Geplaatst In de stal was ze heel lief en iedereen wou er gelijk op.
Adjuna
Ik reed in die tijd altijd op een vast paard in de lessen. Ik had dus nog niet zo naar haar gekeken. Ze bleek niet de makkelijkste te zijn en na een paar weken was het zo dat niemand meer op haar wou rijden en dus werd ik er eens op gezet. Opstappen was een drama, rondjes draaien, naar achterlopen en als je dan eenmaal zat gelijk proberen weg te rennen. Ook tijdens het rijden waren er veel problemen, heel bang en enorm gevoelig. Maar ondanks dat vond ik haar geweldig
Ik zag gewoon dat ze niet gemeen was, ze was echt bang of had pijn...Na een aantal lessen en veel zeuren ben ik haar gaan leasen. Alles heel rustig aangepakt, voorzichtig opstappen, niet boos worden en geduld hebben. Ze had ook wat last van haar rug en dit werd opgelost. Het ging steeds beter en ik weet steeds gekker op haar.
Inmiddels konden we gewoon de bak ingaan, naar het midden lopen en opstappen. Soms als het heel druk was liep ze nog even een stapje naar achteren, maar ik was trots
Uiteindelijk ook wat proefjes meegepakt, dit vond ze echt geweldig op de enge voorlezer na
Elke dag kwam ik met een grote glimlach terug van stal
Na een jaar had mijn moeder opeens geen baan meer en moest ik stoppen met leasen. Ze ging de manege lessen weer in. Ik zag er achteruit gaan. Rennen, niet meer kunnen opstappen en zeer gefrustreerd. Ze werd tijdens het rijden strak vast gezet met touwtjes, want dan was ze 'rustig'. Het was gewoon echt geen manege paard. Ze is toen ook opeens van de een op de andere dag verkocht. Ik kwam op stal en ze stond er niet
Ik ben gestopt met rijden, ik vond er echt niets meer aan. Maar was elke dag bezig met het zoeken naar mijn meisie. Ik wist niets van haar. Behalve haar leeftijd, en dat ze Z had gelopen. Wonder boven wonder heb ik haar na 3 maanden gevonden. Ze stond bij een hele lieve vrouw, zij ging haar opknappen en daarna verkopen. Ik mocht zo vaak als ik wou komen kijken. Het was helaas 2 en een half uur rijden, dus ik ben maar 3 keer langs geweest dat half jaar.
Uiteindelijk zou het toch gaan lukken om haar te kopen. Ik haar eigenaar een berichtje gestuurd of ze haar al wou gaan verkopen. Ik kreeg een berichtje dat ze net afspraken had gemaakt om haar naar Finland te verkopen, want er was daar interesse in haar. Ik dacht dus net te laat te zijn... Maar gelijk daarna kwam een berichtje waarin stond, dat als ik echt interesse had, ze naar mij zou gaan.
Die week gelijk gaan kijken en nog een keer gereden. Dat weekend stond ze bij mij op stal. Ik denk dat ik me nog nooit zo gelukkig had gevoeld. Na een jaar was ze gewoon weer van mij. En vanaf 30 november mag ik haar mijn eigen paard noemen
De dag dat ze bij ons aankwam
Ze moest weer even wennen, maar inmiddels doet ze het zo goed. Ze is zo relaxed dat je bijna niet zou zeggen dat dit het bange paard is, wat ik 2 jaar geleden leerde kennen.
We hebben zelfs ons eerste buitenritje gemaakt en mijn moeder heeft erop gezeten.
En hopelijk mag ze nu voor altijd bij mij blijven
Haha, wat een ongelooflijk knap paard! 
