Het paard is meester.
Vorige week zat ik in het zonnige Spanje bij de training El Caballo es Maestro. Het is een training met de hulp van de Spaanse paarden op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en persoonlijk leiderschap. Het was een onvergetelijke en life-changing ervaring in het mooie Andalusië.
De training vond plaats in het natuurgebied Sierras Subbeticas waar we hebben gewerkt met de topkwaliteit paarden van Hermanos Gamachos Benitez. Deze paarden groeien op in het wild waar ze ruim 600 ha tot hun beschikking hebben.
Er zijn ook heel veel foto's gemaakt. Zowel door mijzelf als door de mede-deelnemers. Een van hen was een fotograaf en had ook haar camera bij. Ik heb toestemming van hen om de foto's te gebruiken en jullie zo een beetje mee te laten genieten van dit avontuur. Doordat het de weken voordat wij kwamen erg veel geregend had in het gebied, waren de bergen mooi groen! Ook de waterval die we bezochten kwam nu een mooie stroom vanaf, vorig jaar stond de waterval tijdens de training droog.
De dag van aankomst hebben we met elkaar kennis gemaakt. Verder een rustige avond waarin iedereen kon bijkomen van de reis.
De eerste dag hebben we na een heerlijk ontbijt gekeken naar wie ben ik en wat zijn mijn kwaliteiten (en valkuilen). Daarna zijn we op pad gegaan naar de merrievallei. De kudde merries bestond uit ongeveer 15 tot 20 paarden inclusief de veulens. In de kudde liepen de merries met hun veulen aan de voet, maar ook de jaarlingen en tweejarige en oudere merries zonder veulen bij elkaar. De merries zien eigenlijk amper mensen. De herder die in de merrievallei woont zorgt iedere ochtend dat de merries gevoerd worden en houdt ze in de gaten als ze moeten bevallen. Als de veulens afgespeend moeten worden zorgt hij hier ook voor en dan verzorgd hij ze ook meteen. Dingen als een wormenkuur, leren vast staan, voetjes geven etc. worden dan allemaal geleerd. Daarnaast komt de eigenaar kijken om te zien welke merries hij wilt houden en welke verkocht zullen worden, de hengsten worden eigenlijk allemaal verkocht. Daarna gaan de merries terug de kudde in en de hengsten gaan naar de andere kant van de berg.
Met de auto reden we naar de boerderij en onderweg waren we al op zoek naar de merries, want ze konden immers bijna overal staan
dus goed zoeken zodat we daarna ook wisten waar we konden parkeren. Ze stonden dit keer vlak bij de boerderij, dus we hadden ze zo gevonden. 1. net de berg op gelopen en daar stonden ze dan, nieuwsgiering naar ons te kijken.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
nog een uitzicht over de kudde
13.
de prachtige waterstroom bij de merries, die vol met bloemetjes stond. Erg bijzonder om te zien
14.
Het was echt heel bijzonder om zo tussen de merries te lopen. De merries zien in hun hele leven dus amper mensen, maar hebben dus ook geen slechte ervaringen met mensen. Ze zijn zo zacht en vriendelijk en nieuwsgierig. Echt heel bijzonder en rustgevend om je daar tussen te bevinden.
De tweede dag gingen we in de piste aan het werk met de paarden. Hierbij moesten we bijvoorbeeld met een groepje het paard tussen de balkjes door sturen zonder het paard aan te raken. Door de opvoeding van de paarden in de kudde, zijn de paarden erg licht gevoelig en reageren ze ontzettend puur. Heel leerzaam om zo naar je eigen leiderschap te kunnen kijken. Ik heb hier geen foto's van omdat op de foto's de deelnemers herkenbaar aanwezig zijn en ik dat niet zo op internet wil plaatsen.
De laatste dag zouden we de hengstenberg gaan bezoeken. Nadat de jaarling hengsten bij hun moeder weg zijn gehaald komen ze op de boerderij van Mieke (een van de mede organisatoren die al sinds haar 19e in Spanje woont en al jaren met deze paarden werkt). Mieke leert ze dezelfde dingen als die de herder de merries leert, dus vast staan, mee lopen en voetje geven bijvoorbeeld. Maar ook om alleen van de groep weg te gaan. Daarna komt de grote wisseltruc. De 2 en 3 jarige in de bergen komen terug naar de boerderij, en de jaarlingen gaan de bergen in. De 2 jarige worden ook weer verzorgt en getraind net zoals de eenjarige en gaan daarna terug de bergen in bij de 1 jarige. De 3 jarige blijven bij de boerderij en worden verder beleerd en uiteindelijk verkocht. Veel 3 jarige zijn al verkocht als veulen en worden na het beleren opgehaald.
Het gebied van de hengsten is groot, rotsachtig en op verschillende plekken behoorlijk steil. Het is echt ruig terrein. Samen met Mieke gingen we de laatste ochtend op pad om de hengsten te zoeken op de berg. We wisten van te voren niet waar ze zouden zijn, dus dit kon een half uur lopen zijn, maar ook 2 uur lopen. En uiteraard hadden wij het geluk dat ze ver weg stonden
De tocht over de berg was best wel pittig! Het was ruim een uur alleen berg op lopen met ook flinke steile stukken erbij. In het kader van de training was deze tocht ook een mooie metafoor over hoe het leven is. Hele mooie stukken waarin je je het gelukkigste mens op aarde vind, maar ook momenten waarop je denkt ik kan niet meer
En dan mag je gerust even rustig aan doen, een pas op de plaats maken en dan kun je zo weer verder. Iets wat we/ik in het leven eigenlijk te weinig doe. Toen we uiteindelijk de hengsten zagen was het ook echt zo gaaf! Je daar tussen te mogen begeven voelt zo rijk! En daarnaast was het echt een mooie beloning om na die zware tocht je doel te behalen. Ondanks dat het beklimmen van de berg echt niet heel soepel ging met m'n minimale conditie en blaren (ik heb wel 10x gedacht dat ik dood zou gaan van vermoeidheid 
). Was het zeker de moeite waard en zou ik het zo weer doen.15.
16.
17.
Uiteindelijk een super ervaring om nooit meer te vergeten!
Met veel nieuwe inzichten in mezelf en mijn patronen weer naar huis. Ik heb er echt veel van geleerd en heb het ontzettend naar mijn zin gehad. Het was echt zo ontzettend gaaf!
De foto's zijn in kwaliteit helaas wel wat achteruit gegaan, maar ze geven het beeld wel goed weer denk ik. De foto's met logo zijn gemaakt door Carla de Reus.
Owja, en volgend jaar gaan ze weer.. dus wie ook eens mee wilt?!
Volg je mee? -->
