Geplaatst Volgende maand 5 jaar geleden kwam ik haar tegen..
Nadat ik op het punt stond om mijn zoektocht naar een leuk paardje op te geven omdat alle leuke voor mijn neus weg gekaapt werden, was zij daar ineens..
Prachtige arabische volbloed schimmel merrie, ik was gelijk verliefd
Goed, het moet verder wel ook klikken dus al na een paar dagen zijn we gaan kijken, ze was perfect.
Rustig, lief, en liep als een hondje achter me aan.
Enige was dat ze nooit echt goed door gereden was en al lang stil stond.. Geen probleem, ik had geen wedstrijd ambities en verder zouden we wel kijken..
Na een half jaar grondwerken en een band opbouwen voorzichtig het rijden gaan oppakken, uiteindelijk met les, vervolgens een half jaar gestopt met rijden omdat ik moest afvallen, om vervolgens met een schone lei weer verder te gaan, nu mijn gewicht ook niet meer in de weg zat konden we er voor gaan en het ging inderdaad steeds beter, al bleef het voor ons gewoon voor de "lol" rijden
Uiteindelijk zijn we na een paar jaar verhuisd van stalling , omdat ik zelf toen ben verhuisd..
Leek allemaal goed, tot ik er achter kwam dat dit mensen waren die in je gezicht lief doen maar je een mes in je rug steken..
Ik wou dus weer weg, trailer geregeld, toen stonden we daar maandag om 9 uur s ochtends, paard weg..
Zogenaamd terug gehaald door de vorige eigenaresse omdat die met eigendomspapieren was komen aanzetten (knap want die had ik).
Uiteindelijk er achter gekomen dat paardlief gewoon verdoezeld stond in een klein donker afgesloten schuurtje.
Heel wat stress, kopzorgen, tranen en slapeloze nachten verder, politie deed niks. Via Facebook zelf een zoekactie gestart en na 3 dagen op FB heb ik haar terug gevonden.. 2 week later was ze terug..
Weer opnieuw beginnen.. Ik wou er echt voor gaan maar merkte ook dat de klap die we te verduren hadden gekregen niet 1 was die na een weekje wel weg zou ebben.. We zijn het dus rustig aan gaan doen..
Nouja om een lang verhaal kort te maken, een hele hoop gedoe..
Opnieuw grondwerk gaan doen, nieuw zadel aangeschaft achteraf blijkt door een oplichter aangemeten dus heeft haar rug vern**kt, fysio, osteopaat erbij. 3 maand zonder zadel rond gereden, uiteindelijk besloten toch weer western te gaan rijden toen ik de kans had om het (goed passende) western zadel van een nieuw stalgenootje over te nemen..
Het ging weer voor de wind maar al maanden spookte het door mijn hoofd of het allemaal wel ging lukken of ik haar kon houden, na mijn verhuizing werd het financieel steeds moeilijker en alles word duurder.. Na een mooie oplossing van mijn stalhouders heb ik het kunnen uitstellen, maar het onvermijdelijke zat er aan te komen..
Hoewel ik er veel over dacht, duwde ik de gedachten steeds weg, ik had haar altijd beloofd dat ze bij mij mocht blijven, helemaal nadat ze gestolen was. En nu moet ze weg? Nee!
Maar de situatie was zoals ie was.. Ik kon voor haar kiezen maar zij werd ook ouder, maar daarnaast ik ook, ik wil al jaren een thuis studie doen maar heb dat weg geschoven omdat ik gewoon met een paard bijna geen kans had om te sparen.. Ik wou nog reizen, leuke dingen doen, was al jaren niet op vakantie geweest etc..
Dus uiteindelijk met pijn in mijn hart mijn meisje te koop gezet..
Er gingen maanden overheen, meerdere kijkers maar niet de juiste klik en zelfs mensen die een sport pony zochten, wat zij absoluut niet is..
Toen leek het goed, ondanks mijn vage twijfels vertrouwde ik deze mensen en heb ik haar mee gegeven.. Ben er zelf met mijn vader achter aan gereden en werd echt gerust gesteld door de nieuwe eigenaren..
Ik mocht altijd komen, ze zouden me vaak foto's en filmpjes sturen, mocht zelfs bij hun overnachten als ik dan een weekend kwam en zelfs nog op haar rijden. Het perfecte plaatje..
Met een hoop tranen, maar een gerust gevoel ben ik vertrokken..
Nooit wetende en nooit verwacht dat dat de laatste keer was dat ik haar heb gezien...
Niet 1 afspraak hebben ze zich aan gehouden, en na de maand proeftijd kon ik ze niet meer bereiken, toen na 3 week ineens pats boem weg.. En het was me wel duidelijk.. Goeie acteurs blijkbaar..
Ongelooflijk hoe mensen zo harteloos kunnen zijn, ik heb bij ze staan janken, ze continu op het hart gedrukt hoe belangrijk mijn meisje voor mij was/is en hoe het mijn hart breekt dat ik haar uit handen moet geven.. Al die lieve woorden, geruststelling enz.. Allemaal nep..
Waarom schrijf ik dit lange verhaal?
1 November is ze weg gegaan, en begin December is het contact verbroken..
Ik heb er nog steeds veel verdriet van, en af en toe hakt het er voor mij in dat ik haar echt nooit weer ga zien, dat doet pijn..
Maar ik weet dat ik het los moet laten, ik accepteer het zoals het is, al is dat soms nog moeilijk , maar ook voor haar, ga ik het los laten.
Dit is voor mij meer dus een afsluiting van een hoofdstuk..
Gelukkig hebben we nog 2 laatste fotoshoots mogen doen, en die dierbare foto's wil ik dus graag delen met jullie.
(Mijn paardje is in mijn leven gekomen toen ik zwaar depressief was, ze heeft mij uit een heel diep dal weten te trekken en veel voor mij en mijn familie betekend.
Ik weet dat sommige mensen soms heel hard zijn in hun reacties hier op bokt, maar ik vraag om dit hier aub niet te doen, nogmaals dit is voor mij puur ter afsluiting en omdat ik nog 1 keer ergens mijn verhaal wil doen)
Na de fotoshoot hebben we samen onze laatste buitenrit gemaakt, mijn moeder was mee (lopend), net terug op stal knalde het besef er in en kwamen de tranen er uit..
Ondanks dat mijn moeder het zelf ook niet droog hield heeft ze foto's gemaakt, en hoe dubbel, ik ben er blij mee..
Toen brak de dag aan dat het echt zo ver was.
Uiteraard nam ik mijn camera mee om nog zo veel foto's als mogelijk te maken.
Mijn vader en ik zijn achter de trailer aan gereden en eenmaal daar toen de eigenaren even met de stalhouders naar binnen waren stond hij ineens met mijn camera, ik was zo afwezig dat ik amper heb mee gekregen dat hij deze foto's heeft gemaakt.. Maar ook dit is dierbaar want dit zijn echt de laatste foto's van ons samen...
Gelukkig zal ik haar altijd toch een soort van bij me dragen
Dag lief vriendinnetje, bedankt voor deze prachtige 5 jaren samen
Hopelijk komen jullie elkaar nog eens tegen. 
