Wat een jaar... 
Zoals misschien vele van jullie wel weten liep het in maart 2019 mis, Diallo was onverklaarbaar onregelmatig en lastig. Er was iets, en het was heel lang zoeken wat het precies was want niemand kon meteen iets vinden. Dierenarts niet, osteopaat niet, tandarts niet... Dan maar opgeladen en naar de kliniek gebracht. Daar kreeg Diallo de diagnose van Kissing Spine en Spondylose.
In november 2019 heb ik Diallo verhuisd naar een soort van paddock paradise vlak bij mij thuis. Daar staat hij op heden nog steeds met een pony-vriend van 20 jaar.
Diallo is nog steeds even happy, krijgt geen medicatie en doet het tot op heden eigenlijk super.
Een echt luizenleven dus. Voor mij betekende dit echter het einde van mijn paardensport carrière. Ik zag het niet meer gebeuren dat ik nog een paard ging kopen, maar al snel werd dat gemis ongelofelijk groot en maakte ik een afweging.
Na mijn examens in januari ging ik al snel op zoek naar een opvolger voor Diallo. 7 februari stond er al een nieuw paard op stal
De toen 2 jaar en 10 maand oude Marie (Toto jr x Bretton Woods) kwam rechtstreeks uit de opfok dus kende nog niks (echt letterlijk niks), wat best een uitdaging was. Maar ik was echt wel opslag verliefd op dit paard. Een dikke week later werd ze volledig gekeurd en kwam vlekkeloos door de keuring, dus ze mocht blijven!
De eerste bezichtiging
We gingen al redelijk snel aan de slag, ik had een goede instructrice gezocht die me met heel dit proces ging helpen en de bedoeling was dat ik ze ook zelf ging zadelmak maken. Ik heb in het verleden veel jonge paarden gereden en ook enkele zadelmak gemaakt en doorgereden, maar het was toch even terug wennen om met een jong paard te werken na 5 jaar Diallo. Zeker omdat Marie echt niks niks niks gewend was. Ze bleek dan ook nog eens van alles en iedereen heel erg onder de indruk te zijn (ondanks dat ze een echte knuffelkont is), maar die eerste weken, phoe, dat was toch even tanden bijten.
Ik kreeg na week 2 al een trap op mijn arm, gelukkig niks ergs. De corona crisis gaf ons gelukkig wel de tijd om op ons gemak aan de slag te gaan.
In maart ging ik dan ook nog eens op pad met Diallo.
Marie reageerde echt heel heftig op bepaalde dingen. Ze moest constant van alles verschieten (en ontploffen), maar vervolgens stond ze gelukkig wel terug braaf naast je. Al snel bleek Marie wel ongelofelijk intelligent en nieuwsgierig te zijn. Hierdoor pakte ze de dingen, eenmaal het enge gedeelte voorbij was, heel snel op.
Eind april mocht Marie eens op de foto, ze was intussen ook 3 jaar geworden
We gingen verder met het zadelmak maken, het ging steeds meer de goede kant op.
Vanaf ik 1x er op gezeten had hebben we Marie tot en met eind juni rust gegeven. Even tijd om over alles na te denken, ze was ook nog heel puppy en wou haar absoluut niet overvragen op deze leeftijd. Daarna hebben we haar terug opgepakt en zijn we echt beginnen zadelmak maken. Na de 5de keer er op verschoot Marie en heb ik een duiker gemaakt. Ben naar het ziekenhuis gemoeten maar ben er vanaf geraakt met een whiplash. Mijn lesgeefster heeft de weken nadien vooral Marie verder opgepakt.
Eind juli ging alles zo goed waardoor we Marie terug even een maand rust gegeven hebben. Eind augustus hebben we haar dan terug opgepakt, wat weer eigenlijk super goed ging.
We hadden ons intussen ingeschreven voor onze eerste wedstrijd op 20 september. Ik had alvast mijn hele wedstrijdoutfit van onder het stof gehaald en een nieuwe wedstrijdvest gekocht. Helaas maakte ik toen weer een duik, Marie verschoot van mijn been die tegen het hek botste, ik viel recht op mijn schouder en had een luxatie en een gescheurd AC gewricht. (Nee, ik kan inderdaad écht niet vallen
) Ik ben er onmiddellijk terug opgekropen, maar achteraf toch dus maar naar het ziekenhuis gegaan voor foto's, en wat een pech...
Marie deed het echter wel heel goed op wedstrijd met mijn instructrice en behaalde 70% met een paar keren een 7,5.
Marie was héél gespannen maar echt super braaf. Wat was ik trots!
Na de wedstrijd kreeg Marie 2 weken rust. Het heeft even geduurd voor ik terug kon rijden, tot op heden zit ik nog altijd met de revalidatie van mijn schouder die helaas niet loopt zoals het zou moeten. Volgende week krijg ik te horen wat er verder staat te gebeuren, want ik boek zelf niet genoeg vooruitgang in mobiliteit en kracht dat men verwacht had. Gelukkig heb ik tijdens het rijden weinig last.
http://boktimg.nl/img/m/DNw6vy.jpg[/img]
Ik zit nu sinds een dikke 2 weken terug op mijn paard. Ik had toch even ook wat schrik door de val, maar die is intussen ook wel weer gesust.
Ondertussen ben ik ook nog eens met Diallo op pad geweest.
http://boktimg.nl/img/m/Q3q9QW.jpg[/img]
En pakken Marie en ik verder het rijden op!
http://boktimg.nl/img/m/LE3gVn.png
http://boktimg.nl/img/m/SfEsFb.jpg[/img]
Zoals misschien vele van jullie wel weten liep het in maart 2019 mis, Diallo was onverklaarbaar onregelmatig en lastig. Er was iets, en het was heel lang zoeken wat het precies was want niemand kon meteen iets vinden. Dierenarts niet, osteopaat niet, tandarts niet... Dan maar opgeladen en naar de kliniek gebracht. Daar kreeg Diallo de diagnose van Kissing Spine en Spondylose.
In november 2019 heb ik Diallo verhuisd naar een soort van paddock paradise vlak bij mij thuis. Daar staat hij op heden nog steeds met een pony-vriend van 20 jaar.
Diallo is nog steeds even happy, krijgt geen medicatie en doet het tot op heden eigenlijk super.
Een echt luizenleven dus. Voor mij betekende dit echter het einde van mijn paardensport carrière. Ik zag het niet meer gebeuren dat ik nog een paard ging kopen, maar al snel werd dat gemis ongelofelijk groot en maakte ik een afweging.
Na mijn examens in januari ging ik al snel op zoek naar een opvolger voor Diallo. 7 februari stond er al een nieuw paard op stal
De toen 2 jaar en 10 maand oude Marie (Toto jr x Bretton Woods) kwam rechtstreeks uit de opfok dus kende nog niks (echt letterlijk niks), wat best een uitdaging was. Maar ik was echt wel opslag verliefd op dit paard. Een dikke week later werd ze volledig gekeurd en kwam vlekkeloos door de keuring, dus ze mocht blijven!
De eerste bezichtiging
We gingen al redelijk snel aan de slag, ik had een goede instructrice gezocht die me met heel dit proces ging helpen en de bedoeling was dat ik ze ook zelf ging zadelmak maken. Ik heb in het verleden veel jonge paarden gereden en ook enkele zadelmak gemaakt en doorgereden, maar het was toch even terug wennen om met een jong paard te werken na 5 jaar Diallo. Zeker omdat Marie echt niks niks niks gewend was. Ze bleek dan ook nog eens van alles en iedereen heel erg onder de indruk te zijn (ondanks dat ze een echte knuffelkont is), maar die eerste weken, phoe, dat was toch even tanden bijten.
Ik kreeg na week 2 al een trap op mijn arm, gelukkig niks ergs. De corona crisis gaf ons gelukkig wel de tijd om op ons gemak aan de slag te gaan.In maart ging ik dan ook nog eens op pad met Diallo.
Marie reageerde echt heel heftig op bepaalde dingen. Ze moest constant van alles verschieten (en ontploffen), maar vervolgens stond ze gelukkig wel terug braaf naast je. Al snel bleek Marie wel ongelofelijk intelligent en nieuwsgierig te zijn. Hierdoor pakte ze de dingen, eenmaal het enge gedeelte voorbij was, heel snel op.
Eind april mocht Marie eens op de foto, ze was intussen ook 3 jaar geworden
We gingen verder met het zadelmak maken, het ging steeds meer de goede kant op.
Vanaf ik 1x er op gezeten had hebben we Marie tot en met eind juni rust gegeven. Even tijd om over alles na te denken, ze was ook nog heel puppy en wou haar absoluut niet overvragen op deze leeftijd. Daarna hebben we haar terug opgepakt en zijn we echt beginnen zadelmak maken. Na de 5de keer er op verschoot Marie en heb ik een duiker gemaakt. Ben naar het ziekenhuis gemoeten maar ben er vanaf geraakt met een whiplash. Mijn lesgeefster heeft de weken nadien vooral Marie verder opgepakt.
Eind juli ging alles zo goed waardoor we Marie terug even een maand rust gegeven hebben. Eind augustus hebben we haar dan terug opgepakt, wat weer eigenlijk super goed ging.
We hadden ons intussen ingeschreven voor onze eerste wedstrijd op 20 september. Ik had alvast mijn hele wedstrijdoutfit van onder het stof gehaald en een nieuwe wedstrijdvest gekocht. Helaas maakte ik toen weer een duik, Marie verschoot van mijn been die tegen het hek botste, ik viel recht op mijn schouder en had een luxatie en een gescheurd AC gewricht. (Nee, ik kan inderdaad écht niet vallen
) Ik ben er onmiddellijk terug opgekropen, maar achteraf toch dus maar naar het ziekenhuis gegaan voor foto's, en wat een pech...Marie deed het echter wel heel goed op wedstrijd met mijn instructrice en behaalde 70% met een paar keren een 7,5.
Marie was héél gespannen maar echt super braaf. Wat was ik trots!Na de wedstrijd kreeg Marie 2 weken rust. Het heeft even geduurd voor ik terug kon rijden, tot op heden zit ik nog altijd met de revalidatie van mijn schouder die helaas niet loopt zoals het zou moeten. Volgende week krijg ik te horen wat er verder staat te gebeuren, want ik boek zelf niet genoeg vooruitgang in mobiliteit en kracht dat men verwacht had. Gelukkig heb ik tijdens het rijden weinig last.
http://boktimg.nl/img/m/DNw6vy.jpg[/img]
Ik zit nu sinds een dikke 2 weken terug op mijn paard. Ik had toch even ook wat schrik door de val, maar die is intussen ook wel weer gesust.
Ondertussen ben ik ook nog eens met Diallo op pad geweest.
http://boktimg.nl/img/m/Q3q9QW.jpg[/img]
En pakken Marie en ik verder het rijden op!
http://boktimg.nl/img/m/LE3gVn.png
http://boktimg.nl/img/m/SfEsFb.jpg[/img]
Bedankt voor het meelezen en als je ons graag nog verder wil volgen heb ik een volgtopic!
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=1&t=1983915
! 
Weet dat je eigenlijk zoiets niet mag zeggen als je twee paarden hebt. Maar ja, het is toch een hele andere. Veel soepeler en aangenamer om te rijden ook. Ondanks de duikers 
