Geplaatst Korte inleiding. Villa is zo'n 8 jaar geleden naar Nederland gekomen. Hij had een hele grote mond, stond meer op 2 benen dan op 4 benen, maar een klein hartje! Ik werkte destijds op de stal waar hij door geïmporteerd was en ik liep liever met een boog om hem heen dan hem naar de paddock te brengen. Het enige wat ik deed was hem borstelen in de stal, verder bleef ik bij hem uit de buurt.
Bij andere paarden was ook een no go, achteruit naar de boxen en flink er tegenaan trappen. Hij was echt a-sociaal.
Hij is naar een vriendin van mij gegaan, zij heeft hem verder opgeleid en hij kreeg meer en meer rust in zijn koppie. Nog steeds wel een grote mond, maar een klein hartje. Veel dingen kwamen voort uit angst.
Ik was in de winter altijd bij mijn vriendin, en dan moet je hem wel naar de wei brengen. En dan ga je er voor het eerst op, een puppy paardje toen nog. Maar ik vond hem steeds leuker worden.
Mijn vriendin had 8 paarden, waaronder Villa. Goya, mijn andere andalusier is al op leeftijd en we bleven wat hangen in de training; we gingen niet echt verder. Ze bood mij aan om Villa zomers mee te nemen naar huis en verder te trainen. Nou, graag! Wat een kans!
We begonnen elkaar steeds leuker te vinden, we hebben zelfs een paar Working Equitation wedstrijden gereden. Hij kwam tot rust, met alleen Good Old Goya om hem heen, en niet nog een stuk of 7 andere paarden. Hij aarde steeds meer. De zomer kwam aan zijn eind en ik kreeg de kans om Villa over te nemen. Wat was ik blij!
Hij is nu zo'n 2 jaar bij mij en we hebben al zoveel bereikt! Geen woorden voor.
En Goya heeft vast een groot aandeel gehad in de rust die hij nu heeft gekregen 
