
Stylisch is het wel. Dat platina blond.

Het was altijd een balans vinden tussen vlechten, vlechten uithalen, wassen, borstelen. Als je een vlecht te lang liet zitten ging het vervilten en knopen, maar je wilde ook niet iedere dag een nieuwe vlecht maken, want dan breekt het haar ook af.
Het kon nooit los, want het was zo lang dan hij er op ging staan, liggen, opat enz. Het idee dat er iets met zijn manen zou gebeuren had ik al ruim een jaar los gelaten. Maar voorheen, jaren lang spanning of er niet perongeluk een hap uit was genomen door lieftallige paardenvriendjes. Zelfs manenzakken heeft hij gehad.
Eerst wil ik een hommage aan zijn lange manen geven.

Zijn manen hebben hem een cover en poster in de penny gegeven ruim 2 jaar terug. Dit was de poster.

En hij heeft in de bit gestaan. (Beide foto's door Nikki de Kerf btw.)

Een kleine meisjesdroom was het wel.



Vlechten vlechten vlechten....




Manen voor dagen. (Foto's uit verschillende jaren, daarom ook verschillende lengtes)
Maar van de week ging ik aan het wassen en kwam ik tot de trieste conclusie dan zijn schitterende manen niet meer zijn wat het was. Ik twijfelde al ruim een half jaar of het niet eens tijd werd voor verandering. Dit was het moment dat ik me realiseerde dat het echt niet meer kon.


Eerst alles netjes in vlechten verdeeld, zodat ik de lange vechten wel als aandenken mee naar huis kon nemen.
http://boktimg.nl/img/m/1Wv45M.jpg
Nog een laatste keer mijn handen door dat lange haar heen.
https://youtu.be/xTBn_I5fTrE

Toen was het er vanaf.

Beetje bijgewerkt en gelijk zijn nieuwe coupe maar eens even uittesten! Hij is er zelf erg content mee

Van de week zal het nog bijgewerkt worden. Nu zit er nog slag in van het eeuwige vlechten. Dus zodra het uitgezakt is, dan bijwerken.
