Dat is mijn motto geworden afgelopen twee jaar. Ooit ben ik als pennymeisje op een manege begonnen en heb ik verzorgpaarden gehad. Maar een eigen paard waar ik mee kon doen en laten wat ik wilde was uiteindelijk wel mijn grootste droom. Misschien wat wedstrijdjes rijden, zo nu en dan wat grondwerk.. Maar eindeloze buitenritten maken vond ik toch wel het mooiste.
Begin vorig jaar besloot ik de knoop door te hakken en op zoek te gaan naar een eigen paard. Ik had er hard voor gewerkt en gespaard.
Ik zocht een paard die niet te hoog in het bloed zat maar wel met karakter. Een die voor je door het vuur zou gaan als deze je vertrouwde, met een beetje maat en het liefst een stevige hals met lange manen en een dikke staart aan de kont.
Een kennis die een PRE merrie voor een andere kennis reed benaderde mij. Wegens tijdgebrek wilden ze haar verkopen. Het was een moeilijk besluit, dat wel, maar ze had al 3 maanden stil gestaan.. Ik ben 2x wezen kijken. De 1e x heb ik wat gereden en de 2e x wat gelongeerd. Ik was in de wolken en besloot haar te kopen.
Op 8 Juli 2017 is ze op een pensionstal niet heel ver bij mij vandaan komen staan. Vandaag precies een halfjaar geleden!
Dit is:
Revoltosa XCIV(Toos)
Merrie
Als 3jarige uit Malaga gehaald
Apta (keuring)goedgekeurd
166cm
01-07-2007
M1+3(bij de vorige eigenaar)
Toen ze er net was genoot ze gelijk al van het uitzicht. De regen trok net weg.
1.

2.

Als eerst veel wandelingen gemaakt..
3.

4.

5.

6.


En.. Eens een pennymeisje.
7.

Altijd een pennymeisje?

8.

Lekker in de wei..
Met haar grote liefde

9.

Altijd met het neusje vooraan..
10.

Uiteindelijk een goed zadel gevonden die iets aangepast moest worden. Maar we konden eindelijk rijden!
11.

12.

Even wat jonge zwaluwtjes op stal er tussendoor

13.

En langzaam begon het kouder te worden..
14.

En viel er sneeuw!
15.

En ik hoop nog vele jaren met haar samen te hebben
