Geplaatst: 05-05-16 00:04 
Hoi!Op Goede Vrijdag (25 maart) kwam mijn vriendje echt terug in mijn leven. We zijn nu een goede maand verder en ik wil jullie graag een update geven!
(Hier ons hele verhaal: [ITP] What's meant to be will always find its way...)
Toen Ivar net terug op stal stond, was hij totaal niet het paard waar ik vroeger zo verliefd op was. Hij was sterk, stout, probeerde me uit, maakte me onzeker en er zijn dagen geweest dat ik dacht 'als het zo moet, hoeft het voor mij niet
'. Het was een beetje een Penny-droom die in duigen leek te vallen. Toch wist ik ook dat hij tijd nodig had om te wennen en dat mijn onzekerheid ten opzichte van hem geen positieve uitwerking had.De eerste dagen heb ik veel freestyle gedaan. Ik hoopte dat onze band daarmee terug zou komen, zoals ik jaren geleden ook was begonnen met hem. Toch merkte ik al snel dat Ivar meer uitdaging wilde, hij verveelde zich en onze band werd helemaal niet voelbaar sterker door het freestylen. Ik besloot niet zo hard op zoek te gaan naar datzelfde gevoel van vroeger, hem de tijd te geven weer rust in zijn koppie te krijgen en zelf niet meer zo onzeker te zijn.
Ik ben met hem gaan rijden. Maar oh, wat was hij sterk en gespannen en zo zwaar in de hand. Pfffff. Hoe kreeg ik dat eruit?!
Samen met mijn vriendin en tevens staleigenaresse, hebben we hem aan de dubbele longe gezet. Zij eerst aan de leidsels, daarna ik. Daarbij bleek hij helemaal niet zwaar in de hand of hard in de mond te zijn, hij liep als een zonnetje
Zo had ik hem nooit gezien!
Ik besloot hem dus onder het zadel, onder begeleiding, op te pakken. Ik krijg nu les van mijn vriendin en dat ging eigenlijk heel goed. Maar ik merkte dat hij af en toe flink schudde met zijn hoofd en het waren mijn vriendin en haar vriend opgevallen dat hij vaak eten liet vallen. Dus: tijd voor een tandartsbezoekje! Gelukkig had de tandarts al snel tijd.
Wat bleek? Mijn lieve vriendje had enorme haken op zijn kiezen. Zo scherp dat de binnenkant van zijn mond zelfs vol zat met wondjes! Ik voelde me natuurlijk mega schuldig, hij moet echt heel veel last gehad hebben, en dan toch nog zo braaf.... Ik was blij dat hij behandeld was. Hij was er helemaal suf van na afloop, zo spannend vond hij het!
En nu zijn we hier! We rijden lekker, hij is heerlijk zacht in z'n mondje, loopt mooi nageeflijk, heeft wel z'n truucjes zo nu en dan maar dat maakt hem juist zo leuk! Aan de hand is hij echt een doodbraaf beest, loopt aan een los touwtje overal langs. Onder het zadel vindt hij sommige dingen erg spannend die hij in vrijheid juist leuk vindt (de tractor bijv.), maar met wat overtuiging gaat hij overal langs.
We hebben ook onze eerste pasjes buiten het erf gezet, wat ook erg goed ging.
We zijn nog maar een maand verder (ook al voelt het al langer voor mij) en als ik zie hoeveel energie hij me nu weer geeft en hoe blij ik van hem word, weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt om hem te kopen. Ivar is nu 15 jaar en ik hoop hem de rest van leven zijn alles te kunnen geven wat hij verdient
Een kleine aanpassing in mijn houding naar hem toe heeft een wereld van verschil gemaakt. Nog steeds kan ik moeilijk geloven dat Ivar MIJN paard is, maar het is echt zo Ivar is m'n vriendje, m'n psychiater, m'n zon, m'n energie, m'n grootste liefde. Hij heeft voor mij gekozen en ik voor hem, en ik zal dat altijd blijven doen!
Hier een verzameling foto's van de afgelopen maand. Ik hoop dat jullie ze leuk vinden!
Slechte kwaliteit, maar hier word ik wel blij van!
Ik hou van jou, krullie
! 
Maar ik wil binnenkort inderdaad wel het zadel laten checken en eventueel vervangen, maar daar moet ik eerst weer geld voor hebben 
