
Tijdens de stop, fietste ik op (paralympisch) topniveau in het talententeam, verloor ik heel onverwachts mijn moeder, werd ik met PTSS gediagnosticeerd, onderging ik nieuwe therapieën om het leven met mijn cerebrale parese wat fijner te maken, fietste ik de Alpe d'HuZes, maar moest ik door een enorme achteruitgang van mijn lijf (agv mijn beperking) ook het wielrennen verlaten.
In een aantal weken werd mijn beperking zo hevig dat ik amper kon lopen, niet meer zonder pijn kon fietsen, spalken aangemeten kreeg en alles weer opnieuw moest leren.
Het was allemaal niet makkelijk en het genieten ging niet meer. Wat was ik blij met deze twee toppers die me stapje voor stapje weer leerden genieten. Ik merk dat mijn lijf weer een stukje beter meewerkt en durf alles aan.
Daarnaast kreeg ik de unieke kans om Boris te gaan beleren. Hij was tot nu toe alleen ingezet als grasmaaier, dus een enorme uitdaging. Zo gaaf!
Voorbereidend werk - schriktraining (rechtsonder Floor rijden)

Eerste keer de dijk op en neer

Eerste keer het zadel op

Naar het longewerk


Naar een eerste keer erop, zo trots!

Met Floor leer ik eindeloos genieten van de machtige dingen in het leven, op buitenrit, zonder zadel en springen!




Floors manen zijn in de drie jaar dat ik haar niet gezien heb ontzettend gegroeid. Dus als bezigheidstherapie, maar ook een zeer goede oefening voor mijn motoriek, maak ik verschillende vlechten in haar manen:D

Stukje bij beetje leer ik te dealen met misschien wel het grootste verlies in mijn leven & de acceptatie van de achteruitgang van mijn beperking. Maar dat kan ik niet zonder deze twee toppers en hun eigenaresse. Ik mag alles doen met ze. Om mijn grenzen te verleggen, ga ik ondanks mijn CP een clinic Working Equitation doen in juni met Floor. Zo onwijs veel zin in!
"Sometimes I think my physical setback is the most beautiful thing happened to me. I haven't got any stress, just loving and enjoying the things in life."