volgens de kliniek daar de ruimte bij de zenuwen niet vernauwd zijn als de wervels goed staan.
Nou.. dit paard is altijd een lastig jong paard geweest. Vanaf dat ze in de hand kwam al. Grenzen opzoeken doet ze het liefst op ieder moment van de dag. In het begin is ze wel lastig, maar braaf geweest. (Hoofd heel veel in de lucht gooien, onbestuurbaar zijn, niet reageren op hulpen, ineens héél goed reageren e.d.) Omdat ik voelde dat er iets aan zat te komen maar ik niet wist of ik dat wel aan zou kunnen heb ik haar toen ook door een professionele amazone laten rijden. Later haar weer zelf gaan rijden, met les uiteraard, en toen er wat dingen aan kwamen is een andere professionele amazone ook regelmatig op gegaan. Ook bij haar toonde dezelfde problemen, ook als zij haar een tijdje alleen reed.
Ze blijft steeds een jo-jo, met tussendoor ook steeds dingen aan haar lijf waardoor we vaker ook weer stil kwamen omdat eerst weer een of ander moet herstellen. En ja als je dan weer begint dan kan je je er eerst weer door heen werken voordat je aan dat stukje gruwelijk fijn paard kan komen dat er zeker wel in zit. Dat heeft zeker ook niet geholpen.
Lau07 schreef:Jeetje zeg, na het lezen van je topic moest ik het even laten bezinken voor ik wist wat ik wilde zeggen. Ik denk dat het paard ontzettend veel geluk heeft met jou als eigenaar en dat ze bij menig ander al in de worst was beland.
Wat ik me afvroeg: als ze geen respect voor haar omgeving of gevolgen van haar acties heeft, verwondt ze zichzelf dan ook vaak? Of let ze wel goed op zichzelf?
Ik vind het echt heel tof van je dat je dit topic hebt geplaatst, het kan inderdaad niet altijd fantastisch gaan en daar kunnen we beter eerlijk over zijn. Ik hoop dat jullie in 2021 betere tijden tegemoet gaan en dat je een uitkomst mag vinden voor de problemen.
Dankjewel Ik denk ook dat er veel al eerder afscheid genomen zouden hebben. Wellicht slimmer ook .
Eerder deed ze regelmatig zo achterlijk lomp in de wei dat ze weer eens op haar plaat ging door haar idiote gedoe. Dat zag er overigens niet uit als een paard waar iets mee was maar gewoon als een iets te jolig jong paard dat zichzelf nog niet genoeg onder controle heeft. Daar door is de osteo ook vaak kunnen komen omdat ze weer eens wat 'vast gevallen' of verrekt had.
Toen het hek van de wei dicht was waar ze heen wou probeerde ze of ze door het hek kon rennen. Het hek gaf niet echt mee Gelukkig was ze wel slim genoeg om het niet nogmaals te proberen. Maar dat was echt een hele typische actie.
Als ze in een stal moet staan waar ze op dat moment geen zin in heeft probeert ze er uit te klimmen/springen, als ze daar kans toe ziet. Toen ze in de trailer stond en er af wou terwijl ik even gauw een deken 10 m verderop neer leggen was ging ze in de achteruit, bekken kantelen, kontje onder de stang en gaan. Tot ze klem zat. Toen heeft ze nog met zo veel power geprobeerd de stang er uit te drukken dat ik bang was dat ze haar schoft/rug gebroken had. Toen ze op gaf bleef ze wel heel rustig, lette goed op en deed pas een poging om op te staan toen ik op veilige afstand was. Maar uh voorzichtig? Helaas
SassyMoon schreef:Oef, wat een verhaal, ik kan je alleen maar sterkte wensen en hoop op betere tijden voor jullie. De reden dat ik eigenlijk reageer is omdat ik die eerste rij foto zo mooi vind. Belichting, moment, jullie als combinatie, echt wauw!!
Dankje! Ik vind die foto zelf ook heel tof!
He wat vervelend voor je vriendin Autumnn! Lastig om je bij zoiets neer te leggen en toch door te gaan..
fransje23 schreef:He wat naar! Vind Meisje zo een prachtig aansprekend paard.
Misschien een schrale troost dat een deel van haar onvoorspelbaarheid komt vanuit pijn. Maakt het niet minder gevaarlijk maar is een duidelijke oorzaak.
Kan mij ook voorstellen dat ze ook pijn verwacht en daardoor op voorhand al in paniek raakt.
Misschien heb je wat aan de info en links in dit topic
[MD] ECVM, voorheen c6/c7 malformatieVoorspelbaar onvoorspelbaar is gelinkt aan problemen met C6 en C7.
Dankjewel voor de link! Inderdaad zodra ze pijn hebben worden ze hier zeker onvoorspelbaar mee. Dat zal ook de cowboy niet weg kunnen krijgen.. Heb enkel nog de hoop dat als de cowboy haar karakter gedrukt/gebogen krijgt we haar lichaam dusdanig goed kunnen krijgen dat ze bijna geen last van deze aandoening zal hebben. Maar wellicht is dat wel ijdele hoop.
Je voelt en ziet wel duidelijk dat ze niet in paniek raakt maar alles heel berekend doet. Ze heeft (meestal) dondersgoed door wat ze aan het doen is, helaas.
Je voelt wel een soort 'switch' als je er op zit. Of iig, ik voel wanneer we naar het punt gaan dat het zwart zou worden in de bovenkamer. Meestal weet ik er voor te zorgen dat dat niet gebeurt. Maar ja, als het ineens gebeurt heb ik er nog weinig aan te doen, dan is het al gebeurt voordat je weet dat het aan het gebeuren is.
vosje2010 schreef:Heel heftig Patty! Respect voor je doorzettingsvermogen en eerlijkheid tegenover Krisje. Maar je moet ook aan jezelf denken, een (blijvende) blessure van je eigen lijf ligt wel op de loer! Ik denk dat je een verstandige beslissing hebt genomen wat betreft de cowboy. Ik duim mee voor een wondertje in 2021! En met Baby heb je ook een superpaard!
Dankje! Dat is inderdaad ook precies waarom ik er nu niet meer op ben gaan zitten.. Ik durf wel, zou er zo weer op stappen. Maar gelukkig zegt mijn hoofd dat dat niet verstandig is.
Gelukkig heb ik Baby nog ja! Dat maakt alles wel draaglijker!
Earth schreef:Heel veel respect voor je manier van aanpak. Maar ook heel veel sterkte, het is niet niks om zo rationeel de beslissingen te nemen, maar dat getuigd wel van kracht.
Dankjewel! Nou.. Zeg dat! Enige positieve er aan is dat afvallen zo wel makkelijker gaat
Laibadji schreef:Herkenbaar verhaal. Heb ook zo een merrie gehad. Ook tot M1 niveau gereden. Ze kon de pannen van het dak dressuren... Als ze er zelf ook zin in had. Daarnaast kon ze levensgevaarlijk zijn.
Ik heb haar na 6 jaar verkocht. Weliswaar heel eerlijk met het hele verhaal aan iemand die mijn paard kende + aan slachtprijs zodanig dat indien nodig niemand financieel schade leed.
Mijn doorslaggevend moment was even gezellig rijden in de binnenpiste. Kwam er een paard extra in de piste waardoor mijn merrie tilt sloeg op de diagonaal in volle bokgalop om voor de muur plots te draaien. deze laatste beweging kon ik niet uitzitten (ik was wel wat rodeo gewoon) en ben vol op de muur gevlogen en de grond op. Dit was voor mij het signaal. Veel mensen zeiden 'dat paard gaat jou verongelukken' toen gaf ik hen allen gelijk. Je leven is inderdaad meer waard dan een karakterkop van een paard.
Maar je bent een liefdevolle eigenaar en als je ooit de beslissing zou moeten nemen weet dan dat je echt alles uit de kast gehaald hebt! Succes en sterkte in het traject!
He, wat vervelend! Herkenbaar van het de pannen van het dak dressuren, als ze er zelf zin in had..
Ik had die zondag op buitenrit zelf ook echt het gevoel van hier ga ik zo mee verongelukken, dit gaat écht niet goed. Was voor mij ook het punt dat ik besloot dat mijn leven me toch wel heel lief is.
Weet jij hoe het afgelopen is met dit paard? Of ze nog leeft, het ergens goed doet of wellicht toch ingeslapen is?
Inderdaad.. als ik het gevoel heb dat ik alles uit de kast gehaald heb kan ik de beslissing ook nemen zonder terug te kijken. Geen spijt, geen wat als. Dan is het zoals het is.
Hoppit schreef:Wat een verhaal en wat een eerlijke eigenaar ben jij
Zo veel mensen die 1) niet eens voldoende diagnostiek er op willen loslaten, 2) het - mogelijke - oplossingstraject niet willen ingaan en 3) vervolgens eieren voor hun geld kiezen en zo'n dier dan de handel in laten gaan. Oneerlijk voor het dier en oneerlijk voor een nietsvermoedende eigenaar die er mss zijn nek mee breekt.
Sterkte met het verloop en een mogelijke beslissing!
Dankje! Over hoe andere in deze dingen staan heeft me de afgelopen tijd helaas ook doen verbazen . Hoewel ik er ook liever gewoon een hoop geld voor krijg zodat ik er een andere, gezonde, voor terug kan kopen. Dat zou ik ook liever hebben, de makkelijkste weg. Maar dat is moreel gezien voor mij niet mogelijk. Praktisch mogelijk trouwens ook niet
leonie87 schreef:Krisje blijft mijn favourietje hoor! En vind het echt super hoe je dit aanpakt! We gaan duimen Volgende week!
♡