Geplaatst De meeste van jullie weten dat op 22 april geheel onverwachts onze lieve Haflinger James is overleden.
Wat een schok, wat een ramp! Onze hele gezin, familie en vrienden waren en kapot van! Zo onverwachts uit ons leven gerukt, lieve James... De eerste paar dagen na James' dood leefden we in een roes. Zo onwerkelijk, ik keek elke keer in de weides of ik hem zag staan. Ik probeerde een glimp van hem op te vangen, ik probeerde hem te horen, maar hij was er niet meer.... nooit meer!
Langzaam gingen de dagen voorbij. Ik kwam amper mijn bed uit. Mijn maatje, mijn soumate James was niet meer. Ik werd langzaam aan een zombie. Ik deed mijn ding, ik bracht de kindjes naar school, maar meer kwam er ook niet uit handen.
James heeft in die tijd een speciaal gedenkhoekje gekregen in onze woonkamer. (Zie filmpje hierboven). Dat gaf al een inimini beetje 'rust'...
Maar de leegte die James achter liet was groot. Voor ons, maar ook voor Bliksem. In de eerste weken ging het nog wel aardig met hem. Natuurlijk heeft hij een week lang hele dagen naar hem gezocht, maar hij werd steeds rustiger. En daar waren we blij van om het rustiger te zien, want we wilden namelijk niet overhaast een nieuwe vriendje voor hem aanschaffen. Wij waren daar niet aan toe. Een leenpaardje hebben we nog overwogen, maar dat is toch niet doorgegaan.
Zo ging de tijd weer langzaam wat verder, maar die leegte werd steeds groter. Mijn verdriet steeds meer. Man, man, man wat mis ik James. Hoe kom ik door die moeilijke periode? Ik zag het allemaal even niet meer zitten, mijn verdriet spoelde me mee de afgrond in.
Daan en ik hebben veel gepraat. Hoe nu verder?
Ik werk op een manege voor mensen met een handicap, huilend tussen de paarden deed ik daar mijn ding. Ik hield het niet droog. Toch voelde ik wel een soort rust tussen de paarden, ondanks dat het ook veel verdriet los maakte. Mijn leidinggevende kent mij door en door. 'Je moet een ander paardje, alleen dat helpt jou hier door'. En dat zeiden meer mensen tegen mij. 'Zie het niet als vervanging van James, maar als een nieuw maatje. Een nieuw begin. Hij zal je er door heen helpen, om met een lach terug te kijken naar James, want James vergeten doen we nooit!'.
Maar was ik daar wel aan toe? Wilde ik dat wel? Ik wilde James... Maar ik besefte dat dat voorgoed voorbij was.
Ik keek af en toe eens op MP. Tja... foto's van paarden, heeeel veel paarden kwamen voorbij. Even wist ik niet meer wat ik moest doen. Het 'zoeken' voelde niet goed..
Dus ik besloot het anders aan te pakken. En plaatse een advertentie op Boktmarkt. Daarin vertelde ik het verlies van James. En dat ik langzaam opzoek was naar een ander paardje en een nieuw vriendje voor Bliksem.
Ik kreeg meerdere reacties, waarvan er een paar uitsprongen. Waaronder Haflinger Nicky!
Zijn eigenaresse stuurde me een heel lief mailtje en nodigde ons uit om eens een kijkje te nemen bij Haflinger Nick. Nicky stond niet te koop, maar mocht eventueel weg naar een huisje waar hij beter tot zijn recht kwam, want sportambities heeft Nick niet, maar zijn eigenaresse wel
En toen ze zag wat ik allemaal met James had gedaan dacht ze: 'Dát is wel iets voor Nick!'. Na een lange reis van dik 2 uur (met tussen pauzes bij verschillende toiletten, want poe wat was ik zenuwachtig
) kwamen we aan op de pensionstal waar Nick stond. We werden vriendelijk begroet En daar stond Nick. Een vriendelijk ogende Haflinger. Heb hem even lekker gehaaid en daarna zijn we naar de binnenbak gegaan. Ik mocht proefrijden op Nick! Eerst maar even met zadel. Maar later ook zonder, want dat was toch mijn ding. Lekker zonder zadel rijden. En dat gevoel was zo goed! Het klikte gelijk. Daan vertelde me dat ik een grijns op mijn smoel had van oor tot oor. En dat deed hem erg goed, want ik had al een tijdje niet meer gelachen. En zeker niet zo!
Kreeg die grijns maar niet van mijn kop.
Het was erg warm die dag, dus na een tijdje rijden ging ik hem lekker uitstappen. Ondertussen was ik wel heel benieuwd hoe hij met buiten rijden zou zijn. We spraken af dat we dat een volgende keer zouden doen, voor die dag was het genoeg geweest. En zo kon ik de eerste ontmoeting ook mooi laten bezinken.
Het voelde goed. Ik keek er positief op terug. En Daan merkte aan mij dat ik vol lof over hem sprak. Ook Nick's eigenares had er een goed gevoel bij. 'Je straalde helemaal!'
Ook mijn schoonzus die we wat foto's hadden gestuurd zei gelijk: "Lien! Je straalt weer!"
Gisteren was de grote dag, ik zou een buitenritje maken met Nick. En dat in onze eigen omgeving! Want Nick's eigenares had aangeboden om met Nick bij ons te komen.
Dus na dezelfde lange reis van dik twee uur kwamen ze bij ons aan. Het hele gezin was mee. Nick mocht eerst lekker de benen strekken in de weide, daar waar Bliksem al gelijk door had dat er een ander paard in de buurt was. Hij hinnikte luid en Nick hinnikte terug!
We zette Nick bij Bliksem in de weide. En dat klikte meteen tussen die twee, alsof ze niet anders waren gewend. Heel bijzonder. (foto is van later op de dag, niet de eerste ontmoeting)
We zagen dat het goed zat tussen die twee, dus zijn wij eerst lekker gaan lunchen met zijn allen om vervolgens Nick op te zadelen voor de buitenrit! Ik had er zin in!
Met zijn allen gingen we op pad. Twee gezinnen, met kinderen en Bliksem mocht ook mee, waar afwisselend ook op gereden werd door David en de dochter van Nick's eigenares.
Nick en ik reden voorop, en we waren helemaal Zen... Ik vergat de rest van de groep zelfs. 'Oja, even wachten op de rest'. Wat was dat een fijne rit! Lekker ontspannen en gewoon.... genieten! Dat woord gebruik ik bijna nooit. Maar dit was écht genieten! Ik moest er zelfs van huilen, omdat ik het zo mooi vond. Ik dacht... 'dit is hem!'.
Na de rit viel alles op zijn plek. Net of het zo had moeten zijn. Bliksem en Nick die bij elkaar stonden alsof ze nooit anders hadden gedaan, de buitenrit die zo relaxt ging. De eigenaren die het plekje voor Nick helemaal leuk vonden. En ze vonden het zo mooi hoe relaxt Nick was met mij en hoe vaak ik hem beloonde onderweg. Iedereen had een heel erg positief gevoel. Dus wij hebben samen gelijk de knoop doorgehakt. Nick mocht blijven!!
Welkom Nick!
Samen op onderzoek uit wat Daan in de weide aan het doen is.
Wat doe je?
Wat is dat?
Heb je nog wat lekkers?
