Geplaatst Al sinds 2003 droom ik van een valkmerrie nakomeling van mijn Haflingermerrie Daisy.
Daisy is een veulen van de verzorgpony die ik kreeg toen ik 11 jaar was. Toen ik 12 was, werd Daisy geboren. Op haar vierde werd ze verkocht en toen ze 7 jaar was, heb ik haar gekocht. Dat is inmiddels alweer 14 jaar geleden.
Toen ik haar kocht was ze drachtig en het jaar daarop was ik voor het eerst getuige van de geboorte van een veulen. Zo raakte ik besmet met het fokvirus. In dat zelfde jaar (2003) zag ik een valk die ik zo verschrikkelijk gaaf vond dat ik besloot dat ik ooit een valkmerrie nakomeling van Daisy wilde. Een merrie, zodat ik af en toe een veulentje kon blijven fokken.
Deze nakomeling wilde ik pas als Daisy wat ouder was.
Begin 2010 (Daisy was toen bijna 15) ben ik gaan zoeken naar de juiste hengst voor de verwezenlijking van mijn droom. Deze hengst vond ik in Sublime Sponté.
Met deze hengst had ik 37,5% kans op een valk. Daisy was drachtig en ik begon met duimen, want alleen valk was niet genoeg, ik wilde een merrie!
Op 12 mei 2011 werd TiSento geboren, geen valk, geen merrie, maar zoals iedereen weet, was hij mijn soulmate, mijn alles, mijn ziel, mijn redder
In 2012 liet ik Daisy nog een keer dekken door Sublime, en jawel, op 20 april 2013 was daar Fiore, mijn zo gewilde valkmerrie!
Wat was ik gelukkig! De eerste week heb ik iedere dag gehuild van geluk.
Helaas overleed TiSento op 4 december 2014 en de drang onstond om Daisy nog één laatste keer te laten dekken door Sublime. Dat had ik niet gedaan als Ti was blijven leven, want drie paarden was meer dan genoeg. Ondanks het feit dat ik een nieuwe droom had: Ooit twee van mijn eigen gefokte merries met hun veulentjes in het land te zien staan.
Een prachtige droom die ik ooit waar wilde maken. Maar Ti was er en Ti hoorde bij mij, dus die droom zette ik voorlopig opzij.
Op 23 mei van dit jaar beviel Daisy. In eerste instantie was ik ervan overtuigd dat het een palominomerrie was (mijn gevoel was overtuigd van een merrie en palomino? Tja.. dat was overduidelijk, toch? Totdat ik het staartje wilde optillen en ineens een zwart staartje zag!
IK HAD GEWOON WEER EEN VALKMERRIE! 
Dit prachtige meisje heet LaVie.
En dan vallen langzaam alle puzzelstukjes in elkaar:
Ik wilde een valkmerrie, maar kreeg een palomino hengst. Maar wat voor één. Ti trok me uit het dal waar ik destijds in zat en leerde me weer genieten van het leven en maakte me sterk genoeg om voor mijn geluk te kiezen.
Hij leerde me ook dat het niet om de buitenkant gaat, maar om het gevoel.
Toen ik opgekrabbeld was, gelukkig was en onafhankelijk van wat de wereld van me vond, zat zijn missie erop. Hij verliet de wereld en maakte plaats voor mijn nieuwe droom. Ik kreeg werderom een valkmerrie, maar dit keer eentje met zijn goudgele vacht en zijn heerlijk koele, geduldige, knuffelige, kusbare karakter. Ik heb een stukje Ti teruggekregen in een prachtige valkmerrie.
Mijn familie is weer compleet en als alles goed blijft gaan, zullen Fiore en LaVie over een paar jaar mijn droom van de twee veulentjes bij mijn eigen gefokte merries verwezenlijken.
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door Daisy. Mijn prachtige merrie, mijn steun en toeverlaat. Mijn opoetje
Zo, vandaar de titel
En dan nu de foto's die afgelopen vrijdag zijn gemaakt door Sicayes
Bedankt voor weer een hele leuke avond, Yes!
Opoe Dais, die alles mogelijk heeft gemaakt
Fiore, mijn prachtige gouden draak, die langzaam haar duivelsoortjes verliest
En LaVie, mijn knuffeltje (detail: Ze staat op deze foto precies voor de Ti-Mountain, de heuvel waar op ik Ti heb uitgestrooid)
GALOP!
Prachtige merrie, ik ben benieuwd wat voor wondertje zij volgend jaar gaat geven
Op deze foto begin je eindelijk een beetje haar aftekening op haar rechter voorvoetje te zien.
Na haar geboorte kon je aan haar hoefjes zien dat ze achter twee witte beentjes zou krijgen (witte hoefjes), linksvoor een zwart beentje (zwart hoefje) en rechtsvoor zou iets half wits worden (dat hoefje is precies voor de helft wit en zwart), maar er was met geen mogelijkheid te zien hoe die aftekening zou gaan worden. Maar nu wordt het langzaam duidelijker, een half wit kroonrandje naar de buitenkant van haar voetje en daar, ja... goede vraag.. het wit gaat daar omhoog, maar hoe het precies gaat worden is nog een raadsel. Maar ik vind het wel leuk. Twee echte witte voetjes achter en voor een zwarte en minimaal wit (beter dan drie echte witte en een hele zwarte
)
Fi is de afgelopen maanden getransformeerd in een knuffelmerrie
Vie
Fi
Prachtig, klein, lief meisjemeisje
Knap vrouwtje
Close-up PlakBaby
En mijn complete gezinnetje
Dankjewel, lieve Dais
Daisy is een veulen van de verzorgpony die ik kreeg toen ik 11 jaar was. Toen ik 12 was, werd Daisy geboren. Op haar vierde werd ze verkocht en toen ze 7 jaar was, heb ik haar gekocht. Dat is inmiddels alweer 14 jaar geleden.
Toen ik haar kocht was ze drachtig en het jaar daarop was ik voor het eerst getuige van de geboorte van een veulen. Zo raakte ik besmet met het fokvirus. In dat zelfde jaar (2003) zag ik een valk die ik zo verschrikkelijk gaaf vond dat ik besloot dat ik ooit een valkmerrie nakomeling van Daisy wilde. Een merrie, zodat ik af en toe een veulentje kon blijven fokken.
Deze nakomeling wilde ik pas als Daisy wat ouder was.
Begin 2010 (Daisy was toen bijna 15) ben ik gaan zoeken naar de juiste hengst voor de verwezenlijking van mijn droom. Deze hengst vond ik in Sublime Sponté.
Met deze hengst had ik 37,5% kans op een valk. Daisy was drachtig en ik begon met duimen, want alleen valk was niet genoeg, ik wilde een merrie!
Op 12 mei 2011 werd TiSento geboren, geen valk, geen merrie, maar zoals iedereen weet, was hij mijn soulmate, mijn alles, mijn ziel, mijn redder
In 2012 liet ik Daisy nog een keer dekken door Sublime, en jawel, op 20 april 2013 was daar Fiore, mijn zo gewilde valkmerrie!
Wat was ik gelukkig! De eerste week heb ik iedere dag gehuild van geluk.Helaas overleed TiSento op 4 december 2014 en de drang onstond om Daisy nog één laatste keer te laten dekken door Sublime. Dat had ik niet gedaan als Ti was blijven leven, want drie paarden was meer dan genoeg. Ondanks het feit dat ik een nieuwe droom had: Ooit twee van mijn eigen gefokte merries met hun veulentjes in het land te zien staan.
Een prachtige droom die ik ooit waar wilde maken. Maar Ti was er en Ti hoorde bij mij, dus die droom zette ik voorlopig opzij.
Op 23 mei van dit jaar beviel Daisy. In eerste instantie was ik ervan overtuigd dat het een palominomerrie was (mijn gevoel was overtuigd van een merrie en palomino? Tja.. dat was overduidelijk, toch? Totdat ik het staartje wilde optillen en ineens een zwart staartje zag!
IK HAD GEWOON WEER EEN VALKMERRIE! Dit prachtige meisje heet LaVie.En dan vallen langzaam alle puzzelstukjes in elkaar:
Ik wilde een valkmerrie, maar kreeg een palomino hengst. Maar wat voor één. Ti trok me uit het dal waar ik destijds in zat en leerde me weer genieten van het leven en maakte me sterk genoeg om voor mijn geluk te kiezen.
Hij leerde me ook dat het niet om de buitenkant gaat, maar om het gevoel.
Toen ik opgekrabbeld was, gelukkig was en onafhankelijk van wat de wereld van me vond, zat zijn missie erop. Hij verliet de wereld en maakte plaats voor mijn nieuwe droom. Ik kreeg werderom een valkmerrie, maar dit keer eentje met zijn goudgele vacht en zijn heerlijk koele, geduldige, knuffelige, kusbare karakter. Ik heb een stukje Ti teruggekregen in een prachtige valkmerrie.
Mijn familie is weer compleet en als alles goed blijft gaan, zullen Fiore en LaVie over een paar jaar mijn droom van de twee veulentjes bij mijn eigen gefokte merries verwezenlijken.
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door Daisy. Mijn prachtige merrie, mijn steun en toeverlaat. Mijn opoetje
Zo, vandaar de titel
En dan nu de foto's die afgelopen vrijdag zijn gemaakt door Sicayes
Bedankt voor weer een hele leuke avond, Yes!
Opoe Dais, die alles mogelijk heeft gemaakt
Fiore, mijn prachtige gouden draak, die langzaam haar duivelsoortjes verliest
En LaVie, mijn knuffeltje (detail: Ze staat op deze foto precies voor de Ti-Mountain, de heuvel waar op ik Ti heb uitgestrooid)
GALOP!
Prachtige merrie, ik ben benieuwd wat voor wondertje zij volgend jaar gaat geven
Op deze foto begin je eindelijk een beetje haar aftekening op haar rechter voorvoetje te zien.
Na haar geboorte kon je aan haar hoefjes zien dat ze achter twee witte beentjes zou krijgen (witte hoefjes), linksvoor een zwart beentje (zwart hoefje) en rechtsvoor zou iets half wits worden (dat hoefje is precies voor de helft wit en zwart), maar er was met geen mogelijkheid te zien hoe die aftekening zou gaan worden. Maar nu wordt het langzaam duidelijker, een half wit kroonrandje naar de buitenkant van haar voetje en daar, ja... goede vraag.. het wit gaat daar omhoog, maar hoe het precies gaat worden is nog een raadsel. Maar ik vind het wel leuk. Twee echte witte voetjes achter en voor een zwarte en minimaal wit (beter dan drie echte witte en een hele zwarte
)Fi is de afgelopen maanden getransformeerd in een knuffelmerrie
Vie
Fi
Prachtig, klein, lief meisjemeisje
Knap vrouwtje
Close-up PlakBaby
En mijn complete gezinnetje
Dankjewel, lieve Dais
.