Geplaatst Toen ik 13,5 was en van de pony's was gegroeid gingen we langzamerhand op zoek naar een paard. Een goed paard heeft dan wel geen kleur zegt men, maar als we dan toch op zoek waren én geen haast hadden konden we net zo goed alleen bij blauwschimmels gaan kijken.
Zo gezegd, zo gedaan.Na ongeveer 4-5 blauwschimmels bekeken te hebben kwamen we op een stal terecht waar ik 3 paarden gereden heb, waarvan 1 blauwschimmel, en laat nou net die het beste bij mij passen. Nog een keertje daar gaan rijden en daarna de knoop doorgehakt. Ik had mijn eerste paard!
Viavia - schimmelruin - M2 dressuur - 1.70m hoog
Eerste dag bij ons:
We hebben eerst veel privé lessen genomen en zijn daarna dressuurwedstrijden gaan rijden. In de B hadden we alleen maar eerste prijzen en daar waren we met 3 wedstrijden uit. Toen we L gingen starten gingen de punten omlaag en liepen we tegen problemen aan.
Het ging alsmaar slechter en ik had er geen zin meer in. Tijdens de indoor wedstrijden zaten we steeds rond de 170-175 punten, maar op de outdoor wedstrijden was hij totaal oncontroleerbaar en dat kon ik als 15-jarige niet goed aan. Ik zal die ene wedstrijd nooit vergeten. Zondagmiddag, 30 graden, groot open veld om los te rijden met zo'n 30 paarden erop en ik had hem totaal niet onder controle. Hij stond recht overeind met losrijden en ook tijdens de proef had ik weinig over hem te zeggen. We hebben een tijdje privéles genomen op een dressuurstal, maar ook hierdoor verbeterde het resultaat niet. Er zaten fijne dagen tussen, maar over het algemeen ging het niet.
Uit wanhopigheid zijn we op een dag maar eens gaan springen. Paardje had 0 springervaring, maar liet meteen merken dat hij het erg leuk vond! We zijn springlessen gaan volgen en na een paar weken deden we een oefenparcoursje van 80 cm.
Ik was al trots dat ik een blauwschimmel had, maar dat hij nu ook nog een springpaard leek te worden maakte me nóg trotser.
Al snel kwam de startpas en zo begonnen we in de B. Een jaar laten sprongen we in het L en waren we nog steeds nooit zonder winstpunten thuis gekomen.
Op 29 februari 2016 kreeg ik een mailtje dat Viavia en ik geselecteerd waren voor de Regiokampioenschappen van Gelderland en Flevoland in het 1.10m. Ik had tranen van geluk dat ik daar met hem heen mocht. Hier eindigden we na een mooie foutloze ronde als 13e van de 52. Nét geen plek op het NK, maar ik was al zó blij dat we daar mochten rijden.
Op 27 december 2016 deden we mee aan Kerstconcours Alverna met als doel de punten voor het M binnen te halen. Dat lukte fantastisch. Met een foutloze ronde en een supersnelle foutloze barrage eindigden we als 4e van de 52. Daar kwam ook meteen iemand naar mijn vader toe of Viavia te koop was. Uhm nee, eigenlijk niet... Maar aangezien paard al 15 was en af en toe toch wel héél sterk was in het parcours hebben we de geïnteresseerden toch een kans gegeven. Zo hadden we de volgende dag dus ineens kopers voor hem en na 3 weken niets gehoord te hebben kregen we toch bericht dat ze hem wilden hebben.
Losgerukt met het trailerladen en vervolgens een diepe sloot in gevlogen waar hij zo groen als wat van het kikkerdril uit kwam. Vier jaar later zijn schedel gebroken, omdat hij met een rotgang de stal in vloog en zijn hoofd stootte.
Viavia, een paard met karakter. Een paard die de ring niet in wilde op concours, maar als hij er eenmaal in was 200% inzet toonde. Een paard die na het foutloos springen van een 1.20m parcours niet over een los balkje op de grond durft te stappen. Een paard die altijd maar spelletjes bleef spelen als ik hem uit de wei wilde halen, waardoor ik soms geen eens zin meer had om te rijden. Een paard die snel ging steigeren als hij niet op zijn gemak was en waardoor we twee keer samen achterover zijn gevallen, maar bovenal een paard met een geweldige GO. Een paard die mee dacht in het parcours en zelf ook foutloos over de finish wilde komen. Een paard waarmee ik samen van 0-springervaring naar de punten voor de M ben gegaan en een paard waar altijd veel naar gevraagd werd als we op concoursen waren.
Viavia gaat zijn springcarrière voorzetten in Turkije, Istanbul.
Ik ga je missen maatje. Wees lief en zorg dat je nieuwe eigenaren net zo veel plezier met je gaan hebben als wat ik heb gehad
. 
