*slik*...
Dank jullie wel... Het was idd de lol, liefde en vertrouwen wat ik op de foto vastgelegd wou hebben.
Het was echt een paard uit duizenden, een zeldzaam dier, zo een die je (als je geluk hebt) maar 1x in je leven tegenkomt..
Dat maakte het besluit zowel moeilijk als makkelijk... Het is zo moeilijk om zo'n geweldig paard te laten gaan, onze rots in de branding, onze avonturier, onze mamma en onze troost...
Maar juist zo'n geweldig dier verdient het niet om te lijden omdat wij geen afscheid kunnen nemen.
Zij mocht kiezen, ze is er jaren lang voor gegaan, blessure na blessure en ook met pijn. Ze gaf zelf aan dat ze plezier had in haar leven.
Maar de laatste blessure was de genade klap... Ze ging er nog voor en wij dus ook maar van de zomer gaf ze het op. Ze was zichzelf niet meer, je zag de pijn in haar lijf en in haar ogen... Genoeg is genoeg...