Geplaatst 
Nu tijd om terug te blikken op een jaar dat in heel veel foto's nog niet samen te vatten is. Één topic is eigenlijk veel te kort.Mijn jaar begon met het vinden van een nieuw zadel voor Leo. Eindelijk een fijn westernzadel! In 2014 hebben Leo en ik samen heel hard gewerkt aan ons doel: samen (alleen) op buitenrit kunnen (en ik durven) door de polder. Dat ging ons iedere keer beter af en dus werd in januari ons nieuwe zadel al flink ingereden.
1.
Iedere dag dat we nog een beetje daglicht hadden trokken we er lekker op uit.
Altijd heel veel lol omdat Leo heel veel en vooral níet fotogeniek is
2.
Samen genieten van hoe het steeds meer richting voorjaar gaat.
De polder staat nog erg onder water zo einde van de winter. Gezien Leo watervrees heeft konden we er niet doorheen, maar over de dijk konden we ook prima rijden zo lang
Maart:
Nadat we vorig jaar twee keer op het strand waren geweest, kriebelde het heel erg om het weer te proberen. Mijn vriendinnetje kwam ons ophalen met de trailer en daar gingen we dan. Het was nat, het was koud, het waaide hard. En het was fantástisch! Eerst aan de hand over het strand, toen al mijn moed verzameld en er op. Mijn grijns is de rest van de dag niet meer van mijn gezicht geweest. We hebben alleen gestapt en gedraafd, maar het was spannend genoeg voor ons allebei. Wat vond ze het leuk!
3.
Naarmate het voorjaar nadert kunnen we weer steeds meer en langer genieten. We wandelen iedere week ook heel wat af. En wat gaat er dan boven een hapje voorjaarsgras meepakken onderweg!
Mijn vriend ging in het weekend vaak mee op de fiets. Gezellig én leuk. En het leverde iedere keer weer wat foto's op van onze genietmomentjes.
4.
Samen genieten!
In april wilden we weer naar het strand. Mijn vriendin en ik wilden al zo lang eens samen kunnen rijden met de paarden... We gingen er gewoon voor! Leo had nog nooit samen met een ander paard op de trailer gestaan en was daar behoorlijk (negatief
) van onder de indruk. Ze ontpopte zich tot een ware heks. 
Toch doorgezet, en daar gingen we samen op het strand:
Klik
Tot mevrouw Leo haar eigen feestje ging bouwen
5.
Yihaa
Afijn, Leo haar lolletje, ik een gebroken teugel (hoe geen idee) dus kon haar niet doorpakken. Gelukkig wel een touwtje mee dus aan de hand nog wat gelopen over het strand en toch een leuke dag. Ondanks dat het ritje samen niet echt wat is geworden.
In mei gingen Leo en ik voor het eerst op locatie mee doen met een clinic. Het betrof een praktijkproblemen dag door John Erb en het was heel erg leerzaam, confronterend en bevestigend. Leo is een dominante, slimme tante die weet wat ze wil en hoe ze het voor elkaar kan krijgen. Ik was al van ver gekomen maar de handvatten die ik in de clinic mee kreeg waren heel fijn. Konden we weer mee aan de slag.
In mei werd ook duidelijk wat er al een poosje aan zat te komen. De kogel ging door de kerk: ik werd aangenomen bij een te gekke nieuwe baan, en zou na de zomer gaan verhuizen. Naar Den Haag. En dat is te ver om 'even' heen en weer te gaan
Na goede gesprekken met mijn vriend besloten dat ik Leo wilde overkopen van mijn ouders. Dat gesprek aangegaan en dat was wel even een bom die ik dropte. Ze hadden bedenktijd nodig. En dus brak een onzekere periode aan.
Ondertusen genoten we nog volop van 'onze' polder en hebben we heel wat kilometers in de hoeven gemaakt.
Gek op selfies
En toen kwam toch het verlossende woord: mijn moeder wilde Leo zelf weer op gaan pakken als ik verhuisd zou zijn, maar wilde haar niet missen. Een behoorlijke klap. Natuurlijk was het niet mijn paard, maar 13 jaar zet je niet zomaar aan de kant. Zeker niet na wat we allemaal hebben bereikt samen. Het deed pijn, maar we moesten toch door. Met de wetenschap alleen nog de zomer samen te hebben.
Verdriet kun je het beste even opzij zetten door het gas af en toe even flink open te trekken, en dat deden we dan ook graag.
6.
(still uit een filmpje)
In augustus heb ik Leo voor een werk-vakantie 2 weken op pension gezet vlakbij het strand, waar ik afgelopen jaren mijn ex-bijrijdpaard had staan. Erg leuk en gezellig, en een mooie kans om nog even goed te genieten van die rare merrie.
Lekker trainen in de bak.
Wandelen naar het strand.
Natuurlijk blijft Leo wel Leo. En dat is onberekenbaar. Toen een ander paard haar passeerde op de poetsplaats was ik al berekend op een reactie dus ik was tegen haar achterhand gaan staan en zette haar horizontaal bij het paard vandaan.
Toch kreeg ze het voor elkaar heel hard uit te halen richting het paard, maar ik stond bij haar achterhand dus was de sjaak. Het ging zo snel dat ik amper reactie kon geven en een vriend die bij haar hoofd zat had amper door wat er gebeurde. Ik kon eventjes niet meer uit mijn ogen kijken van de pijn. Maar het viel wel mee en ik moest toch door dus heb nog gereden. Het deed wel erg veel pijn en uiteindelijk kwam er een bloedvlek op mijn rijbroek. Oeps.
In de zadelkamer even gespiekt en ja hoor. Mooi stuk ontvelt en al aardig blauw en dik. Thuis maar even in het ijs. Het zag er heel florisant uit. Na een paar dagen alle kleuren van de regenboog klik en nu is het november en de hoef is nog steeds zichtbaar. Na een paar dagen rustiger aan toch weer verbeten en de training weer opgepakt. En in het weekend was het dan eindelijk tijd voor een fotoshoot. Op het strand.
Zaterdagavond kwam Olympia op bezoek en zij had al wat prachtige plaatjes geschoten op het strand:
7.
8.
De volgende dag gingen we heel erg vroeg op pad voor een fotoshoot door Ilona (Anoli). We mochten tot 9 uur op het strand te paard, dus voor 7 uur waren we op pad:
Rise and shine
Ze gedroeg zich onwijs goed op het strand. Voor haar doen voorbeeldig
De resultaten ben ik ontzettend blij mee. Inmiddels woon ik op mijn nieuwe stekje en van de week is deze foto besteld op aluminium voor aan de muur:9.
Ook was Ilona met camera getuige van ons eerste echte galop over het strand. De foto's zijn me eeuwig dierbaar
Kijk ons gaan
De laatste week hebben we nog veel samen genoten, schriktraining gedaan, buiten gereden en gewandeld en van het prachtige zomerweer genoten. Leo was in haar element en ik ook.
Zo zijn we nog eens naar het strand geweest samen met een kennis en haar paard. Ik had een Gopro op mijn cap gezet:
De laatste dag heb ik samen met de eigenaar van ex-bijrijdpaard nog een hele lange buitenrit gemaakt langs duin en het bosje en dat was ultiem genieten.
10.
En daarmee was het dan echt over, het tijdperk Leo afgesloten. Natuurlijk is ze niet weg, ik kan naar haar toe wanneer ik wil en rijden wanneer ik zou willen. Maar het wordt niet meer als afgelopen jaren en dat heb ik geaccepteerd. Leo loopt nu lekker met mams rond en twee weken geleden heb ik ook nog een rondje gewaagd. Oud en vertrouwd, inclusief ongeplande Leo-geïnitieerde race-partij.
Gekke merrie. Tijdsprongetje terug naar eind juni. Ik wist een paar weken dat ik Leo niet zou kopen. Mijn vriend had aangegeven dat ik ook een 'ander' paard mocht kopen. Tegen het zere been, natuurlijk wil ik geen ander paard.
Ik wilde Leo. Een ander eigen paard was niet aan de orde.Tot ik een dag voor onze vakantie lekker mijn dagelijkse Bokt Markt rondje aan het klikken was en spontaan verliefd werd.
En wel op deze foto.
Natuurlijk helemaal niet handig of de bedoeling en niks voor mij. Een hengst, volledig groen, en ik moest ook nog verhuizen. En dus gingen we kijken. En dus ging hij 15 augustus in de trailer mee naar zijn (en mijn) nieuwe stek.
En toen had ik mijn eigen paard. En wat voor één. Als je het over een projectje hebt.
11.
Geen mensen gewend, bang, onzeker. Maar onderhuids zo zachtaardig en nieuwsgierig. Ik heb hem Rock-it genoemd, Rocky om over het land te roepen.
En ik was en ben er helemaal verliefd op.Zijn training is in het topic in mijn onderschrift te lezen en te volgen, maar samenvattend zijn we minder dan 0 inmiddels bezig met longeren, stemcommando's en de beginselen van het beleren. Nog steeds is veel nieuw en spannend, maar hij is al van zo ver gekomen.
Bang hoopje paard op dag 1
Leren wat mensenhanden zijn (met mijn vriend hier)
Naar buiten gaan was zo beangstigend dat hij zich los trok. Hem benaderen lukte nog niet, dus het was een kwestie van hem naar míj toe laten komen:
12.
En zo oefenden we stapje voor stapje met mensen contact en meelopen aan een touw. Hier nog een niet-te poetsen verwilderd paard met knoopmanen:
13.
Oefenen met aanraken
Een aantal weken later mocht hij voor het eerst bij de kudde: Rocky in actie!
Helaas werd hij niet goed geaccepteerd in de groep dus hebben we besloten hem voorlopig er naast te houden. En dat gaat nu heel goed.
In Oktober hebben we hem in het herfstzonnetje op de foto gezet:
14.
Vriendje
Best spannend zo'n fotograaf!
Mijn ontzettend lieve paardje!
Inmiddels is hij echt mijn vriendje en grote trots. Ik zit af en toe met mijn handen in mijn haar maar heb geen moment spijt van de uitdaging. Hij gaat een ontzettend fijn paard worden, daar ben ik van overtuigd. Wie weet waar we over een jaar van nu staan.
Dankbaar voor alles van dit jaar, zoveel plannen voor volgend jaar!
*leegt kwijlteiltje*
...
